Nominis heroes. Sua si non obfuit illis
Ad decus, et vitae Summam felicis egestas;
Nec tibi, crede, oberit: tantùm mens aequior adsit.
7. Aequa foret mens; inquis: opum si nescius vsque;
Perpetuum squalorem inter sordesque paternas,
Creuissem aequevâ cum paupertate: sed aulam
In patriam foeta vix primùm e matre cadenti
Supposuit molles Opulentia blanda lacertos,
Ipsaque deîn tenero lac praebuit, inque iuuentam
Patricijs medios produxit cultibus annos.
Cum subito, ignarum quo, versis turbi e fatis,
Iniecit sors nigra manum, luxùsque prioris
Nil misreo, ingratum praeter meminisse, reliquit.
Hinc dolor: hoc stimulis praecordia tristibus vrit.
8. At genus id stimulos facili ratione retundes,
Si nihil exacto noris praesentia damna
Augeri, quin et multùm decrescere fructu.
Nam cur sit miserum possessa relinquere tandem,
Quae foret haud miserum nunquam tenuisse? Dolori
Ergo fauet, laetum fortunatumque fuisse?
Obsistat potiùs. Cur, quae solatia maesti
Ducere par fuerat casùs, maeroris iniqui
Argumenta facis? Nimiùm sua, mensor auarus,
Ah nimiùm curto definit gaudia gyro,
Non nisi praesenti fruitur qui sorte, nec vllâ
Praeteritos aeui fructus in parte reponit
Laetitiae. Volucri delabitur ocyor amne,
Singula perque perit cursim momenta voluptas:
Quae fuit, haud superest; quae praesens, ordine eodem
Iam fuerit. Digna haec lacrymis si fata videntur;
Nunquam hominum generi; nunquam heu non flere vacabit;
Ceu nouat illa suas nullo non tempore mortes.
9. Sed neque Fortunam contra sit iustior irae
Materies, olim indultos, sua pignora, census.
Legitimà Dominae quòd pro ratione resumpsit.
Diuitias tibi, vel puero, fac, dura negasset,
Libera ceu poterat, multis ceu dura negauit;

Vade retro

Vade porro