Symonis Aurii Dominici Filii optimae indolis pueri, qui XV. aetatis mense moriens, acerbissimum sui desiderium omnibus suis reliquit. Epitaphium
Sparge rosam, iacet hoc Symon puer ille sepulchro
Nomen avi referens, et decus omne patris.
Cum primum in roseas prodivit luminis auras,
Terra vale. Propero, quo vocat, inquit, avus.
Tera vale, vocat ille suum, vocat ille nepotem.
Praevius ad superos ille abit, ipse sequar.
Nemo mihi lachrymas, suspiriaque aegra parentum,
Nemo iter obscurum praedicet. ire iuvat.
Dixit, et accessit dulcis comes. excipit illum
Laetus avus. caelat mollis et umbra duos.

Aliud in eundem.
Quis novus hic pueri vagitus? et unde per auras
Flebilior vox haec? unde querela venit?
Hei mihi. vagitus pueri Symonis et hic est.
Haec quoque magnanimi vox bene nota patris.
Parve puer, modo nate puer. per frigida matris
Oscula, per patris vota suprema mane.
Num quia dulcis avus iamdumdum accersit in astra,
Vile pater, vile est patria, vile domus?
Qui vocat ille senex, nescis puer optime, nescis,
Ille senex illuc te iubet ire senem.
Hei mihi, quis membris tremor incidit? ecquis ocellos
Somnus habet? quonam colla reflexa labant?
Laberis heu nate, et tanquam levis umbra recedis.
O, mihi si liceat te quoque posse sequi.

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---