Cur leves nervos Erato canora
Non levas dulci modulamne? Compta
Tinnulis cur non resonas Thalia
Carmina plectris?
Grata cur concors Heliconis almi
Non cohors vocum sonat arte, blande
Fessa concentu suavi, lyraque
Pectora mulcens?
Ecce quam puro, nitidoque late
Phoebus ex altis rutilans Olympi
Montibus vultu, recreat calore
Gramina campi.
Ipse pennati variis decorus
Floribus, circa redolens odore,
Et thymo molli, reseratus ungve
Gorgoneus fons.
Cuncta quam miti Regio fugacis
Brumae deformis sequitur virore
Turbidam certo faciem, polique
Frigora saeva
Bruma discessit, decus omne ruri
Florifer fundit Zephyrus, recludens
Montibus duris Scythiae minantis
Frigora Cauri.
Orbis est totus viridi myrica
Leniter tectus, foliisque Buxi,
Rosmari, lauroque, nigraque myrto
Floret amoene;
Fontis haud ultra facies maligni
Cernitur stringi Boreae pruina,
Solvitur segnis, refluente vento
Crusta Favonî.
Aureus mittit radios per arva,
Floribus cedens nemori decorem,
Fronde foecunda iuga montis ornat
Phoebus Olympo.
Svave dum promit Philomela vocis
Carmen argutum modulando pendens
Gutturis chorda viridi sub umbra
Nuncia Veris.
Cuncta sic plaudunt, revirente toto
Orbe natura redeunte Vere,
Signa dum Titan calidus recenter
Arjetis intrat.

Ergo cur sacri tacitus, Camoenae!
Sic chorus Pindi maneat? novenae
Celsa cur magnum modulamne non dant
Carmen ad Astra?
Vos latet, quantis deceat nitere
Plausibus primam redeuntis Anni
Floridam lucem, rutilante stella
Suavis Eois?
Sacra JOSEPHI celebrantur isthic,
Sacra, dum dico, recoluntur almi,
Concinunt, laetosque dies celebrant
Tempora verna.
Ergo vocalem cytharam canendo
Turba Musarum propera levare,
Dulcibus mulcens animos, fugansque
Tetrica corda.
Docta JOSEPHO celebra Thalia
Svave concentu melos, atque carmen
Dulce curarum relevamen adde
Comica Clio.
Grata panduris resonemus omnes
Festa JOSEPHI, celebremus Eius
Nominis laudem, redolendo thura
Pectoris igne.

Poculis Phoebi, cyathisque fundam
Hoc die pinguis Syrii liquorem,
Palladis munus viridis litabo,
Suscipe JOSEPH.
Celsa sic vincam pietate corda
Numinis, longam tribuat Senectam
Ut Tibi clemens benignusque servet
Nomen in aevum,
Quod lyra Vatum celebrare nullus
Sat potest, multo minus ipse vilis
Facta condigne memorare Vates
In mea vota.
Grata carpendo thyma per molestos
Collis exelsi frutices, nemusque
Nobilis Pindi peragrans, diserta
Carmina fingo;
Attamen, quamvis minimus, benigne
Sume, quod penna tenui lubenter
Offero Magno, redeunte primo
Sidere Veris.
Cordis hoc fiat super impetrato
Unicum Voto meritum decoris,
Grata si praestem sacra Dithyrambis
Lege solutis.

Tu Pater vere bone! qui Minorum
Ordinis vitam merito salubri
Ducis exemplo, reliquis ut esses
Norma fidelis;
Nam Tibi Fratrum fuerat trienne
Creditum nuper moderamen omne,
Ne procellarum tumidis pericla
Sentiat undis,
Impiger semper fragilem carinam
Ut Pater verus merito regebas,
Optimo cunctos pabulo salutis
Mitis alebas.
Ergo quae tantis meritis referre
Magna condignis potero decenter?
Intimos pandam pietatis ignes
Proemia cordis:
Hinc decem ductas decies Calendas,
Fronte curvatos superes figuram
Bis decem Lunae referentis ignes
Sorte beatus.
Magna Te virtus, Pietasque vera,
Charitas Vivax, animosus ardor
Igneas Coeli penetrare sedes
Adjuvet almum.

Hoc Phalanx certo resonat Minorum
Ut Patri charo, redolere thura
In foco cordis satagit, sacrando
Festa Patroni:
Hoc precor Magno minimus novellus
Corde de puro, reliqua modeste
Palladis doctae comitante Turba,
Vivito prosper.

Vade retro

Vade porro