Ad Ioannem Chrisanum Hyaderensem
Tu quia pollicitus Musae tua uota daturus,
Ingenium Curis subleuet illa tuis.
Det tibi Castalio Suaues de fonte liquores,
Hausta lauet curas Pegasis unda graues.
Summme lyram, tristes propellet pectore nubes
Et faciet pulso corda serena metu.
Quid ualeat numeris hec barbyton ipsa canoris,
Orpheus testis erlt, testis Aryon erit.
Nanque leuis cura est, poterit quam pellere Clio
Siue tue cantus, pulcher Apollo, lyre
Illa grauis nimium, nulla medicabilis herba,
Carmina quam nunquam pellere corde ualent.
Hec cruciat multos celesti carmine uates
Et proceres magnos ad iuga dura trahit.
Hec lacerat si forte tuum sceuissima pectus,
Nulla tibi poterit, io, medicina dari.
Scribe elegos, quales fertur scripsisse Tibullus
Et quales Naso composuisset amans,
Tu uix formosam poteris mulcere puellam,
Hei mihi, difficilil cura cupidinea est!
Ius quoque Caesareum pariter tu pectore uersas
Et canis Aonio, Chrisane, saepe choro.
Tu quoque non una gaudebis nanque corolla,
O nimium foelix, ualle sub Elysia.