Ad Hieronymum Contarenum
Accipe, que nuper cecinit mea garrula Clyo,
Contarene tuis gloria Hieronyme!
Asper erat rigido castigans crimina uerbo
Stigmiferi frater relligione dei,
Asper et inculto tectus duroque cucullo,
Asper nodoso funeque cinctus erat.
Aspera uox totam rumpens clamoribus aedem,
Asper erat dictis asperiorque sonis.
Hei tibi, cui sudant uitiis precordia nigris,
Clamabatque, tibi, turpis auare, caue!
Carpebat merito uel laudis amore tumentem
Vel qui mordaci rumpitur inuidia.
Saepe minabatur, quam captat Tantalus, undam
Et penam saxi, Sysiphe, saepe tui,
Atque scelestarum caua dolia saepe sororum,
Tartareos latices anguigerasque comas.
Omnia que paterer, faciles in amore puelle
Quod caueant, non possum hoc ego ferre tamen.
Ante alias quaedam forma prestante puella
Erubuit tales percipiendo sonos.
Suspirans imo uerbum pulmone trahebat
Et lachrymis rosee sic maduere gene.
Credula cognoscens proprio sub pectore uulnus
"Me miseram", dixit, "sum rea, me miseram!"