Carmen de gestis Herculis
Paruulus Alcydes geminos interficit angues
Aggressus tenera dura pericla manu.
Ast ubi creuerunt pariter cum uiribus anni,
Liberat oppressam seruitio patriam.
Illo autore perit Nemeę leo bellua siluę,
De multis unum non habet hydra caput,
Ipsa Erimanthei feritas elanguit apri
Et ceruam celeres destituere pedes.
Stymphalidas domat arcus aues tinnitus et ęris,
Et stabuli sordes fluminis unda rapit.
Taurum, Creta, tuum tellus Argiua recępit
Pasiphen captam cuius amore ferunt.
Quos aluit quondam Diomedes hospite cęso,
Illos deinde suo sanguine pauit equos.
Tris animas triplici fudit de corpore uictus
Pro grege Geryones dum capit arma suo.
Agmina Amazonidum peltis fugere relictis,
Zonam uicta suam perdidit Hippolite.
Mactato Hesperidum carpuntur poma dracone
Aurea: peruigilem profuit esse nihil.
Ferrea soluuntur religati uincla Promethei,
Improba cui misero cor lacerabat auis.
Cerberus ad superos raptus mirantibus umbris
Ducitur, infernę ianitor ille domus.
Humana gaudens Busiris cęde cruentus
Pertulit occisus quod dabat exitium.
Herculeas uires uasti sensere Gygantes
Cęlicolis ausi bella mouere deis
Et Centaurorum uis ardens quadrupedantum
Concidit Herculeę uerbere fracta manus.
Victus Achelous propriis caput intulit undis
Illum dum Alcydę succubuisse pudet.
Fortis Erix cestu, flammę munimine Cacus,
Antheus terrę dum cadit usus ope,
Oechalię regno fidens Euritus – ab illo
Victi omnes dirę damna tulere necis.
Neptunno natos saxis prostrauit, ut aiunt,
Saxa hęc e cęlo suppeditante Ioue.
Sed licet hic semper uictor superauerit olim
Terribilesque feras terribilesque uiros,
Fortior est illo quisquis se uicerit ipsum
Addideritque malis frena cupidinibus,
Atque iter ad cęlum uera uirtute pararit
Donandus uitę munere perpetuę.