Ponderibus iam rite suis sententia. Iustam,
Nec male de vitá meritam tu dixeris iram?
Quì? Rogo. Nimirum sontes vlciscitur, aequas
Et malefacta iubet poenas persoluere. Sontes
Quin potiùs facit, et iusti seruare tenorem
Nescia supplicij, quae vindicat, Ausa vel aequat,
Vel superat. Nullo motu iacetur, oportet,
Astraeae geminas aequato vt pondere lances
Dextera sustineat. Ratio, non Ira luendis
Constituit leges, et digna piacula noxis. 37
37. Cur, ais, irasci nequeam peccantibus? Ipse
Haud proprij vacuus quia criminis. Excute pectus,
In medios descende sinus: quam multa pudebit
Cernere? Quot subitò obîjcient se probra, seueri
Censoris puncto, et tristi carbone notanda?
Ah nemo veniae non indigus: vlcera nulli
Non sua flenda. Negas Alijs si parcere; saltem
Parce tibi. Cur hanc properas inducere legem,
Ipse Nocens, ne sit fas ignouisse Nocenti? 38
38. Esto tamen purum vitio tibi pectus; acerbis
Anne ideo in sontes odijs bacchabere? Saeuus
Proh nimiùm! Sic ergo parùm miserabile mentis
Supplicium sua culpa? Parùm sors flenda, proteruo
Praecipitem ferri vitiorum turbine, foedis
Inseruire libidinibus, rationis egere?
Saucia Paeonius non odit membra minister,
Sed molli fouet arte, lues quò foedior, Aegrum
Hòc miserans magis: et, ferrum si fortè, vel ignem
Expugnari aliter renuentia vulnera poscant;
Triste ministerium solâ pietate coactus
Aggreditur. Fas hinc exemplum ad crimina ducas
Paeona te, Sontes, morbis lethalibus aegros
Concipe: nec furor, in poenas cum cogeris ire.
Aut odium, sed ducat amor, studiumque juvandi. 39
39. Indolis at pravae interdum vecordia saevo
Vrgri terrore petit. Non mollia verba,
Compositi non tunc vultus, non ipsa coercet,

Vade retro

Vade porro