20. in laudem clarissimorum uirorum Marci Antonii Mullae nec non Bernardini Nauagerii, Dalmatiae censuram gerentium hendecasyllabon
Censura exoriens Catoniana,
Qualem non homines prioris aeui
Senserunt, oculis nec ista uidit
Nostrorum generatio parentum,
Decreto Veneti uolat senatus
Vrbes per medias sinumque totum,
Saeuis Adria qua tumet procellis,
Fluctus Illyrici maris retorquens;
Lites ut dirimat, dolos refringat,
Poenas dent meritas scelestiores,
Mulctas, exilium, flagella, caedes,
Perpendat trutina seueriore
Quid sit conueniens, malum, quid aequum,
Quid sit discutiat pium nefasque,
Cunctis ius tribuat reosque damnet.
Vt seruet ueneranda iussa patrum,
Sceptro qui populos beatiore
Semper sunt soliti fouere caros,
Offensam minimo nec exhibentes.
Felix o populus, superbiore
Vultu qui tetrici cares tyranni.
Clemens est dominus deusque noster,
Excellens, humilis, pius, benignus.
Aspectum cupiunt uidere cuius
Gentes barbaricae plagaeque mundi
Exustae, quibus est domus Syenes
Et quorum Scythicae niues rigescunt,
Ganges qua Nabataea regna transit,
Qua stant Herculei laboris axes.
Exornent, generose Gritte princeps,
Di te perpetuo tuosque patres
Collegis sophiae, uiris peritis,
Qui nos auspicio bono prosectis
Ornasti. Vigeat per omne tempus
Regnum pennigeri leonis almum,
Quod nostras placide tuetur oras
Tantorum miseretur et laborum.
Quo terris nihil est magis benignum.
Illud nec spatio ruentis aeui,
Nec possit grauibus perire bellis,
Semper sed titulis nouis uirescat,
Illius penetret polos cacumen.
O sors auspicio secunda laeto,
Consulto hoc superi bonum dederunt.
O factum bene quod paterno amore
Vrbes Dalmatiae fidelioris,
Res tantas, populos remotiores
Librata moderando lance tractet
Mullae progenies et Nauageri.