240. Se, quidquid didicerit, Lydae debere profitetur.
Quodnam, Lyda, tibi possim solvisse minerval,
Cujus ego in ludo plurima condidici?
Aurea nam veterum dum scripta evolvimus una,
Tuque acri expendis omnia judicio,
Judicio, mire quo praestas omnibus, ullam
Nec pateris pulchri particulam effugere;
Si quid et insulsum cuiquam forte excidit usquam,
Deprendisque, meis subjicis atque oculis;
Nondum ego sum factus, qualem tu forsitan optas,
Postremo fieri qualis et ipse velim;
Quam fueram, at melior sum certe, summaque, pulchri
Olim ignota mihi, meta ubi sit, video.