Barbonicum, tenius ceu turbine pressa Thienis
Aeolio proles, gelidi tolerata rigoris,
Extincta necdum, reparat discrimina vita.
Incipit interno veluti brumalia motu
Post tormenta, novis decoratae frondibus ulmi,
Nativae laxare calor compendia flammae;
Territus immiti, triplici sic grandis arista,
Ordo Noto, Veneti postquam hunc suavissima veris
Excepit facies, pietatis nomina mille,
Mille nova sapidos Coeli producere coepit
Temperie fructus, pressumque efflare vigorem
Hoc equidem factum est, non quod mollescere pectus
Heroum miti peteret tellure; sed illud
Optavere bonum proni ad commune sodales;
Eximias virtutis opes Mavortius horror
Ne premeret, publicaque urbes gaudere quiete
Impatiens, iaceret sacris obstacula flammis.
13 Adversis nutrita malis, assuetaque duris
Officiis virtus, nunquam fugit aspera; quando
Numinis aut maior sic gloria, certaque poscunt
Communis praecepta boni: suprema Thiene
Romae fata pati valuit; quod fata subisset
Nullo operis fructu, Venetae se maluit urbi
Servatum, divinus ubi sibi plurima mortis
Fata pararet amor, multis illustria palmis.
14 Vipereae pestis nunquam non horridus aer,
Adriaci primam sceptri vitiaverat urbem:
Quae properata, sibi raptos ad funera cives
Ingemuit, ducens imis suspiria fibris:
Saepius ex oculis, lacrymarum visa fluentes,
Neptuni falsis miscere canalibus undas.

Vade retro

Vade porro