Ut quando lethaea ruent ad littora manes,
Queis vita exutis Stygiam transire paludem
Mens fuerit; quae bella fremunt, quis perstrepit hostis,
Sedulus inquirat, nobisque inimica tyranni
Consilia, et tanti referat praeludia Martis.
Nec mora, Tisiphone furialibus ebria flammis,
Ad mandata novas sumit Plutonia taedas,
Accensura animos, quorum fatalia Diti
Consilia, invisum ducunt in tartara Martem.
Ocyus ut dirae teneant sua vota sorores,
Irritant rabidos qui stant pro crinibus angues,
Alternisque acuunt odiis: fluviique iacentes
In ripa, spumans atras qui volvit arenas,
Letiferum potare iubent e Dite venenum.
His armata malis princeps non vana sororum
Tisiphone, primos Lethaea ad flumina gressus
Dirigit; huic reliquas nectit par ira sorores,
Missuras animis Stygios hostilibus ignes.
Ut ventum ad flumen, navo dant iussa Charonti;
Bellica venturi ut doceant discrimina manes,
Laeva quis intrepidus diri movet arma strategus.
Mox vacuis illae ventis inimica daturae
Tentamenta, nigras iactare per aera taedas
Gaudent, et colubris caput implacabile versant:
Adversoque alacres, ubi fors concesserit, hosti
Talibus immites statuunt occurrere signis.
23 Interea Pluto, terrae cui lumine flammae
Erumpunt, aptoque furens, surgensque camino
Ignis, aceba refert inimicae incendia mentis,
Innatamque vomit rabiem; spumantia nigris
Torquens ora labris, inquit, quae tanta cupido

Vade retro

Vade porro