Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Sivric, Antun (1765 - 1830) [1803]: Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica, Verborum 42047, 5086 versus, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [numerus verborum] [sivrich-anacreont.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Di Onofrio Minzoni.
58
Per Monaca.
59
Stolti stolti, fuggite: è giunta ormai La saggia Verginella all' ara innante; Entro un mischio di nuvole e di rai Per man la tiene il suo celeste Amante. Stuol d' Angeletti intorno a quel sembiante E guizza, e vola, nè riposo ha mai Chi l' umil fronte, chi le luci sante, Chi gli atti ammira onestamente gai. Già sovra l' ali un se ne scrisse il nome, Un di fiori l' ha sparsa, ed un le ha tolti I ricchi panni, e le increspate chiome. Qual di bende la copre in cielo ordite, Qual arpeggia, qual canta, e dice: stolti, Qui sol regna virtù, stolti, fuggite. Eja agite, amentes, templum vitate, profani; Accessit sapiens virgo dicanda Deo. Nubibus, et radiis cinctam caelestis amator (25) Hanc tenet ipse manu, caelicolumque chorus Exultat volitans, et vultum virginis ambit: Laetitiam illius, laetitiaeque decus Virgineum laudant; frontem probat ille modestam, Hic mites oculos, purpureasque genas; Ille sibi pennas praeclaro nomine signet Virginis; hic multos in caput, inque sinum Demittit flores; alius vestemque superbam, Cincinnosque leves, (26) caesariemque manu Subducit celeri. Delatis aethere vittis Circumdat sacrum virginis ille caput; (27) Exulat hinc vitium, virtus hic candida regnat; Accessit sapiens virgo dicanda Deo; Eia agite, amentes, templum vitate, profani, Quidam ait; hic cithara personat; ille canit.
58
Essendo scelto a Protettore Degli argonauti di Ferrara il Cardinale Marcello Crescenzi.
59
Pianta che presso le tessalic' onde Spiegasti in prima le ramose braccia, E tratta poscia alle Romulee sponde L' aria segnasti di odorosa traccia; S' egli avverrà, che dell' eterne fronde Onorato sudor degno mi faccia, Da quel tuo nume, che le chiome ha bionde, No, non le voglio, ed ei sel oda, e taccia, Sulla ripa real dell' Eridano Siede Marcel, che le virtù divine Tutte dimostra nel sembiante umano. Egli la cetra mi sospende al collo, Egli di lauro fregerammi il crine, Mio non bugiardo, e non profano Apollo. Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas Umbriferis laetos frondibus extuleras, Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore Signasti longas advena grata vias; Aeternam capiti nostro si forte coronam Te cogat noster suppeditare labor; Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere Caesariem, nobis praebeat; ille tuus Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico Numine qui ripas protegit Eridani, Quem divina virum virtus exornat, et almo Qui monstrat vultu numen inesse sibi, Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse; Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.
60
Sullo stesso argomento avendo già ricevuto l' Autore dallo stesso Cardinale la Tonsura e gli Ordini.
61
La sacra man, che mi recise il crine, E trastullo dell' aure il crin divenne, Quella, che poi sulle mie tempie inchine Con gran mistero aperta s' intertenne; Dessa pur è, che la mia cetra alfine Arma di corde, e 'l dosso mio di penne Use a posarsi o sulle vette alpine, O sulla punta dell' eccelse antenne. Or dove sei tu, che riprendi il suono, Che dolce io traggo dalle fila aurate, Ed al franco mio vol neghi perdono? Deh! cessa ormai dalle rampogne usate, E riconosci infin, come non sono Contrari nomi Sacerdote e Vate. Sacra manus, crinem levibus quae tradidit avris, De nostro sectus vertice qui cecidit: Grandia quae referens mysteria rite patebat Devotum Superis hoc super alma caput; Ipsa dat hanc citharam nobis, alasque ministrat, Queis juga praecelsi montis adire licet; Antennasque cito raptas attingere fluctu. (28) Quid mihi jam censor criminis obiicies; Qui lenem rigidus cantum, citharamque solebas Auratam, et velox arguere ingenium? Ah sapias, vatem dictis ah An sacrum vates munus obire nequit?
58
Essendo scelto a Protettore Degli argonauti di Ferrara il Cardinale Marcello Crescenzi.
59
Pianta che presso le tessalic' onde Spiegasti in prima le ramose braccia, E tratta poscia alle Romulee sponde L' aria segnasti di odorosa traccia; S' egli avverrà, che dell' eterne fronde Onorato sudor degno mi faccia, Da quel tuo nume, che le chiome ha bionde, No, non le voglio, ed ei sel oda, e taccia, Sulla ripa real dell' Eridano Siede Marcel, che le virtù divine Tutte dimostra nel sembiante umano. Egli la cetra mi sospende al collo, Egli di lauro fregerammi il crine, Mio non bugiardo, e non profano Apollo. Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas Umbriferis laetos frondibus extuleras, Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore Signasti longas advena grata vias; Aeternam capiti nostro si forte coronam Te cogat noster suppeditare labor; Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere Caesariem, nobis praebeat; ille tuus Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico Numine qui ripas protegit Eridani, Quem divina virum virtus exornat, et almo Qui monstrat vultu numen inesse sibi, Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse; Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.
60
Essendo scelto a Prottetore de' Fluttuanti d' Argenta il Cardinale Corsini si allude all' Insegna e alle vicende dell' Accademia.
61
Nave, che fra l' orror di lampi e tuoni Finor dolente e sconosciuta andasti, Se pur non ti conobbero i Tritoni, Che spesso mezzo naufraga invocasti, Orsù restaura gli albori e i timoni, Che teco porti inonorati e guasti, Insulta i minaccevoli aquiloni, Da cui più volte in van tregua implorasti, Ecco apparisce, ecco le spume indora L' Astro benigno: gli susurra accanto La più tranquilla favorevol Ora. Lieti potranno i tuoi nocchieri intanto Sulla poppa sdraiarsi o sulla prora, E Ninfe e Glauchi innamorar col canto. Quas petere optabas, ripis incognita navis, Cui turbata maris fecerat unda metum; Cognita quae solis dudum Dis aequoris ibas, Quos precibus iam iam naufraga saepe tuis Excieras: ignes caeli, tenebrasque timentem Quam nova zona poli, saevaque pressit hyems, Despice adhuc nunquam mites, nunc despice ventos, Nunc mali, nunc sunt vela novanda tibi. (29) Jam nihil extimeas, quae te laesere, procellas, Auratam lucem stella benigna parit. Tempus adest aletum, dulci strepit avra susurro; Festivo signum grata dat hora pede. Nunc felix ito: stratus nunc navita vocis Mulcebit Glaucum Nereidasque sono.
58
Essendo scelto a Protettore Degli argonauti di Ferrara il Cardinale Marcello Crescenzi.
59
Pianta che presso le tessalic' onde Spiegasti in prima le ramose braccia, E tratta poscia alle Romulee sponde L' aria segnasti di odorosa traccia; S' egli avverrà, che dell' eterne fronde Onorato sudor degno mi faccia, Da quel tuo nume, che le chiome ha bionde, No, non le voglio, ed ei sel oda, e taccia, Sulla ripa real dell' Eridano Siede Marcel, che le virtù divine Tutte dimostra nel sembiante umano. Egli la cetra mi sospende al collo, Egli di lauro fregerammi il crine, Mio non bugiardo, e non profano Apollo. Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas Umbriferis laetos frondibus extuleras, Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore Signasti longas advena grata vias; Aeternam capiti nostro si forte coronam Te cogat noster suppeditare labor; Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere Caesariem, nobis praebeat; ille tuus Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico Numine qui ripas protegit Eridani, Quem divina virum virtus exornat, et almo Qui monstrat vultu numen inesse sibi, Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse; Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.
62
Essendo eletto dal Popolo in Venezia un novello Piovano che fuor dell' usato non ebbe verun competitore.
63
Greggia, che di custode orba sen resta, Ove sparger dovria lacrime amare, Bolle sovente, romoreggia, e desta Entro il bosco natio fervido gare. O sacra verga, o maestosa vesta, A troppi ingordi, oimì, siete voi care! Ed a partirsi in duo la turba è presta, Qual gonfio flutto in tempestoso mare. Ond' è pertanto, che te solo or chiede A suo duce, o Signor, la greggia intera E che niun teco gareggiar si vede? Ah! troppo il tuo l' altrui valore eccede: Egli tutti inamora, o li dispera, E lieto, o taciturno ognun gli cede. Grex quam saepe sui custodis funus acerbum Non ita sollicitis prossequitur lacrymis, Ut lites abeant! sed certat garrula sylvam Vox turbans, et pax deserit alma gregem. Sacra fames multos pastoris poscere virgam Dum cogit, tumidum turba agitata refert Aequor, et impatiens studia in contraria fertur. Cur sibi grex totus te cupit esse ducem? Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem? Se tibi non aliquis judicat esse parem. Quisque silens haeret, laetusque obtemperat; ac te Sive amat, aut vinci te potuisse negat.
Sivric, Antun (1765 - 1830) [1803]: Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica, Verborum 42047, 5086 versus, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [numerus verborum] [sivrich-anacreont.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.