Vipereo, haereticus Diti quas adderet anguis.
Iam fera Campanas labes afflaverat oras,
Tyrrhenamque suo petiit Syrena veneno,
Occhino spargente novae deliria sectae:
Quae tamen occultas ubi luce patescere fraudes
Romulea sensit; fideique in lance, relatas
E cathedra technas librari novit, adulta
In scelus Astreae paena; spectavit ovina
Tunc primum sub pelle lupum, praecone laborans
Haeretico Syren; hunc propudiosa recepit
Postquam Allobrogicae profugum sentina Genevae.
21 Saepe illum publico facundum ambone loquentem
Dissona Romanae fidei commenta, Thiene
Excepit: pronasque timens quod venit ad aures,
Nec penetret mentem virus, cogatque fidelem
Italiam Arctois mersam insanire procellis;
Et publico Stygiam sermone refellit Erynnim,
Et Latios monuit Patres, ut protinus hydram,
Infestum nec virtus adhuc toto ore vomentem,
(Nam timidum initio scelus est) non deside Petri
Maiestate premant: pravaeque phrenetica linguae
Dogmata damnatus tenebris immurmuret author.
Ut Vaticanam celerare tenebrio sensit
Infaustus Nemesim; iustae subtraxit iniquum
Vindictae caput ille quidem; sed sparsa per urbem
Semina damnatae fidei, quos nescio putres
Protulerant fructus, quales (ut opotuit) acris
Visa est adverso pietas horrescere sensu.
Tota impostoris maerens expalluit isto
Parthenope delusa dolo: seroque periclum
Advertens, Stygium miratur Alastora castam

Vade retro

Vade porro