Dudic, AndrijaDionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560]: De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete, Verborum 18906, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - versio] [numerus verborum] [dudic-a-thucydid.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
-- 266 -- ita maxime iusiurandum servaveritis: sin minus, eadem quae iam antea hortamur, otium
agite, colentes, quae vestra sunt; neque ab altera parte state; et tamen utrosque pro
amicis recipite. Haec sat nobis erunt. Quae cum esset locutus, tum legati
Plataeenses, ingressi in urbem, re cum multitudine communicata, Archidamo
responderunt; facere se non posse quae suaderentur, sine Atheniensibus; apud eos
ipsorum liberi atque uxores essent. timere quoque se toti civitati; ne scilicet illis
digressis, aut Athenienses venirent, talia non permissuri; aut Thebani, qui et ipsi
iureiurando continebantur, dum utraque pars recipitur, rursus urbem occupare
conarentur. Illo, bene eos sperare iubens, respondit: Vos vero urbem ac domos nobis
Lacedaemoniis tradite; fines agri demonstrate; arbores, et quidquid aliud potest sub
numerum cadere, numerate: ipsi, quocumque libuerit, abscedite, quoad bellum fuerit:
quo confecto, reddemus vobis quaecumque acceperimus, habebimusque ea interim pro
deposito; colemus, vobisque fructus, qui ad usum vitae suppetant, reddemus. Ea cum
audissent legati, urbem iterum ingressi, habito cum multitudine consilio, dixerunt,
ea quae suaderentur, velle se prius communicare cum Atheniensibus; accepturosque
conditionem, si illis persuaserint. interea iusserunt sibi fidem dari, in ipsorum
regione nihil eos hostiliter acturos. atque ita, interposita fide, intra quot dies
credibile fuit acceptum iri responsum, a regionis vastatione temperarunt. Aditis
Atheniensibus legati Plataeenses, agitatoque cum eis consilio, reversi, haec civitati
renuntiant: Neque in superiori tempore, viri Plataeenses, ex quo societatem inivimus,
inquiunt Athenienses, se permisisse vobis iniuriam fieri, neque nunc esse
neglecturos, sed pro viribus adiuturos: vosque iurisiurandi admonent, quo vestri se
patres obstrinxere, nihil novi se, quod ad societatem attineat, tentaturos. Haec cum
legati renuntiassent, Plataeenses statuerunt, non prodere Athenienses, sed resistere,
et, si etiam res ferat ut vel ante ipsorum oculos agri vastentur, atque alia
quaecumque accidant, pati; neque ullum emittere, sed de muro respondere, ea quae
Lacedaemonii vellent, se facere nullo modo posse. Qui cum respondissent, tum vero
Archidamus rex astitit, deos atque heroes indigenas his verbis contestatus: Dii,
quicumque terram Plataeensem tenetis, vosque heroes; testes estote, iureiurando prius
ab istis violato, non incipere a nobis iniuriam, quod in hanc terram venimus, in qua
patres nostri, votis apud vos nuncupatis, Medos superaverunt, quamque vos propitii
adiutricem Graecis in proelio praestitistis; neque nunc nos, si quid faciemus,
iniuste facturos. nam multis eos iustisque rationibus adhortati, nihil profecimus.
itaque concedite, ut et ii qui iniuriam facere coeperunt, poenas luant; et, qui
merito punire parant, poenas sumere queant. His deos precatus, militi bellum
permittit. Iam huic tam praeclare tamque exquisite conscripto dialogo, alium quendam,
quem isti eius characteris admiratores maxime extollunt, conferamus. is autem est eo
in loco, ubi misso ab Atheniensibus contra Melios, Lacedaemoniorum coloniam,
exercitu, ante initium belli, ducem Atheniensium ait ad colloquium cum Meliorum
senatoribus venisse, in quo de belli solutione ageretur: cumque ab ipso statim
initio, quae ab utrisque dicta sunt, ex sua persona indicasset, in uno tantum
responso narratione usus continua, post toto dialogo personas inducit loquentes, et
veluti drama quoddam efficit. ita autem Atheniensis exorditur: ἐπειδὴ οὐ πρὸς
τὸ πλῆθος οἱ λόγοι γίγνονται, ὅπως δὴ μὴ συνεχεῖ ῥήσει οἱ λαοὶ ἐπαγωγὰ καὶ
ἀνέλεγκτα ἐς ἅπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν ἀπατηθῶσι “γινώσκομεν γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ
ἡμῶν ἡ ἐς τοὺς ὀλίγους ἀγωγή,” ὑμεῖς οἱ προκαθήμενοι ἔτι
ἀσφαλέστερον ποιήσετε. καὶ μηδ᾽ ὑμεῖς ἐν ὀλίγῳ ἀλλὰ πρὸς τὸ μὴ
δοκοῦν ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες κρίνετε: καὶ πρῶτον, εἰ
ἀρέσκει ὡς λέγομεν, εἴπατε.” οἱ δὲ τῶν Μηλίων σύνεδροι ἀπεκρίναντο: “ἡ
μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ᾽
Dudic, AndrijaDionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560]: De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete, Verborum 18906, ed. Petra Sostaric [genus: prosa - epistula; prosa - versio] [numerus verborum] [dudic-a-thucydid.xml].
|