38. Francisco Raynerio, patricio Venetiarum
Fama decusque domus patriae uenerabile sidus,
Vnica Pierii gloria, docte, chori:
Quid, Francisce, facis, librosne amplecteris ulnis?
An sedet in gremio mollis amica tuo?
Nectit adoratas circum tua tempora laurus
Delius, an Paphius myrtea serta puer?
Pallados arma magis tibi sunt in pectore doctae,
An celebras Guidiam corde tepente deam?
Haec simul illa tuo contenta est munere forsan:
Quid mirum? Vincis doctus utramque deam.
Vna dat ingenium uelox uiresque secundas,
Altera materiam suggerit ingenio.
Currere longa tuis dicendi copia debet,
Sic modulis longas condere Amazonidas.
Quid mihi? Nulla Venus, Veneris non filius ad me
Peruenit, iratae iurgia nulla deae.
Non coma, turgiduli, non candida pectora, ocelli
Aut rubor; expressus Xanthia nulla liquor.
Num promissa fides, num sunt haec carmina mille,
Carmina pollicitis facta minora tuis?
Non ita Quintilios celauit Caluus amores,
Dum memorat feruens, docte Catulle, tibi.
Saepe tuas solitus retinere Propertius aures,
Conticuit socius non tibi, Naso, tuus.
At poteris nostris uafer obiectare querellis;
Carmina non mittis: carmina nulla damus.
Et tibi Musa fauet; promisti carmina, debes
Pollicitis dubiam non adhibere fidem.
Me tenet Adriaci maris interclusior ora,
Vlla Venus quam non, rarus et hospes adit.
Gens habitat truculenta, ferox Coruatia muros
Inde premit, Scythicis horridiora locis.
Quid tibi uis scribam? Nulla est mihi Xanthia, nullus
Hic amor aut digno carmine causa patet.
Si qua tamen placuit, non stilo, carmine, nardo
Ad dominam rutilo, sed datum ire uia.
Id faciant fortes, Mauortia pectora Achillis,
Herculis, Antaei semiuirique bouis.
Femina non tanti dabitur mihi. Femina quodam
Vertit Apollinea moenia structa lyra.
Femina Martigenas mansuri nominis urbes
Cumque Palatinis traxit ad ima iugis.
Mollibus assuetus studiis tenuique Camena,
Dissidet armifera noster ab arte furor.
Ingenio tantum facili meo gaudeo si quod
Esse potest miseris, dulcis amice, locis.
Id quoque post abitus minuit mihi gratia tristes,
Maius opus tibi quos accelerare dedit.
Infueras mecum, domine carissime rerum,
Ingenium stimulis claruit egregiis.
Nunc iacet exesum ueluti rubigine ferrum,
Vt iacet atra, domus contumulata situ.
Tu tua celsus habes Capitolia celsa Tonantis:
Quis neget aetherios regna subire polos?
Qua Venetis praelustre nitet regionibus aurum,
Qua micat albus onyx Synnadicusue lapis.
Tu comitum, numero, felix ostroque superbus,
Nunc has, nunc illas aspicis orbis opes.
Quicquid ab auricomis eiectat Hiberia fossis,
Dalmaticis quicquid conuehiturue locis.
Quicquid Erythraeo fulget sub littore, quicquid
Sidonio tincti fulget in aere gregis.
Quicquid ab Assyricis diues Panchaia campis,
Comparat, in Libycis quicquid aratur agris:
Dat tibi terra potens, Venetae celeberrima gentis
Gloria, dat grauidae sarcina structa ratis.
Tu modo sidereos spectas, Francisce, ministros,
Nunc oculos retinet uncta palaestra tuos.
Hic tibi materiam nitidi formosa puella
Carminis, eximium dat in amore decus.
Hic Venus et Veneris facundas filius artes
Perdocet, egregiae munera militiae.
Cypriacas dilecta domos et moenia nati
Deseruit, Venetum quod petat hospitium.
Scribe age, materiam tibi dat longissima rerum
Copia, Phoebeam docta Thalia lyram.