140. Ad Lydam, quam ipse imaginem relinquere velit.
Hanc nolo pingi faciem, perit illa senescens,
Quin periit: mentem pingere conor ego,
Ipse meam sic, ut possit conspecta placere,
Inque meis longum vivere carminibus;
Carminibus, de te quae scribo et scribere pergam,
Ingenio donec vis erit ulla meo;
Quae quum, Lyda, leges, vere, apte, rite, decenter
Te pictam, pictum me simul invenies,
Forsitan et dices museo capta lepore:
Huic mens non pulchro in corpore pulchra fuit.