| Croatiae auctores Latini: inventa |
| domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
|
Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1803, Dubrovnik]: Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica, 3368 versus, verborum 28363 [genus: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [numerus verborum] [feric-d-periegesis.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Hoc in porta tetrastichon legitur Praefixa, et carmen decorat quoque nobile portam. Verùm his haud pariter respondent caetera, quaeque Visere sperabas, minime aspicis, area namque Parva urbi, atque, minus capiendo Rara domus, templumque triplex, populique viritim Quodque caput facile numeres, nam parvus; at hujus Egregias terrae fruges consumere natus. Exiguo hîc pretio bene vixeris, ostrea, vinum, Lac, haedos facile, frumentum, oleumque parabis, Multaque praeterea lautos spectantia ad usus. Tempore certo anni paulò est corruptior aer,[ERROR: no reftable :] Mensibus aestivis videlicet usque ad medium Autumnum. Nec coeli vitio tribuendum: hoc efficit ipsa Didita in alveolos campi pars plurima (quamquam Causa mali et Naro vicinus, stagnansque) ubi lentae Intempestivis pluviis ni solverit auster. Horum nunc numerus multo amplior, aera quotannis[ERROR: no reftable :] Hoc ut crescat opus, large praebente Senatu. Magnifice hac auctum tenus est, regaleque quiddam Jam nunc visitur esse, futurum at grandius olim: Et licet illa seges nunc longe ditior, ante Quam fuit, Hîc ratis Patricio incumbit vendendi cura, tribusque Demandata viris cura altera, ut omnia, ad illam Quae rem pertineant, expendant naviter, atque Sollicite reparent, si quid vitiaverit aetas. Nec satis, ast illuc lex praecipit ipsa, per omnes Ut semel accedant annos, cum mollior, atque Unà opibus dives variis pars incipit anni. Addicti officio veniunt, pariterque ministri, Et plura utiliter curant; sed et octo diebus Indulgent genio: merces ea sola laboris, Multaque nos penes et patriae impenduntur amori. Hanc sine Praetoris permissu antiquitus urbem Haud ulli fuerat peregrino intrare potestas, Fas modo, nam causae jam cessavere vetantes. Illi multa loco accedunt munimina, et altis Undique Immanem contra, praedantemque omnia gentem[ERROR: no reftable :] Hoc latronum genus immanissimum vulgo Uskocchi vocabatur. Cura Patrum tectura suos: terrae illa, marisque Horrendus fuerat terror, nec saevior ulla Pestis, et ira deûm Illyricas penetravit in oras. Illa Liburnorum e terris excurrere primùm Coepit, ubi fortis nunc Segnia surgit in auras, Vixque ea colluvies post saecula multa recessit. Ut paucis mediocre solum lustravimus urbis Passibus haud fessi, celsas ascendere in arces Cura tenet cupidum, prospectum et quaerere in agros Suppositos, ubi laeta Ceres, Pomonaque Non bene vincenti possint opponere Baccho. Moenia Arcta peragravi, per quae deductus in arcem Exiguam, in summo quae constitit urbis, ut inde Multis descendi gradibus, mediocre sacellum[ERROR: no reftable :] Sub invocatione Nominis Jesu. Inviso: hîc tabula egregii pictoris, adimus Hinc duo quae superant delubra, hoc nomine Illud Pontificis A Fulta suo pastore regi vigilantius: aedes Non haec ampla satis, sacro sed splendida cultu. Hinc aliud subeo Hoc dabat, e Corpora ibi indigetum, patria qui Sed vel murus habet, vel non, calx eruta muro Dicitur aegroto deducere corpore febris Id genus horrificae, cui subjacet incola. In urbe Nil aliud mihi praeter aquam laudabile visum,[ERROR: no reftable :] Haec in Fonte Inscriptio legitur. Perducta est ex Decr. Sen. Rag. Praefuere operi faciundo Quae tribus ampla tubis chrystallo purior usque Defluit, atque brevi Unicus hic fons urbi, at sufficit unicus, extra Qui fuit alter, in imum aliquot depressus ab annis, Fors aliqua quia parte jacens corrumperet auras. Sed me rura vocant Quae toties et equo, et pedibus lustrare solebam. In campo positum, campestris et inde vocatur Dein facili ascensu parvam ducebar ad aedem, Quam sibi delegit gnara in certamine docto Vincere Virgo sophos. Habitant hîc, sacra puellae[ERROR: no reftable :]1 Hae sunt ex illis religiosis, quas Itali Pizzocare vocant. 1 Virginitatis amant quae vincula, non tamen omni Tempore, sed facilis donec fortuna maritum Obtulit. In parvae inducunt nos limina sedis, Et curant dape, paupertas quam munda sinebat, Lacte novo, et cerasis, regio haec queis affluit, albis. Visa ut multa soli mihi pars, subit altera cura Astu his egregios pisces venentur in undis. Inspecta haec cupido pariter: vasti aequoris exin Prospectum petii, capiendis multa ubi sardis Navigia insomnem tacitae per tempora noctis Dant operam. Late piceo sub lumine ponti Ardebat pars illa omnis, quà rauca propinquae Saxa sonant Melitae, multorumque ossibus alba. Divisis sorte ante locis hoc retia tractu In fluctus dat quisque suos, neque finibus ulli Praescriptis exire licet; lex provida, ne sint Jurgia piscantes inter, sic cavit: ab alto Saepe mari attollens se vasto corpore delphin, Dum pavidum insequitur pecus, insidiosa subire Retia, et includi centum fugientia cogit Agmina, praeda ingens te scilicet haec manet omnis. Verùm triste malum delphin quoque, nam mare pisces Id linquunt penitus, quo saevum id degere monstrum Noverunt, capiuntque fugam. Quid, si ipse feratur In lina adsiliens mago impete? Proh! dolor, hirtis Artubus haec lacerat, vixque est reparabile damnum. Nec non immanes aestivo ubi sidere thynnos Deprendunt, loca saepe adii. Cum caerula cori Frigidulis crispant alis, Retia, praeda viros tum numquam eludit hiantes. Cymbam implent alacres, remisque, aut praepete velo Momento piscis, tantus tenet ardor edendi. (12) [ERROR: no reftable :](12) Moniales S. Clarae videlicet. Vide P. Rector; membratimque etiam dissecta salitur Pars haud exigua: hanc siccant, Mille quater passus, sinus est mihi visus, ab undis (Illyricè appellant Kuti) qui se intima terrae In spatia insinuat: numquam hîc iratior undas Neptunus saevo potuit miscere tridente. Ergo omnis locus, anfractu qua littora longo Se sinuant, conchis insternitur, Nullum hoc fertilius possis mare visere testae. Longe hîc dissimilem celant noto ostrea succum, Pontificumque queas lautis apponere coenis. Haec licet assiduò quernis haerentia ramis Incola divellat, cymbasque huc vectet onustas, Hoc manet immortale genus, nam multa quotannis Milia ramorum jussi demittere fundo, Queis nova adhaerescat soboles, dum grandior omnis Interea, quae sola sapit, concedit in escam. Huc, quoties ad nos illustrior advenit hospes, Adduci a Patribus solet, ut jucundius ipsum Oblectentque virum, contentusque urbe recedat. At mihi prae pulcro sordebant omnia campo, Quem cunctis ego deliciis facile illius orae Praetulerim, nam vectus equo pulcherrima rura Aspicis, et gemini faciem hinc, atque inde Profundi. Nobilis a vino pagus, quem dicere versu (14) [ERROR: no reftable :](14) Patria vox vetat, huic ponit spatia ultima campo. Hîc cursus mutatur equis, aliisque reditur Tramitibus, parvi si ad moenia tendere Stagni Quis velit, ut nos illud iter confecimus, arcem Namque hanc continui per propugnacula muri Adjunctam volui quoque visere. Plurima in ipsis Testa jacet portis, res utilis Ostracismo, Ingredior, laevaque gulae de parte trophaeum, Cui locus haud illic, stomachans post terga relinquo. Patricium hîc juvenem, qui arcis Praefectus, adimus, Quocum particulam jucundè exegimus horae. Tum portum petii, qui commodus, attamen amplis Huic nil cum ratibus commune, minora frequentant Tantum navigia oppositis venientia ab oris, Quà Naro in Hadriacas praeceps evolvitur undas, Nec minor accessus nostris, quae proxima mittunt Littora. Quondam etiam Stagni majoris ad urbem Cernere erat portum mediocrem, quò sale onustae Magnae accedebant puppes, oppletus arena Qui modo, [ERROR: no reftable :](15) Pagus dictus Decrescente salo majoribus ire carinis; Cymba minor sal inde vehens in littore ponit. Verùm haec ipsa, maris medio ni tramite prudens Carpat iter, defixa vadis haerebit in imis. Sic tempus veniet, pedibus cum forte licebit Hinc Stagnum petere, opponat ni publica ad illud Quid Ad castrum redeo, teres illi forma, Coronae Majores apto voluerunt nomine dici. Bellica habet tormenta locus, sed caetera desunt, Quae bene dispositae sibi poscunt scilicet arces. Excubiae in muris prope nullae in tempora noctis, Invalidus, rarusque meret stipendia miles, Nulla fora ad merces coemundas, omnia foeda, Omnia Namque hîc degebam potius, quia purior aer, Fasque erat hinc cymbas ultro, citroque meantes Aspicere, atque illinc superato colle patebat Hadriaci pars multa Sali, Meliteque propinqua. Hîc aliqua haud reticenda mihi, quae proxima Stagno Sunt loca (nam semota sequens dat noscere carmen) Dixeris, est pagus vino laudandus, et ostreis: Proxima in occasum Respicit aequoreos, sequitur Contra ex adversa parte aequoris Utraque post montem tamen abdita nec videt aequor, Nec pretiosa coloni inopes conchylia mandunt. Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1803, Dubrovnik]: Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica, 3368 versus, verborum 28363 [genus: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [numerus verborum] [feric-d-periegesis.xml]. |
|||||
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.