Welcome to PhiloLogic |
home | the ARTFL project | download | documentation | sample databases | |
Reydax, Ignaz; 1652–1718 (1652–1718) [1606], Epitome rerum Oenovallensium MDCCIII, versio electronica (), 65 paginae, 33 capitula, Ed. Schaffenrath, Florian; Tilg, Stefan [word count] [reydax-i-epitome].
XXIX (1) Quàm miserabilis Urbis facies fuerit, qui oculis non subjecêre, animis concipere non possunt, nec alius, nî fugientes montium juga reciperent, se insecuturæ calamitati subducendi patebat locus, quamvis & ibi amici prædones non abessent, qui fugâ etiamnùm pallidos, aut asperiori viâ fatigatos, vel pecuniis, vel alia supellectili exuerent; (2) Nihilominùs custodia prætoria ad ædes salinarias, cæteræ variis in portis stationes locatæ, & nocte licèt intempestâ crebriori circuitione visitatæ, Obiorum perquám multis salutem in ædium latebris quærentibus; (3) Altero manè tubicen adest, qui breviore sono inflatâ tubâ adventûs sui signum dabat, & validâ stipatus custodiâ in Curiam adductus Achillis nomine Alitophorum, cæterósque mili tiæ Præfectos, qui etiamnùm in vivis superessent, sine cunctatione sibi restitui postulabat, minis adjectis, nî dederent fore ut incolis omnibus internecione deletis, igne ferroque Civitas depopulata solo æquaretur; Magistratus contrà in excusationem Urbis innocentiam afferre, cæsorum numerum ignorari, reliquos verò in latibulis abditos longâ indagine investigandos esse; (4) Hæc inter lætus affertur nuntius, Rotamontium â Rusticis in nostram potestatem redactum, quò tubicen dimissus palàm edixerat, hoc tumultu â cæpto consilio revocatum Achillem, aliàs indubitatò montem Urentium perrupturum fuisse, quare ingenti irâ commotum, vindictam animo coquere, non nisi incendia vomiturum; (5) verùm & in superiori Oënovallensium districtu mutata rerum facies illuc Achillem avocâret, postquàm Linhenii Copiæ Schinarcem & Schalutiam expugnarunt, & divi Martini promontorium Maximiliani Primi ascensu memorabile terreo aggere munire statuerunt, quare, ne intercluderetur Obi orum exercitus valdè jam mutilatus, illuc ab Achille eductus est, ubi propè Pagum Zirlensem acriter pugnatum, & si Obii Rusticis â tergo non institissent, hosti re infectâ cedendum fuisset, quare Damones altiora montium juga petere compulsi, Obio-Rutulis omnem viciniam expilantibus, & vacuas opibus ædes exincremantibus; (6) Hæc inter ex Urentio Monte nunciatum Dardanos sensim descendere, hostibus fugâ jam sublatis, & Pontopolin ad Achillis Castra reversis, quò fama penetraverat Losarium celebrem Dardanorum Ducem cùm aliquot millibus veteranorum militum per Stepuriam in Lotyris succursum properare, quare Achilles Castra mutare, & trans flumen in prato longitudine nomen sortito figere tuti existimans, stativa prætoria Hetingae metatus est, (7) nocte verò appetente tantus in tentoriis ignis excitabatur, ut longiùs distantibus, & Castrensis ritûs inexpertis, tota Pontopolis continenti incendio ardere videretur, verùm sub horam secundam matutinam secundâ militibus vigiliâ universum exercitum Cam polacum & Schinarcem movisse, paulò post compertum est; incredibile, quantâ trepidatione vasis collectis, & metu urgente fugam præcipitârint, adeò ut lintea Achillis supellex, & plura alia postmodùm inventa fuerint, à properantibus derelicta, gloriosâ in Lotyrim ingressûs pompâ in egressu repentè in turpiorem fugam conversâ; quippe velocitas juxta formidinem.[ERROR: no reftable :]Tacit. in German. (8) Néque periculo regressus caruit, dum Achilles medius inter quendam Carensem Comitem & Allobrogûm Ducis Legatum equo incedens, â Venatore ad Sanctum Martinum habitante ex insidiis glande plumbeâ impetitus, sed qúoniam ob viæ angustiam Carensis Comes primus equitabat, & nitidiori veste indutus erat, hic Achilles esse creditus, sclopo trajectus est, ut exanimis humi jaceret; minimè tamen probaverim dicterium eorum, qui venatorem æque irridendum asserebant ac si aprum insectatus cornua gerentem jaculatus esset. (9) Ità demùm A chilles præsentaneum vitæ periculum, sed non ingloriæ expeditionis notam, & inconsultæ fugæ ignominiam evasit; At prodigium erat, & opus Supremi Numinis, Deo nempè mundi infirma eligente ad fortia quaéque confundenda, undè non nemo vena suâ poëtica Oënovallensibus gratulabundus accinebat:
Reydax, Ignaz; 1652–1718 (1652–1718) [1606], Epitome rerum Oenovallensium MDCCIII, versio electronica (), 65 paginae, 33 capitula, Ed. Schaffenrath, Florian; Tilg, Stefan [word count] [reydax-i-epitome]. |