Sacratis etiam committor honoribus audax
Ambitio: quamvis multorum adversa repellat
Me probitas; tamen invenio, quos lucis amicae
Allectos potiore gradu, deludo clientes.
Non modo, quos dignos tantum, sublimis in auras
Tollit honor; spe cassa etiam mihi miror inanes,
Assidua servire fide: fugitivus honoris
Quos semper declinat apex, seu conscia tanti
Mens fuerit meriti, tumidum seu nulla clientem
Commendet virtus; tristes solatur alumnos,
Et torquet spes una simul: nostrae area laudis,
Laetaque se nostris effert ubi scena trophaeis;
Est augusta iugo surgens septemplice Roma.
11 Hic ego, quos claustris Stygias lusisse pharetras,
Saepius obstupuit nostrae inclementia fraudis;
Illustris magnete gradus, aut luce tiarae
Illusos, mundo incautos servire coegi.
Hic, quibus aetherei constans fragrantia veris
Totam habuit mentem, sperati ut honoris ad aulam;
Exiguam ostendi rimam, facilemque spopondi
Introitum, non Coelum ultra, mansuraque semper
Gaudia suspirant: totam, ceu fulmine, mentem
Optatus prostravit honor: velut ante latentes,
Damnantesque hominum plausus, et gaudia tristis
Vidi; ubi deceptis mea cordibus haesit arundo,
Mutatos horum cernens laetissima mores,
His potui impensum lucris pensare laborem:
Congressus procerum aspexi tentare, favores
Captare Heroum, totum nugacibus aulae
Obsequiis damnare diem, regale suorum
Maiorum laudare genus, quod avunculus illis

Vade retro

Vade porro