Cum toties, totiesque iteret ludibria, quidquid
Infesti durique tulit Dea mobilis, ore
Haud alio nobis spectandum, ac Nubila primos
Sub Zephyri flatus euanida, noctis opacae
Aut horror iamiam Eoum reuehentibus axem
Decessurus equis. Certè Mala, vix Mala, quorum
Principio finis tam proximus. Indue laetas
Spes igitur, neu cede animis. Post pauca dierum,
Fòrs etiam spatia horarum, qui nunc grauis instat,
Aufugiet dolor, et vacuas soluetur in auras.
Erudiunt annos anni, praebetque sequenti
Transactus documenta dies. Metire volutae
Hactenus aetatis seriem: quot casibus aegram,
Quàm varios inter querulam fluxisse labores
Comperies? Rapido ablati qui temporis aestu,
Nunc vbi? Quaque Sui minimâ iam parte supersunt?
37. Esto tamen, feros cursum producat in annos;
Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
Nempe vbi lux aderit; cum vitâ finiet omnes,
Vita quibus premitur, casus. At quàm prope distans
Terminus is, tangique celer? Non publica vulgi,
Doctorumque pari feruet querimonia sensu,
Tam breuibus spatijs angustoque aequore claudi
Viuendi nobis data tempora; presserit vt vix
Mortalis primo limen pede; iamque supremas
Miretur subitò ad stadij consistere metas?
Et meritò: quid enim Pyliae quoque cana senectae
Lustra, vel Euboici rugosos pulueris annos [a] [ERROR: no reftable :] Vide Ouid. lib. 14. Metamorph. v. 137.
Dixeris, sed seriem immensam, numerosque patentis
Longiùs aeterni, toties et longiùs aeui?
Nempe minus multò, stagna ad Neptunia roris
Quàm matutini trepidantem in gramine guttam.
Penè fuit, simul ac coepit, cum tempore quidquid
Labitur: in vastum quamvis se porrigat orbem;
Instar habent nihili, si limite desinit vllo.
Cur igitur vitamque breuem, immensumque dolorem

Vade retro

Vade porro