Obuia tot scelerum irritamina, tot male blando
Mortiferas visu pestes nescire? Dolosis
Heu quoties oculi captiuam in retia mentem
Illecebris egere? Lues quàm saepe nefasti
Criminis hoc aditu in cordis penetralia fluxit?
Fortunati equidem, qui Visa nocentia, pressis,
Quandocunque locus monuit, transcurrere norunt
Luminibus: Siculi ceu monstra canora Profundi
Ceratis vitasse cohors Ithacesia fertur
Auribus. Hic multò sed fortunatior, omnem
Cui genus id curam facilis Natura remisit:
Quique fores animi non, anixus hoste propinquo,
Tum demum trepidè obstruxere ac munire laborat;
Vsque sed aeterno obstructas munimine seruat.
Si, Caecos, qui sponte imitantur, crimina vitant;
Commodiùs quantò Caecus vitauerit ipse?
64. Quid memorem, scelerum, quòd pars non vltima, rixae
Furta, doli, caedes, totque his affinia probra,
Absque oculis, animi ducibus operumque ministris,
Inuia tentari? Non vt modò lumine cassis
Peccandi studium; ipsa etiam prope copia desit.
65. Sed neque me leuiùs compendia frontis opacae
Illa mouent, nullis venientem extrinsecus icta
Mens quòd imaginibus rerum, formisque caducis,
In sese penitùs conuertitur ipsa, suasque
Liberiùs promit collecto robore vires.
Iamque, memor, precepta olim, et sub pectore fido
Condita naturae Verique Arcana reuoluit;
Iam noua, progrediens sensim, ratione sagaci
Eruit, et varias agilem se mittit in artes;
Ardua iam superans audaci sydera nisu
Iungitur ordinibus Diuûm, rerumque supremum
Authorem nitidâ immensae caligine lucis
Arcentem visus (Mortali attingere quantùm
Fas Superos, nostrisque patet conatibus aether)
Aspicit, et primi se pascit imagine Pulchri.
Quae paria his tellus, pontusve, aut mobilis aer

Vade retro

Vade porro