Aegritudinem tuam, suavissime Georgi, que te tam vehementer vexavit, ut debeo, moleste tuli et dolores tuos meos fuisse putavi non secus ac si eodem igne febrium me ipsum torrere sensissem. Quare non possum non foelicem illam medicinam vocare, que tibi profuit, nec medicum non beatum, qui te tam cito ac probe curavit. Tua enim bona valitudine egomet convalui et tuis antydotis sanatus sum. Sed et Musae, quarum etiam amore percussus es et quarum sacra geris, pro tua salute non dedignate sunt intercedere nec vatem suum, qui diutius vivere potuisset ac debuisset, tam celeriter interire passae sunt. Que cum multa ore tuo facundo cecinissent, plura adhuc canere voluerunt et, ut olim Orpheum, ita te nuper pene ab inferis reduxerunt.