Tecta malis, celebres spondis fatalibus aedes;
Digna palaestritis insignibus area, quales
Terrenis nudos affectibus, aptat olivo
Coelesti divinus amor: quos ulcera, pestes,
Pus, sanies, et morborum non una mephitis
Mirantur secum invicta confligere lucta.
Quod spectata etiam lucro maiore probari
Posset ibi populis pietas, migrare Thienem
Natali tellure monet, patriaeque penates
Mutare Adriacis, cordis iubet arbiter undis.
Nil contra opponit: summi ceu iussa Tonantis
Amplectens, animae electus quae oracula censor
Exposuit: miserae mox cuncta domestica plebi
Auxilia indulgens, propriis res usibus aptas,
Egregium turbae spolium dispersit egenae.
7 His vacuus, subito Venetae se credidit urbi;
Quam tali fervore petit, cui Nereus ipse
Cedat, et aethereis cedat Thetis aemula flammis.
Nereides Venetae quibus est ea Regia curae,
Quam vitreis fundavit aquis, tutoque locavit
Gurgite pax, et honor, sapientia, copia rerum,
Nobilitas, robur, procerum tranquilla potestas,
Maiestas, populique fides, industria, candor,
Et pietas regni tutrix fidissima vestri;
En vera Adriacas pietatis imago per undas
Fertur, et in Venetis figi petit aedibus hospes,
Ut patriae, Thracem fortasse timentis Erinnym,
Promoveat veteres, populi pietate triumphos.
Excipite hoc patriae sydus, radiosque serenae
Libate Aurorae: lucem quam nobile fundit
Pectus, Bistoniae lux est contraria lunae.

Vade retro

Vade porro