Cuius dum argumentum refero verbis tribus
Facite vos auritos probe, et soli mihi
Mentem os oculos et frontem et nasum intendite!
Adolescentes duo, Typtomenus et Flagrio,
Perosi litteras, hic Graecas, alter Italas,
Conditionem detestantur miserrimam,
Suae libertatis uterque invenit modum.

Vitae coeunt societatem ac rerum omnium
Cum de improviso fabulantes opprimens
Didascalus coronat utrunque fustibus.
Quid illi contra? Haud quaquam sese deserunt,
Magistrum dant in terram, pugnos ingerunt,
Et tanquam incudem alternis tundunt ictibus,
Veteres prolixe vindicant iniurias.
Romaeus et Hellenius ferunt opem
Iacenti quos praeceptor ambos diligit
Ob diligentiam. Hi percussores duos
Accusant iudici, vestigat sedulo,
Inventos protrahit, rapit in custodiam.
Illi quasi re praeclare gesta nihil pavent
Quin factum summae gloriae sibi deputant,
Loquuntur intrepide, eos lictor verberat
Et hunc et alium tractans ut nomen sonat.
Multus inerit in hac fabula iocus et lepor.
Adeste, audite! Nunc iam crepuit ostium
A Flagrione. Eccum venit ut nugas serat.