1.
Adsiduo quis te deprauatore, Lucreti,
Mendosum et mutilis uersibus esse uetat?
Quis te, relliquias tinearum, e sordibus aufert,
O putris caries puluereusque situs?
Quicquid eras, nusquam poterat constare: ruebat
Mordicus in uersus inuida blatta tuos,
Hinc insultabat scriptorum ignobile uulgus;
Littera de toto nulla fidelis erat.
Sic male peruerso quadrabant singula sensu
Inque tuo fueras carmine mentis inops,
Per sua nec solitus furor interualla remitti,
Sed grauius domino desipiebat opus.
Nunc adeo mentis compos resipiscere gaudes
Et bene curata luxuriare cute,
Pulcher et ostentas purgata labe uenustum,

-- 126v --

Quale Arpinatis Musa poliuit, opus,
Sed labor hic praesens felicior illa [ERROR: no reftable :]1,17 illa supplevi: ora Agić, ipsa Sola refecit
Quae deprauarat singula tempus edax,
Nec minus et dextro suppleuit Apolline uersus,
Quos neque, Lucreti, difiteare tuos:
Nam ueluti Pelopem latus integrauit eburnum,
Sic tua praesenti membra reponis ope.
Ergo, reformato iam dudum in pristina uultu
Puluereum gaudes deposuisse situm,
Nec lacero, uelut ante, lates nec sordidus ore,
Viuus et incolumis docta per ora uolas.
Qui curat morbos Hyeronymus hoc tibi praestat,
E carie uersus eruit ille tuos,
Totque cicatricum pariter tibi millia sanat,
Nec minus hac illa est auxiliaris ope.
Nanque simul medicas exercet sedulus artes,
Nec minus hoc illi munus Apollo dedit,
Nec mage fas morbos credit releuare piumque,
Carmina quam uitae restituisse suae;
Nec magis hanc illa gaudet praestare salutem,
Inque uicem alternum uendicat ille decus.
Impatiens mutas inglorius ire per artes
Aut sine uocalis laude placere lyrae,
Versibus hinc praesto est, hinc ille iacentibus aegris,
Atque instar Phoebi culmen utrunque tenet.
Inde prius quam te Rhacusam mittere passus,
Tam bene purgata labe politus eras;
Nam mihi donandum compsit te, magne Lucreti,

-- 127 --

Sordidulum munus nec tulit esse meum,
Verum auxit uigili per tempora longa labore
Et totum antiquo more refinxit opus.
Inde instaurati multumque diuque laboris
Huic decus, huic uitam iure referre licet:
Quo duce discerptus longo Lucretius aeuo
Ad medicam reduci carmine uiuis opem,
Inde tuo uultu iuuenescis, ut unica Phoenix,
Rursus odorato tota refecta rogo.
Foelix sorte sua, certatim munere bino
Qui genus humanum demeruisse cupit!
Plus tamen est uersus quam corpora reddere uitae:
Altera res breuis est, altera morte caret.
Nil profectura sic Virbius arte reuixit,
Cui duplex olim mors obeunda fuit;
Tu quoque sanescis frustra, Minoia proles,
Cui serpens uitam, mella tulere necem;
Et tibi, quae cari pensasti fata mariti,
Exiguum munus uita recaepta fuit.
Huic uero aeternos manus officiosa labores
Municipis recipit, docte Catulle, tui.
Fortunata parens, ueteri nec stirpe pudenda,
Passa nec ingeniis degenerare nouis!
Praesertim gemino, Verona es, splendida partu,
Bisque tua pariter dote superba nites,
Incertum Domiti titulis an maior Auanti:
Respondet cono gloria bina pari,

-- 127v --

Vtraque magna tuo facundia fluxit ab ortu,
Respicit ad fontes utraque fama tuos!