60 Somnia", tum nulli nugas reseravit inanes.
Hebdomada haud septem spatiis effluxerat una,
Rursus Ioannes mento venerabilis albo
Et nitido Christi signoque stolaque decorus
Adfatur visu per amica silentia noctis: 65
"Confice hi mea iussa, senex, nec temne quod hortor.
Non ego te falsa ceu crudis immagine ludo."
Mente herens Theodorus adit iussumque retexit
88r Pontifici cui responsum: "Ne somnia cures,
O Theodore, vetant his credere dogmata Christi." 68
70 Ergo fidem senior monstris non prebuit illis.
Lignorum cum forte struem portaret ab agro,
Sic arcere famem et miseram servare senectam
Consuevit, fessusque pedes requiesceret umbra
Tristia subtilem capiens per lumina somnum
75 Luce coruscus adest, vexillique excitat illum
Cuspide Ioannes, et dextra tangit amica:
"Excute corde metum", cepit, "prodesse laboro;
Ad patremque urbis mitratum sedulus ito
Nuncius: Humanos humeros vidisse recense;
80 Celituum feror huc multa ducente caterva."
"Credo equidem", Theodorus ait, "commisaque faxo,
Sed cedo, custos nostrę et fiducia terrę,
Dic ubi quęrendi cineres, quove ossa sepulcro
Clausa iacent?" "Fustis", respondit, "laureus urnam
85 Indicat, antiqua Laurenti quęrite in ęde."
Hęc fatus stellis fulgentia regna petivit.
Narranti pręsul Theodoro credidit ista
Ac totam iubet evulgari visa per urbem
Sollicitusque rogat confectę ętatis alumnos
90 Quid ferat et quidnam testetur longa vetustas.
Quęnam fama viri? numquid vestigia vitę
88v Sint aliqua? herentes illi: "Reminiscimur", aiunt,
"Dalmaticos in ferre senes, quod ab urbe profectus
Romula Ioannes Tragurinam rexerit ędem
95 Divina virtute potens, qui plurima fecit 70
Signa: tibi fidus dictorum testis Iadra est.
Sed post excidium Traguri et crudelia gentis
Fata latent animos Divi monimenta parentis."
Testibus his instructus herus concedit ad Ędem *
100 Martyris, hunc alii passim comitantur eundo.
Et reperit fustem sacra pręsulis ossa notantem.
Tum superis grates festivo corde peregit
Ac triduana suę indixit ieiunia plebi
Obscura, ut cineres possint tellure cavari.
105 Implorato igitur cęlesti numine votis
Antistes repetit turba stipatus ovanti
Lauro signatam foliis vernantibus urnam.
Marmor erat limo conclusum forte profundo
Acceptoque ligone manu prior ille tenacem
110 Inpingebat humum, reliqui sed cepta sequuntur.
Effodiunt fossam magno cum murmure templi.
Nec mora: contingunt lapidem qui dia tegebat *
Ossa canuntque Deo fausto modulamine laudes.
Marmora non Memphis tantam, si cuncta darentur,
115 Lętitiam parerent, aut auri massa reperti.
89r Hinc certant deducere marmor ab ore sepulcri *
Et sanctos ima cineres educere fossa,
Sed nullis potuit palis cuneisque moveri
Arte peritorum quamquam studioque fabrorum.
120 Tum pius Antistes sacro vestitus amictu
Admovet ipse manum, petram si posset ab urna 72
Vertere, sed frustra; ille etiam tentata reliquit.

Vade retro

Vade porro