36. de eiusdem discessu
Hei cita saecla uolant: iam tertia uertitur aestas,
Iam teritur spatiis ultima meta suis:
Tu patriam, generose, tuam, tu pectora fratrum
Visere, tu socios iam comitesque paras.
Ast ego quid faciam? Scribam cui carmina? Solus
Destituor, sordent hei mea fila lyrae!
Plectra iacent nobis foedata rubigine turpi,
Liuet et ingenii lucida cura mei.
Quid mihi cum studiis? Dulcissima cura legendi
Me fugit et mentem detrahit illa meam.
Amplius, ut fueram, scribam non carmina laetus,
Castalius tinget nec mea labra liquor.
Parcite montiuagae, Parnasia numina, nymphae:
Non dabimus uestris thura, cremanda focis.
Hi mihi, discedet quondam mea sola uoluptas,
Solus amor nostri carminis atque decus.
Discedent quondam turgentia carbasa uento,
Carbasa luminibus uda futura meis.
Me miserum! gelidi sentimus signa pauoris
Concrepuit gracilis seu lenis unda noti;
Fulserit aut nitidi tantum clementia caeli,
Protinus est curis cura grauata meis.
Seu nautam quisquis monstrauerit ... ille
Tristia uulneribus fert alimenta meis.
Seu mihi forte ratis fuerat conspecta, timemus,
Ne mihi praesentes auferat illa deos.
Ah, Neptune, tuo figam quae dona sacello;
Tyndaridae, uobis, quae tibi, Leucothoe?
Ni cito dulce meum Francisci nomen amici
Littoribus soluat stupea uincla meis.
Ni bona signa fugae celeri tam sidere fausto
Annuerint, rapidum ni mare radat iter.
Nunc mihi qui Triuiae studuit uim ferre Dianae,
Pleiades faueant Oleniumque pecus.
O utinam totis hiemarent astra diebus
Tristia, pro geminum Parrhasidumque face!
Ne mihi dilectus posset discedere Achates;
Patroclus, Pylades Hyrtacidaeque comes.
Tunc mihi fata darent felicia saecla beato,
Tunc ego perpetuo laetus amore forem.
Quid loquor infelix? Quid inania uerba, querellas
Fundimus? Hei steriles non facit ille sonos.
Per mare ueliuolas festinat tendere pennas
Ferreus et nostrum curat amare nihil!
Vade magis gratos forsan petiturus amicos,
Non puto sic fidos. Dulcis amice, uale!