AVLVS GELIVS

Oratio. Quomodo reprehensus sit nimis uetuste loquens 5.

Inanis loquacitas quomodo a multis grauibus uiris culpata sit et laudata sapiens facundia, exemplum in hoc Vlixis, in illo Tersitę 17.

Curas uocum uerborumque elegantias non modo non sectatur Epicurus, sed etiam insectatur 13.

Gręcis Latina collata sordescunt 17.

Orantis laus non e subito auditorum plausu, sed potius ex silentio noscitur 32.

Croesi filius mutus et elinguis in patris periculo locutus est 34.

Aegles Samius, athleta, mutus, in eos qui falso nomina in certamine sortirentur inclamauit et exinde expedite loqui coepit 34.

Corpus ne sit uox an incorporeum 36.

De tribus dicendi generibus et qui in quoque genere excelluerint 47.

Inconsiderata cuiusdam loquacitas 55.

Vt auium colloquia intelligas 58.

Verbis antiquissimis non esse utendum, ut apluda, floces, fraces, bouinator 65.

Gracchi sententia sine sensus emolumento 66.

Quod uulgo dicitur barbarismus, ante dictum est barbare uel rustice loqui et rusticus sermo 74.

Maior ratio habita euphonię quam regulę grammatices 78.

De ratione utendi uerbis pluribus idem significantibus 80.

Verba communia: uereor, utor, hortor, consolor, ueritum, puditum, pigitum, dignor, ueneror confiteor, testor 91.

Aristotelis deffinitio[ERROR: no reftable :] de silogismo 93.

Lex apud dialecticos percontandi disserendique 94.

De clandestinis litteris, ne ab aliis[ERROR: no reftable :] legi possint 102.

Quin pro cur non, pro quod, pro ut non, pro ut, pręcedente uix uel pene 104.

Comes facundus in uia pro uehiculo est 104.

Ennius tria corda habere se se dicebat, quod loqui Gręce et Osce et Latine sciret. Mithridates XXII gentium linguas percalluit 105.

Antiqui nostri narrationes sermonesque insectiones appellitauerunt 110.

Verba actiua pro passiuis et passiua pro actiuis 110.

Ocium. Ennius: Ocio qui nescit uti, plus negocii habet 115.

Honor. Ratio officiorum in discumbendo sedendoque. Exemplum Fabiorum, patris et filii 11.

Senectę ętati honores habiti. Senibus pręlati tamen qui uxores et liberos haberent 14.

Pedarii senatores

-- KK2-365 --

dicuntur nondum maioribus honoribus functi 27.

Ordo rogandarum sententiarum in senatu 30.

Cnęus Flauius scriptu se se abdicauit et ędilis currulis factus est 40.

Inter quarto consul et quartum consul 55.

Honorem quoque malum dici 71.

Tribunum plebis prehensionem habere, uocationem non habere 76.

Ędiles et quęstores in ius a priuato ad prętorem uocari ms-307r/ posse 77.

Qui sint minores magistratus. Consulem prętoremque collegas esse 77.

De officio senatus habendi. Per quos senatus haberi soleret. Locus in quo senatus iure fieri potest. Quando ratum non est senatus consultum? Ante exortum et post occasum solem. Senatus consultum fit per discessionem, si consentiretur, aut per singulorum sententias exquisitas, si res dubia esset 87.

Quid sint comitia calata, quid curiata, quid centuriata, quid tributa. Concilium[ERROR: no reftable :] 93.

Ornatus. Barbam et genas radere Romanis etiam ante ętatem senectam moris fuit 22.

Quare et Gręci et Romani aOinulum[ERROR: no reftable :] gestarint in manu sinistra digito qui est minimo proximus 57.

Elegans homo dicebatur non cum laude, sed ętate; Marci Catonis uitii, non[ERROR: no reftable :] laudis fuit. Tullius: Crassus, inquit, erat prcissimus elegantium, Sceuola parcorum elegantissimus 64.

Obedientia. Quęstio: Vtrum semper iuxta mandatum faciendum an aliquando contra, si utilius speras mandanti et gratius. Crassi exemplo ostenditur mandatum semper esse obseruandum 6.

Vtrum semper obediendum patri 12.

Homo. Multi mortales, plus comprehendit quam si dicas: multi homines 82.

Hospitalitas. Hic est leo hospes hominis, hic est homo medicus leonis 36.

Ordo. Nouissime et nouissimus Cicero dicere uitauit 60.

Obstinatio. Architę Tarentini columba lignea uolabat quidem, sed cum subsedisset, pręterea non exurgebat 58.