Ad decanum Flaurlingensem Ioannem Baptistam Mohr, 21. Novembris anno 1654. Admodum reverende, nobilis et clarissime domine decane

(1) Quid obsequiorum praestiterit conventus noster oviculis curae vestrae commissis in Pfaffenhofen, nondum (credo) admodum reverendae et clarissimae dominationi suae exciderit, de quibus grato animo quandoque repensandis cum toties promissionem acceperim, praeterire non possum, quin istius memoriam refricando admodum reverendae et clarissimae dominationis suae aurem desuper modeste vellicem. (2) Neque nam adducor, ut credam labores nostros, quos per integros quinque menses in vinea praefatae ecclesiae locavimus, spongia oblivionis iam penitus esse expunctos. (3) Quantum pater subprior noster[ERROR: no reftable :] pater ... noster] Gemeint ist Pater Christian Praxmarer (vgl. Primisser cap. 42 § 27). non quidem sudarit, sed alserit, tot dominicis ac festivis diebus per asperam hiemem Pfaffenhofium petens indeque integram famem ad monasterium reportans, experto credi potest Roberto, cuius ipsos etiam rusticos saepius misertos scio. (4) Quocirca admodum reverendam et clarissimam dominationem vestram, de cuius animo non nisi magna semper praesumpsi, spero virilis memorem constantiae fidem pollicitis suis esse servaturam, saltem de censibus frumentariis in Pfaffenhofen aliquam nobis portionem apud rusticos cedendo. (5) Quam meam instantiam aequi velim bonique consulat neque succenseat meae fiduciae denarium diurnum ex diutinis laboribus promeritum iuste exigenti. Dabam etc.