237. Ad Corvinum unum e gloriosis hujus aevi philosophis.
Naturam e caecis protractam denique lustris,
Clamas, quod latuit, fulgere perspicue;
Fulgere jam clara manifestum in luce, beatum
Saeclum hoc, cui licuit singula dispicere;
Felices nasci hoc saeclo queis fata dedere,
Tot rerum vera qui fruimur specie.
Haec clamas, risuque mihi es, Corvine, recordor
Istaec nam proavum verba fuisse eadem.
Et priscum agnosco morem, se ut stulta priori
aetas posterior quaelibet anteferat.
Crede: istac homines jam saepe in luce fuere,
Cimmerias at lux desiit in tenebras.