Deus opti. max. verus rex.
Ibat Ioannes Eboram Rex magnus in urbem.
Et niger in terris Auster et hymber erat.
Cum subito exoriens sol aureus expulit omnem
Duritiem caeli, restituitque diem.
Tunc Rex, qui soles et tempora laeta reducit
Cum libet, hic vere, non ego, regnat, ait.

Terra aeternum permanet.
Has Gradii nuper terras; haec iugera campi
Iam novus e Tusca gente colonus arat.
Scilicet aeternos tellus quae stabit in annos,
Nunc hunc, nunc illum tempore mutat herum.

Nescis quid vesper vehat.
Crastina nemo sibi promittat tempora, nemo,
Hoc adeo celsa dicere ab arce libet?
Nam mecum hesterna coenatus nocte Marinus
Multa iocans (ut sit) seria multa loquens.
Mox dormitum abiit. verum nox illa suprema,
Et fuit (heu lachrymae) coena suprema viro.

Pudicitiae laus.
Ioannes Baptista tibi qui dedicat aram,
Ille arae inciso carmine pauca rogat.
Ut quae nata tuo nuper de fonte levata est,
Vivat labe carens, aut cadat ante diem.

Piae matris votum.
E cera effectum caput, et votiva tabella
Cum titulo pendet Virginis ante fores.

Vade retro

Vade porro

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596]: Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica, versus 5366, verborum 40443, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [numerus verborum] [didacus-p-cato.xml].

---