| Croatiae auctores Latini: inventa |
| domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
|
Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
ENCOMIASTICA
1. De laudibus Ragusae patriae suae.
Sergi saxa vides, hospes, praecelsa, Ragusae Urbem et suppositis exiguam in scopulis. Libertas heic pulchra tamen viget usque: coluntur Usque bonis artes civibus ingenuae, Omnis et est Italo par cultus, magna virorum Nec cedunt Italis ingenia ingeniis. Copia nec rerum deest omnis. Docta carinis Currere nam ponti gens vada velivolis Quidquid in externis terrarum nascitur oris, Id natum sibi cur non putet esse domi?
2. Rogerio Boscovichio Roma discedenti Cunichius.
Cur te iterum reducem conspexi, magne Rogeri, Curve tuo vesci contigit alloquio? Anne iterum ut raptus mi sis dolor? An mihi rursum Obductum ut longo tempore vulnus hiet? I tamen, i (placitum sic divis): hanc brevis horae Pendam ego perpetuis laetitiam lacrymis.
3. Ad Benedictum Stayum, pro recuperata valetudine.
Quem tristi extinctum fato prope luximus, ut te, Stayade, leti cernimus incolumem! Omnibus ut dulci miscentur pectora motu, Exultantque imi, corde micante, sinus! Surgimus ut cupidi, ruimusque in colla sodales! Prodimus ut plausu gaudia laetifico! Et merito: quisquis virtutem nam colit almam, Qui Phoebum, atque artes diligit ingenuas, Publica res animum cui tangit, saepe juvare Quam scripto mire, consilioque soles, Quid ni, te salvo, sic mentem in gaudia solvat, Laetitiae ut nullum possit habere modum?
4. Ad Benedictum Stayum, pro recuperata valetudine Rogerii Boscovichii.
Aeger perdiderat luctu Rogerius ambos, Ambobus nunc fert laetitiam incolumis. Cur mea nunc, tua cur nunc cessant, maxime vatum, Quos tulit haec aetas, carmina, Stayade? Cur non laeti una testemur gaudia, grates Cur non certemus reddere coelitibus? Communi et patriae servatum dicere civem, Ingenio qui se, qui decorat patriam? [ERROR: no reftable :]alibi additum: Vel dico, vel melior debet quo munere fungi, / Cur solus fungor munere deterior? Radelja
5. Ad Benedictum Stayum, ut quemdam in clientelam recipiat.
Si quis forte locus, si quis locus, optime Stay, Inter amicorum millia multa vacat, Hunc puerum trado, qui te miratur et optat Hoc unum, fieri, si patiare, tuus. Dignus et est fieri: sanctas colit usque Camoenas, Atque puer scribit digna placere viris.
6. De coma Rogerii Boscovichii a se Latinis versibus expressa ex Italicis Julii
Caesaris Cordarae.
Ne coma Rotgeri, Tusco quam carmine laudat Julius, in sola clareat Ausonia, Sed, linguae quacumque patent regna ampla Latinae, Cantetur gentes nota per innumeras, Haec verti. At quisnam ingenuos aequare lepores, Nativas Juli quis valeat veneres, Atque jocos, genus omne ac venam dulce fluentis Eloquii? Nemo; non ego, non alius. Ipse [ERROR: no reftable :]Ipse] Krša : Saepe Radelja queat digne, credo, sua vertere solus, Tusca cui quantum, ludere carminibus Coepit ubi Tuscis, tantum, sermone Quiritum Quum prisco ludit, Musa Latina favet.
7. Ad Bernardum Zamagnam.
Quae mihi dictarit versus, Bernarde, rogasti, Musa, Thaliane, an candida Calliope? Neutra mihi visa est, auditave: quod mihi de me Testanti si non credis, utramque deam Tute roga, visit nam te nunc, atque canenti Certatim adspirans utraque diva favet. Tempora me laetis transgressum versibus apta, Si qua cano, ridens utraque diva fugit.
8. Ad Bernardum Zamagnam, de quadam ejus elegia in laudem canis.
Carmine, quo, Bernarde, canem super astra locasti, Ipsum etiam pariter te super astra locas, Atque novo insubres percellis lumine, vates Ante alios multo clarus et igne micas. Me juvat in dulci visus hinc figere alumno; Partem in te laudis miror et ipse meae.
9. De Benedicto Stayo.
Vidi egomet (sacri, Phoebo monstrante, poetae Quidquid agunt manes cernimus et superi) Vidi umbram ingentem Neutoni, umbramque Lucreti Stayadae obscura nocte subire domum. Nec mora: dia viro scribenti carmina magni Ad latus hinc atque hinc astiterunt comites, Alter et incoeptum doctrinae luce rigavit, Alter musaeo nectare sparsit opus.
10.
[ERROR: no reftable :]Vide aliud epigram. sub num.o 19.
Radelja
Ad Benedictum Stayum frustra a Lyda et Puccino rogatum ut
aliquid carminis scriberet.
Necdum etiam incaluit, Stay, mens frigida! Necdum Vincuntur blanda ferrea corda prece! Carmen Lyda tuum poscit sibi; Lyda, jubere Digna magis, toties carmen inane rogat! Et rogat, heu, frustra; perstas adamantinus, ut quae Stat rupes mediis horrida in aequoribus, Nec quoquam cedit, quoquam nec pulsa movetur, Spumea ne quicquam verberat unda latus. Crede mihi: flecti praestat jam probra paramus, Ni victus cedas, dicere multa tibi. Diceris gelida infelix torpere senecta, Nec clario, ut quondam, corda celere deo; Diceris jam non vates, quem vatibus aetas Haec merito, quot sunt, omnibus antetulit.
11. De Stayo valente.
Stayus ecce valet, sanctae, gaudete, Camoenae, Immotum Pindi stat decus et columen. Vos vestrum servate diu, si gloria vatum, Si vestra est vobis gloria cara, deae.
12. Sub imagine Benedicti Stay.
Staïadae faciem cernis; vis cernere mentem? Eximii vatis carmina dia lege.
13. Aliud.
[ERROR: no reftable :]stamp.to sub num.o
39. p.a 46. con questa correzzione Radelja
Stayadae os vera nosce [ERROR: no reftable :]vera nosce] cernis vera Radelja hic in imagine: norunt Ingenium in libris [ERROR: no reftable :]norunt / Ingenium in libris] mentem / In libris cernunt Radelja nostri etiam antipodes.
14. [13.*] Seu
Stayadae os vera nosce hic in imagine: vatis Ingenium norunt nostri etiam antipodes.
15. [14.] De Benedicto Stayo. Poeta et philosopho praestantissimo.
Newtoni sophiam, numeros aequare Lucreti Stayadae faciles annuerunt superi. Unus habet duplicem lauroque, oleaque coronam, Phoebo, Cecropiae carus et ille deae.
16. [15.] Ad Thysillum, de Benedicto Stayo.
Eximium et similem priscis nullum tibi vatem Romana inventum scribis in Arcadia? Stayada magno quid factum? Vivit? Haberi Pastorum coetu pergit in Arcadico? Illum etiam priscis reris, Thysille, minorem? Illum etiam vatem non satis eximium?
17. [16.] Ad Eunum, de Benedicto Stayo.
Cur tibi Stayadem nemo non praeferat, Eune, Saepe rogas: paucis dicam equidem ingenue. Quod vult Stayades, dicit; tu, quod potes, Eune, Te versus, versum ducit at ille suum.
18. [17.] De Varo et Stayo.
Varus posse negat quemquam clarere Latino Horum hominum, qui nunc vivimus, eloquio. Quod verbis negat ille, docet re Stayus ipsa Antiquo antiquis non minor eloquio.
19. [18.] De Stayo aegrotante.
Stayus aegrotat: sanctae properate Camoenae, Ferte et opem, qui vos auxit honore, viro. Quem juvet, hunc verter ni vatem servet Apollo, Vatum omni mire qui sapit in numero, Cujus ob ingenium, passim quae spreta jacebant, Carmina opus dici futile desierunt?
20. [19.] Ad Benedictum Stayum. A Lyda et Puccino frustra rogatum, ut aliquid
carminis scriberet.
Crudelis, Lydaeque preces et carmina dia Puccini ventos irrita ferre sinis? Crudelis, duras quae possent flectere quercus, Flectere te blandis non potuere modis? Nil scribis, frustra, Stay, tam saepe rogatus, Mutus et es Phario non minus Harpocrate. Saltem ne ferus, ah, dicare ac ferreus esse, Si non vis illis scribere, scribe tibi.
21. [20.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud sub n.o 22.
Radelja
Ad Phosphorum, de Clementis XIII. regno inito.
Exere purpureo flavum caput, exere ab ortu, Lucifer, auroramque antevolans, niveum Redde diem, triplicis quo regni coepit habenas Clemens et magno maximus in solio Consedit. Dextra mitis clementia; laeva Adstitit elato torva Themis gladio, Concordes divae, sacri comes utraque regni. Quae simul ut longo res hominum imperio Utraque diva regat, referas, bone lucifer, almam Hanc lucem ad multas clarus Olympiadas.
22. [21.]
[ERROR: no reftable :]Vide alia sub n.o 23. 24. 72.
Radelja
De Clemente XIII. Pontifice Maximo, vi subita morbi prope extincto et paullo post
valente.
Noctem, Roma, colas memor hanc, qua tristior ulla Nunquam, qua nunquam laetior ulla fuit, Qua prope vi subitae luxisti mortis ademptum, Qua gavisa patrem es protinus incolumem, Digna coli est: luctum brevis abstulit hora, manebunt, (Vaticinor) longis gaudia temporibus.
23. [22.] Ad Phosphorum, de die cretionis Pontificis Maximi Clementis XIII.
Os nitidum Eoa profer, jam profer ab unda Lucifer et solis nuncius auricomi Redde diem, quo rex Urbi, pater obtigit orbi Clemens, quem pietas, quem sibi sancta Themis, Virtutesque aliae servari ad longa senectae Optant incolumem tempora Nestoreae, Ut pulchre, quod coepit, opus, detexere possit, Ut Latium antiquo restituat decori, Ut misero, quo nil quidquam corruptius, orbi Detergat labes, foedaque flagitia. Optant, nec rerum pater et rex tam pia vota Negliget. Hoc mentem nixus in augurio Vaticinor: referes, referes bone lucifer almum Saepe diem hunc, nobis gaudia saepe iterans.
24. [23.] De recuperata valetudine Clementis XIII.
[ERROR: no reftable :]alibi supradm epigr. sic incipit: Quam tibi crudeli praecisam jam prope morbo, / Clemens, praesentes protulerunt Superi, / Vita quidem dulcis Radelja Vita quidem dulcis, sed vita dulcius hoc est, Quod magnis grates laetus agit superis, Quod, te servato, sic orbis gaudeat, ut si Extremo ipse foret sospes ab interitu.
25. [24.] In idem argumentum.
Qui vita fueras nunquam non clarus in omni, Nunc ipso es visus major in interitu: Sic, quae clara micat media vel luce, coruscat Fax tamen obscuris clarior in tenebris.
26. [25.]
[ERROR: no reftable :]vide aliud epigram. sub num.o 33.
Radelja
Ad Clementem XIII., mitem bonis, acerbum improbis.
Cujus habes agni solium, mitissime Clemens, Quidquid agis, mores, ingeniumque refers, Nec tamen Adriaci piguit meminisse leonis: Ille etiam, quo nil mitius esse potest, Agnus, ubi improbitas vult frangi, nescia flecti, Horrescit, rictuque asper et ungue leo.
27. [26.] Ad Clementem XIII., quum Romae Societatis Jesu sodales ex Hispania
hospitio excepisset.
O terrae decus, o pater orbis, siccine egenos, Siccine palantes te patrio excipere Tute sinu gaudes? Illo [ERROR: no reftable :]nimirum: sinu Radelja , cui se Deus ipse Infundit totus? Quin ope munificus Solaris, blandusque foves, ut sedula mater Sollicito prolem pectore languidulam. Divitias alius habeat sibi; me juvat una Pauperies, istos quae potis una tuos Accipere amplexus, gemmis quos omnibus, omni Quos auro et regnis omnibus antefero.
28. [27.] Ad eumdem.
Te patrem, regemque Tybris vix, maxime Clemens, Senserat, inque tuum nomen agebat aquas, Nunc Adriam quam vis, Neptune, mihi objice, dixit, Quod tulit hunc almo progenuitque sinu. aemulus an Adriae Tyberis; par gloria utrique Ortum illa, hic summum contulit imperium.
29. [28.] Subscriptum imagini Clementis XIII.
Ora vide magni Clementis; pingier isto Rex, dices, vultu debuit, atque pater.
30. [29.]
[ERROR: no reftable :]vide aliud sub n.o 99.
Radelja
Ad Clementem XIII. e rusticatione Romam redeuntem.
En agite affusi redeuntem rure, Quirites, Clementem laetis plausibus excipite, Clementem, qui vos praesens, qui cogitat absens, Vel cum Urbem, vel cum frigida rura colit, Cui quamquam multo est melius, ne cesserit omnis Languor adhuc, vestri sedula cura facit, Cura patrem camposque inter sylvasque secuta, Cura gravis, patri sed tamen apta comes.
31. [30.] Ad Romanam Arcadiam, cum Auronti, id est Clementi XIII.tio ob datam pecuniam ad Parrhasii nemoris instaurationem gratiae agerentur.
O nemus Arcadiae, pastorumque aurea sedes, Foeda modo et densis vepribus horridula, Nunc pulchra, atque nitens et coetus digna Quiritum, Moenalios vatum digna videre choros, Salve; Aurons non immerito quam curat, amatque, Salve, omni Aurontem quae redamas studio, Illius et niveo servas in marmore nomen Illius et multa laude sonas; iterum Atque iterum mi salve, Aurons quam diligit, omni Aurontem contra quae pietate colis. Haec tibi me miro res utraque jungit amore, Haec facit agrestes nescio quos calamos, Atque lyrae, atque tubae, silvestrem et Pana Camoenis Omnibus et Phoebo laurigero anteferam.
32. [31.] Ad Clementem XIII. poetarum nomine in quemdam poetam.
Dum te servatum gaudemus, maxime Clemens, Nostraque testamur gaudia carminibus, Asper et infertus quidam nos ecce poeta Increpat ac tumida voce silere jubet; Quem quidem erat justum veniam sibi nempe rogare Ipsi, te viso sospite, quod tacuit. Nunc addit culpam culpae, damnandus utroque Tam male quod tacuit, tam male quod loquitur.
33. [32.] De Cajetano Goltio canente Clementem XIII. Arcadiae restauratorem.
Roma, tibi merito gaudes, quod septa ruentis Largus opum Clemens fulciat Arcadiae; Gaude etiam, mirus praestanti pectore vates Quod tibi, quodque tuae contigit Arcadiae; Sublimi nitens coeli super alta volatu Audit qui voces et videt ora deum; Inde redux altum spirat, nec pastor avenas Tractat, Moeoniae sed canit apta tubae.
34. [33.] Ad Clementem XIII., ut se bonis mitem, improbis acerbum praebeat.
Sacrorum antistes, laudo, quod candidus agni Innocuos mores, ingeniumque refers; Saepe sed irati similem decet esse leonis. Ille etiam, in summi qui sedet arce poli, Agnus, ubi improbitas vult frangi, nescia flecti, Horrescit rictuque asper et ungue leo.
35. [34.]
[ERROR: no reftable :](Vid. epigr. sub n.o 39)
Krša
Ad Antonium Canovam, de mole sepulcrali Clementis XIII., Pontificis Maximi, in
templo Vaticano ab eodem constructa.
Vidi opus, o Canova, tuum, molemque sepulchri, Et mole in celsa quae tria signa micant; Vidi, atque admirans perculso pectore dixi: Magne opifex, magnorum aemule Grajugenum, Qualis eris quondam, primis qui tantus in orsis aequas Phidiaca marmora sculpta manu!
36. [35.] Ad Joannem Baptistam Rezzonicum inter clericos ac praesules adscriptum
ineunte anno tertio pontificatus Clementis XIII., patrui sui.
Clementi magno quod tertius incipit annus, Ex quo sacrorum froena tenet solio Regali exceptus, laetamur pectore toto: Attamen huic ingens laetitiae cumulus Accessit, tibi quod, juvenis venerande, profanam Caesariem sacra praesecat ipse manu, Datque togam, panditque viam, qua ingressus, eumdem, Quem tenet ipse, olim possis adire locum.
37. [36.] Ad Abundium Rezzonicum, nepotem Clementis XIII., senatorem urbis.
Scande jugum laetus Capitoli, quo tua Roma, Princeps, [ERROR: no reftable :]Roma, / Princeps,] Kr š a : princeps / Gloria Radelja te niveis provehit alitibus. Scande, vocant quo te jamdudum publica vota, Inque omni gliscens pectore mirus amor. Felix, tanta capis quod praemia, sed mage felix, Praemia quod populo tanta probante capis, Quod procerum et vulgi sic implent gaudia mentem, Ullus ut haud usquam sit locus invidiae. Caetera contingunt fortunae munere cuivis; Mercedem hanc virtus vindicat una sibi.
38. [37.] Ad eumdem Abundium Rezzonicum.
Aurea dum scandis, princeps, Capitolia, pompam, Atque tuas laudat dum rude vulgus opes, Ipsum ego te tota mirabar mente: decore Ut tua purpureus tingeret ora pudor, Ut luxu in tanto nec vultu fastus inesset Ullus, nec nubes ulla supercilio. Mirabar, mecum et tacitus: quam dignus honore Omni est, qui tanto nil ab honore tumet?
39. [38.] Oppidum Sancti Archangeli, patria Clementis XIV. De se.
Laudabar, pulchro quod structum in colle, quod agri Dives sum, campis fertile et uberibus, Atque frequens populo, claris et nobile gestis; Magna sed haec parvi nunc facio decora. Pro cunctis satis est laus una atque unica, divum Munere te, Clemens Maxime, quod genui.
40. [39.] De Clementis XIV. monumento a Canova exarato.
Clementis tumulum decorant quae signa, Quirites, Turba frequens plausu dum super astra ferunt, Nescio quis torvusque oculos, vultumque severus, Atque genas tristi lividus invidia, Mussavitque diu, ceu visa et denique menda, Sella, ait, est, Clemens qua sedet, ampla nimis. Ipsam sic Venerem haud ausus reprendere Momus, Reprendit, pedibus quae suberant, soleas.
41. [40.] Ad Pium VI., Pontificem Maximum.
Jure pius dici vis nomine, quem negat omni Eximie in vita nemo fuisse pium: Esse pium, regni primo quem sentit in ortu, Nec cohibet tacito gaudia Roma sinu, Sed tibi certatim plauditque ac fausta precatur, Tamque piis nil non sperat ab auspiciis. Et merito: pietas quod regnum condidit una, Una etiam prisco restituet decori.
42. [41.] De Pio VI., Pontifice Maximo, ejusque insignibus.
Lilia Borbonidas, volucrum regina faventes Indicat Austriadas, propitium astra deum. Quid nivei flores, Zephyro qui flante vigescunt? Vitam, rege Pio quae viget, innocuam.
43. Versio Italica
De' Borboni il favor mostrano i Gigli, L' Aquila il Genio dell' Austriaco Impero, Gli Astri propizio Iddio co' suoi consigli: Ne' bianchi fiori, poiche all' urto fiero Reggon de' venti, del Pastor regnante Veggo il candido cuor fermo, e costante.
44. [42.] [ Sac. 63] De Pii VI., Pontificis Maximi, erga Sanctum Petrum pietate.
Usque Pius te, Petre, colit, visitque, tuosque Longum suspirans alloquitur cineres; Atque tua paullum ne longius absit ab ara, Tecta Quirinalis despicit alta jugi. Cultorem tu, dive, tuum servaque juvaque, Fac sacrum et sospes sospitet usque gregem: Sic regat et gentes, duce te, tu [ERROR: no reftable :]te, tu regna] Kr š a : te, regna Radelja regna ferare Ut tua sub Sexto restituisse Pio.
45. [43.] Ad Romam, de Pio VI., Vaticani templi sacrarium dicante.
Sexto plaude Pio. Petri sacraria templo, Vota quod optarunt publica, digna vides. Tentavere alii frustra; tibi Roma, favente Ille Deo, magnum denique fecit opus. Jamque dicat. Plausum late da, Roma; dicanti Ipsos, credo equidem, plaudere coelicolas.
46. [44.] Sacrario Sancti Petri inscribendum.
Digna vides Petri templo sacraria. Sextum, Roma, Pium memori pectore grata cole. Optatum quondam votis frustra omnibus, ille, Tandem vota forent ut rara, fecit opus.
47. [45.] Ad Pium VI., perfecto sacrario templi Vaticani.
Publica quod frustra poscebant vota, peractum, Sexte, sub auspiciis vidimus esse tuis. Post opus hoc tantum quid poscant publica vota? Magne, opere ut longum, Sexte, fruare tuo.
48. [46.] Museo Pii VI. inscribendum.
Heic veterum collecta Pius monumenta locavit, Roma suas demi ne sibi ploret opes, Ne tot mira queat domina subducere ab Urbe, Ornari et nostris barbarus exuviis.
49. [47.] De vite enata e basi marmorea in Quirinali.
E saxo prodit vitis. Gaudete, Quirites, Atque omen laetis mentibus accipite. Dicite: foeda palus gleba tulit ubere fruges, Dura uvas, Sexto Principe, saxa ferunt.
50. [48.] De imagine Pii VI., Pontificis Maximi.
Externam ut fingunt faciem, sic fingere mentem Marmore si possent, aere vel, artifices. Non foret haec tantum Sexti viventis imago, In terris Sextus viveret at geminus.
51. [49.] Ad Pium VI. subscriptum imagini suae,
Effigiem sine mente vides: mens quanta viro sit Urbs passim, passim Gallia tota docet.
52. [50.] Ad Pium VI., Roma digressum.
Carus eras Romae praesens, o Sexte, videris Nunc absens idem carior esse tamen. Dulce fuit structas moles, cultuque subacta Stagna loqui, atque tuae tot benefacta manus, Dulce loqui magis est, quam ferti pectore pastor Pro caro superas quanta pericla grege.
53. [51.] Ad Pium VI., Vindobonam proficiscentem.
Urbs effusa sua tecum est de Sede, Quiritum Tecum una cunctis impetus ire fuit. Nemo, ubi te celeres rapuerunt, Sexte, jugales, Non udis rediit sub tua tecta genis, Nemo sibi moestus patrem non plorat ademptum, Votaque pro dulci mille facit reditu. Perge tamen: per te dum publica commoda constent, Fert desiderium, qua pote, Roma tuum.
54. [52.] De Pio VI., Vindobonam eunte.
Saevit hyems; gelidas festinat Sextus ad Arctos, Pro caro vitam devovet ille grege: Ille, sacrum, ne quid perdatve, aut laedat ovile, Nulla timet forti mente pericla sequi, Nec dubitat glaciem et gelidas calcare pruinas, Ire nec aggesta per juga tecta nive. Hoc satis est mi scire unum: quocumque cadant res, Qui facit hoc, pastor noscitur esse bonus.
55. [53.] Ad Pium VI., Vindobonam festinantem.
Nulla mora est: gelidas curris festinus ad Arctos, Horrida nec saevo frigore terret hyems, Nec verna expectas ut coelum temperet hora, Nec Zephyri aggestas solvat ut aura nives. Cunctando Fabius Romanam restituit rem, Quod nil cunctaris tu, Pie, restitues.
56. [54.] De Roma, Pio VI. absente.
Sextus abest; sola interea quid Roma? Veretur Absentem et memori pectore fida colit; Quam valeat, quid agat, quo venerit, usque requirit, Nata velut caro quae timet usque patri. Sic desiderium verbis testatur amicis: Sextus abest, Sexti nomine Roma sonat.
57. [55.] Ad Pium VI., Vindobonam proficiscentem.
I felix, i Sexte; praeit te Petrus euntem, Praesens cultorem servat et usque suum. Ille auctor, sacrum ad cinerem dum cernuus oras, Nempe fuit, jussae dux erit ille viae. Hoc duce successum poterit res nulla morari, Hoc duce, vaticinor, prospera cuncta cadent.
58. [56.] De Pio VI., iter faciente.
Auget, Sexte, tuam passim praesentia famam; Auditis in te plura vident populi; Et laeti haud Romae tot de te mira loquutae, Verum oculis gaudent credere quisque suis. Nescio quid claro nimirum prodit ab ore, Quod mulcet, mentes quod rapit attonitas, Quo viso exclamant sacra formidine rapti: Corpus humi pronum sternite, numen adest.
59. [57.] Ad Pium VI., Vindobona reducem.
Quam densi gliscunt plausus! Quam laeta frequentum Certatim fervent gaudia Romulidum! Ut Superis grates reddunt! Ut longa precantur Incolumi aetatis tempora Nestoreae! Jure, pater, fulgetque hilari tibi risus in ore, Dulcibus et lacrymis immaduere genae. Regibus haec merces una est: curam, atque labores, Magnaque communis gesta rependit amor.
60. [58.] Ad Pium VI.
Publica res tecum supremo erepta periclo est, Te salvo, salvam se tua Roma putat, Mundus ad occasum primo et sibi gaudet ab ortu, Passim et laetitiae dat bona signa suae. O Roma, o mundo secli melioris origo, Communi a Superis o date Sexte bono!
61. [59.] De valetudine recuperata Pii VI. et cardinalis Spinelli
Magne vales jam Sexte, valet Spinellius una, Salvum Roma simul gaudet utrumque caput. Scilicet eximius desit ne legibus auctor, Desit ne custos legibus eximius.
62. [60.] Subscriptum imagini Pii VI., Pontificis Maximi.
Majestas et amor vultu junguntur in uno [ERROR: no reftable :]uno] Krša : omni Radelja : Hoc regem, hoc possis noscere in ore patrem.
63. [61.] Pio VI. Pontifici Maximo ad paludem Pomptinam invisendam proficiscenti.
I pater, i, quos ante palus limosa tegebat, Vise, agros, curis jam loca culta tuis. Appia jam teritur mannis, late obsita junco Quae fuerant, laetis frugibus arva nitent. Jussum pergit iter gravis unda et devius ante Amnis froenatis in mare fertur aquis. I, cupidos jam pasce oculos, i, cerne, secundet Cujus habes solium, quam tua vota, Deus. Ille operum princeps, operum meta ille tuorum, Quidquid agis, magna promovet usque manu.
64. [62.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud sub n.o 64.
Radelja
De Pio VI. Pontifice Maximo Obeliscus Quirinalis.
Parvus ego statuor celso heic in colle Quirini, Atque sua Sextus me quoque servat ope. Sarciri et fractum jussit, pulchreque poliri, aeris et ornari lumine fulgiduli. Principis haec magni laus est non ultima, curans Grandia, quod parvum negligit ille nihil.
65. [63.]
[ERROR: no reftable :](vid. sub n.o 69. 372. 373. 374. 375)
Krša
Ad Antinorium, mirum sub Pio VI. opificem, gratulatio.
Invidiae prope jam discerptus dente cruento Crevisti victa major ab invidia; Vasta tuae moles arti jam paruit, ingens Ardua, quo jussus, pectora flexit equus. A Borea solis jam se convertit ad ortus Immani docilis corpore Tyndarides. Roma sonat late plausu. Salve, inclyte, clamant, Salve opifex magno digne reperte Pio, Digne operum ad partes magnorum saepe vocari, Augustus Caesar queis sua posthabeat.
66. [64.] Ad Pium VI. Pontificem Maximum, ad agrum Pomptinum invisendum se ferentem.
Magnanimus fert se Pomptinum Sextus in agrum, Atque suum praesens visere gestit opus. Magnum opus, haec mirans aetas quod suspicit, aetas Omnis quod semper postera suspiciet. Laetus eat, laetus maneat, redeatque, beatos Ab se se fieri gaudeat et populos. Scilicet eximiis haec regibus una voluptas Pro cura et factis redditur eximiis.
67. [65.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter votiva) Krša
De machina Italice "Filatojo" Pio VI. dicata.
[ERROR: no reftable :]De machina Italice "Filatojo" Pio VI. dicata, cujus
inventorem hic inducit poeta. Krša
Machina, deproperet quae serum fila, reperta est Haec mihi magna tuis, Sexte, sub auspiciis; Quam sacroque tibi, precor et quot stamina ducet, Tot vitae accedant stamina longa tuae.
68 [66.] Domus, in qua Pius VI. paludes Pomptinas invisens divertebat, de se.
Qualiscumque, domus ferar omni nobilis aevo, Quod laetam Sextus me Pius incoluit; Mirum opus, exhaustas et visens saepe paludes, Huic aliud nullum praetulit hospitium.
69. [67.] De statua damae munificentia Pii VI. restauratae.
[ERROR: no reftable :]De Damae simulacro munificentia Pii VI. restauratae.
Kr
š
a
Terga canis damae fugientis corripit: hostis Discerpi saevo territa dente timet. Dente nec illa tamen periit: peritura sed aevo Jam foede laceris artubus, heu, fuerat! Quod vivit, vivetque omnes servata per annos, A Sexto id se se dicit habere Pio.
70. [68.] Ad Pium VI. Pontificem Maximum, de ludo alearum.
Alea Romulea nusquam non fervet in urbe; Res jam, Sexte, tuam publica poscit opem. Pone modum culpae: vesana licentia sanctas Fac metuat leges et grave supplicium; Nec mores perdat, lucri nec turpis amore Aurea, quae condis, saecula dedecoret.
71. [69.] [ 377] Ad Pium VI. Pontificem Maximum de duobus signis equorum in colle
Quirinali positis.
Vincere Alexandrum, qui vicerat omnia, durum est; Durum est indomitum vincere Bucephalum. Stant obnixi ambo non cedere. Roma, timori Parce tamen: magno cedet uterque Pio.
72. [70.] Ad Pium VI. Pontificem Maximum, de Febronii Palinodia.
Sexte, Petri augusta narras dum laetus in aede, Quae tibi Febronii est littera scripta manu, Excepit sacer admirans tua verba Senatus, Atque aliquis secum talia dicta dedit: Clamasti errantem revocans, victorque reversam Laetaris merito nunc, bone pastor, ovem. Illius o utinam quae per vestigia pessum Ibant, atque alias vox tua servet oves. Nullaque sit, quae non docilis tibi pareat ultro, Te duce, monstratas et velit ire vias! [ERROR: no reftable :]Nell' Efem. Lett. di Roma del 1779 pag. 1. e detto "che Pio VI lesse e pubblico nel di 25 Ottobre 1778 la ritrattazione di Monsignor Febroni." Krša 10
73. [71.] Occiso Romae anno 1793. Hugone Bass-ville Gallo, populus Romanus
clamaverat "Viva il Papa"
"Vivat, io, Sextus!", laeti clamate, Quirites, Sospite quo sospes nil sibi Roma timet, Libertas quo dira fugam victore capessit, Relligio et celsum tollit ad astra caput. Vivat, io, servetque suos virtute suorum Fretus et externas videat usque minas. Haec eat, haec Romae totum vox impleat orbem, Intremet et justo Gallia tacta metu.
74. [72.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud epigr. ad Pium VI. sub n.o
100. Radelja
De Clemente XIII. Pontifice Maximo vi subita morbi prope extincto et paullo post
valente.
Clementi magno instabat mors pulchra, laborum, Quos tulit in vita, praemia laeta ferens. Obtulit instanti se se nil territus ille, Pallida sed scisso Roma sinu ingemuit, Et mihi, ait, tantum, proh, Divi, avertite vulnus, Mi tantum, ah, miserae avertite perniciem. Sollicitae valuere preces. Mors jussa recessit, Sacratoque manus abstinuit capite, Atque ita discedens: Tibi praemia salva manebunt, Communi interea vivere perge bono.
75. [73.] Ad cardinalem Julium Somaliam.
Eximium Sextus tibi quod, Somalia, honorem Largitur, toto gratulor ex animo. Sed magis ex animo tibi gratulor, hoc quod honore Dignum Roma omni te putet eximio, Sexto et certatim nemo non plaudit, honorem Praesule in eximio quod locat eximium.
76. [74.] Subscriptum imagini cardinalis Somaliae.
Hoc ore, hoc vultu est Somalia: caetera pinget Olim, orbis late qua patet historia.
77. [75.] Ad cardinalem Flanginium.
Romano clarus quod fulges denique in ostro, Id, Flangine, tibi gratulor ex animo; Sed magis hoc, tibi delato quod gaudet honore Clarior ob titulos Roma futura tuos; Nemo tua Sexto quod cessat plaudere causa, Virtuti solvi praemia quisquis avet.
78. [76.] Ad cardinalem Aloysium Turrigianum.
Re praestas, pulchro quod praefers nomine Turri; [ERROR: no reftable :]seu, ut alibi: Re praestas, praefers quod nomine, Turrigiane Radelja Flectere non ullae te potuere minae, Aëriam ut turrim nequeunt inflectere venti, Aeolii circum turbinis ira fremit, Jam cadit impulsu valido prostrata cuppressus, Eruta jam quercus, pinus et alta jacet. Illa sua stat mole, usquam nec flectitur, ictusque Incursusque omnes ardua perpetitur. Macte animis, macte o praestanti robore mentis, Magne vir, invictum te dabit ista, deis Te dabit ista parem virtus; spe decidet omni Edomita elisis anguibus Invidia.
79. [77.] Ad cardinalem Durinum.
Virtutes vulgare tuas, Durine, parabam, Atque meis coelo attollere carminibus: In manibus citharae, jam vox exibat in auras, Torva sed ex sacro prodiit una choro, Et roseas suffusa genas frontemque pudore, Pulchraque transverso labra premens digito. Audacem vetuit meritae quidquam hiscere laudis. Ergo adsto admirans, attonito et similis, Atque tua (hoc certe potis est vis nulla vetare) Verso animo et tacita mente colo decora.
80. [78.] Ob felicem ingressum Bononiam Andreae Joannetti episcopi Himeriensis et
administratoris archiepiscopalis Ecclesiae Bononiensis.
Felsinei cives, vestrae si gloria gentis, Si patriae dulcis pectora tangit amor, Gaudete, hic vestrae talis quod contigit urbi Magnorum praesul munere coelicolum, Qui vigiletque, gregique abigat furesque, luposque, Et facilem ductor monstret ad astra viam, Nec duris instet jussis, at voce morantes Blandus et exemplis incitet usque suis. Haec ego polliceor, nec spe male ludor inani: Est aliquid Sexto tam placuisse Pio.
81. [79.] Ad Laurentium Riccium praepositum generalem Societatis Jesu.
Optarent nostrae cum te laudare Camoenae, O pater, o gentis fama decusque tuae, Continuo iste tuus pudor obstitit. Ergo negantem Aggressa est tali callida Musa dolo. Parce metu, dixit, sapiens laudabitur unus, In nostro sapiens carmine solus erit. [ERROR: no reftable :]Poeta loquitur de elegia, cujus titulus est "Ad amplissimum praesulem suppresso nomine" Krša Sic pudor elusus, mutato nomine, sic te Extulimus meritis laudibus astra super. Nemo etenim in populo non sensit, scilicet uni Ille tibi ignotus quis fuerit sapiens.
82. [80.] Ad convictores Seminarii Romani, qui praepositum Societatis Jesu publice
laudarant.
O, flos Italiae, pubes generosa, beatam Si quis Loyolae dicere vult sobolem, Quod multa illorum cumulastis laude parentem, Dicturum id vere non ego diffiteor. Illa tamen multo esse beatior est mihi visa, Tales eduxit sedula quod juvenes, Praestantes Phoebi, praestantes Palladis arte, Praestantes grato pectore et ex animo Gaudentes, altrix ipsorum nacta parentem Munere quod divum est eximio eximium.
83. [81.] De Petro Leopoldo Austriaco Magno Etruriae duce Roma loquitur.
O divae genus Austriados, quo fratre superbit Coesar, quo gaudet Flora beata duce, Etruscis meus adveniens huc Tibris ab oris Multa mihi de te magnaque rettulerat: Mitem, magnanimum, nullis non dotibus auctum Narrans, heroum corpora quae decorant, Quaeque animos. Majora fide narrasse putabam; Sed tua praesentis factaque cum licuit Dictaque mirari, clamavi Roma: minora Reris cuncta meus mi retulit Tiberis.
84. [82.] De Romanorum principum hymenaeis.
Odescalchiadas, Corsinos, Chisiadasque, Albanosque vide, Roma, tibi quatuor Unde ortos nosti magnis claros benefactis, Quorum viva cluet gloria, pontifices. Hae se se ut claro gentes junxere Hymenaeo, Non ne meram spondent semideum sobolem?
85. [83.] De Parmensis ducis filia prima conjuge Josephi II. Imperatoris in Arcadum
coetum adscripta.
Hoc erat, hoc, nuper quod capripedes satyrisci Maenalon ingenti non sine laetitia Lustrabant, agili tollentes corpora saltu; Hoc, quod Pan junctis nuper arundinibus Mulcebat cantuque auras. Nova gloria nempe Accessit nostrae moenibus Arcadiae: Illa quod Austriaco juveni nuptura puella, Magnorum proles incluta Borbonidum, Illa, colit quam Parma, ingens quam mox colet Ister Florentem eximie laudibus eximiis, Maenalio scribi gaudet sua nomina trunco, Diva nec agrestis pars negat esse chori.
86. [84.] De Florentia et Dante.
[ERROR: no reftable :]De Florentia et Dante Aligherio. Krša
Te fraudum sedem ac sceleris, Florentia, Dantes Ille tuus dixit: nec tamen eripuit Splendoris tantum quantum dedit. Illa dolentis Credita non ulli vana querela jacet, Sed magis, atque magis tua laus viget; esse fereris Quod semper Tusci patria Moeonidae.
87. [85.] De Venetiis.
Dum Venetam se se jactat Neptunus ob urbem, Reddidit haec fratri Jupiter: Ista tuam Quam dicis, Neptune, urbem, tua dicier ipsa Nolit, te victo, quae tua regna tenet, Nec servit pelago, verum imperat, Adria late Qua patet, edomiti magna maris domina. Nec magna est, aedes media quod condit in unda, Sed sibi quod regnum condidit eximium, Regnum, fortunae possit quod vincere fluctus, Quasque ferunt rebus tempora longa vices. Jupiter haec; doluit Neptunus; verba tonantis Laudarunt laeto caelicolae fremitu.
88. [86.] In nuptiis Joannis Vidman nobilis Veneti.
O praestans juvenis, cum te, diamque puellam Candidus aeterno foedere junxit Hymen, Urbs maris Adriaci regnatrix laeta favoris Vultuque et plausis signa dedit manibus. Nam quae vos novit, vestros novitque parentes, Novit avos, proavos et proavum proavos, Omnes omnigena praestantes laude, suaeque Ingens et decus et praesidium patriae, Conjugio ex isto nil parvum sperat, ituram Sed, qua clara patrum gloria praegreditur, Progeniem, Venetam quae rem servetque, superque Astra manu fortis consilioque ferat.
89. [87.] Octaviae Odescalchiae.
[ERROR: no reftable :]In nuptiis Octaviae Odescalchiae et Nicolai Rospiliosi ducis
Zagaroli. Krša
Laeto cuncta sonant plausu: laetus venit Hymen, Et gerit in nivea vincla facemque manu. Aedibus e patriis jam prodi, Octavia, cari aedes et juvenis jam tua tecta pete. Quid precer interea laetum, faustumque? Rogari Quid tibi tu divos, dia puella, velis? Hoc precor, hoc posci tibi vis, reor, ipsa: paternae Omnigena cedat nil tua laude domus, Virque tuum tuus exaequet virtute parentem, Tuque tuae matris tot decora aequipares, Et, quae nascetur proles tibi multa tuorum, Sit fratrum eximiis dotibus assimilis. Evenient: probat ipse preces, ac, ter face mota, Haec mea festivus vota secundat Hymen.
90. [88.] Ad Octaviam Odescalchiam.
Sponsi dona tui raras, Octavia, gemmas Inspexi, multo lumine fulgidulas Admirans; tacitus mecum dein talia: Gemmae Fulgidulae, vobis jam cadet omne decus, Illa ubi vos capite in flavo, collove locarit In niveo, stellis ut cadit omne decus, Sol ubi sydereo coetu se se intulit almus, Unus et auratis fulgurat in radiis.
91. [89.] Ad eamdem.
Luce micant pulchra tot gemmae, Octavia, sponsi Dona tui; gemmis tu quoque pulchra micas; Nec tamen a cultu es tu pulchrior; ipse decorem Sed magis a pulchro corpore cultus habet.
92. [90.] Octaviae Odescalchiae novę nuptę e patria domo exeunti.
Felix praestanti vir conjuge! Tu quoque felix Praestans eximio nupta puella viro! Queis merito plaudit, quos et colit inclyta Roma, Miraturque, amplis laudibus et cumulat. Esse cupit vestro et surgent qui sanguine, vobis Et proavis similes, fratribus et proavum.
93. [91.]
[ERROR: no reftable :]Vide epigr. de nuptiis Sigis. Chisii sub n.o 101. et 125. Radelja
Ad Sigismundum Chisium, de principibus Odescalchiis.
[ERROR: no reftable :]Ad Sigismundum Chisium, de Flaminia et de principibus
Odescalchiis. Krša
Livius hanc genuit, peperit Victoria nympham, Quae tibi, magne, parat nubere, Chisiada: Nata nec eximios non aequat laude parentes Corporis atque animi dotibus eximiis. Dĵ faciant, qualis, qualique est edita stirpe, Tali prole tua compleat illa domum.
94. [92.] Balthassari Odescalchio natum filium gratulatur.
Primus formoso qui te vocet ore parentem Prognatum toto gratulor ex animo, Cui quidnam verax praesago pectore verax Non sine Phoebaeo numine vaticiner? Cuncta simul, matura virum quum fecerit aetas, aequabit laudes, Balthasar, ille tuas.
95. [93.] Ad Balthassarrem Odescalchium, de Homeri illustrationibus.
Maeonidae interpres magnum mirabar Homerum Nullis non illum vatibus anteferens; Nunc magis at miror, diae quum fulgura lucis Clara illi affundis, Balthasar eximie, Atque, suis olim scripsit quae Popius Anglis, Vis nota esse tuis non minus Ausonidis. Urge opus incaeptum, lingua et mirandus utraque, His patrios fines affice muneribus, Atque doce, veri quae sit forma illa poetis, Ignotam nostris quam doleo Arcadibus.
96. [94.] Subscriptum imagini Balthassaris Odescalchi.
Odescalchiades hic Balthasar, inclytus ille Musarum cultor, fama, patrocinium.
97. [95.] De Aula Odescalchia pro excipiendo Alberto Austriaco in templi Bacchici
similitudinem exornata.
Bacchi templa vides priscis meliora, decorae Candida ubi fervent gaudia laetitiae. Austriacum hic juvenem dia cum conjuge, laeta Sed non et nimium Roma soluta colit.
98. [96.] Ad Sigismundum Chisium, de museo in ejus domo picto.
Chisi magne, tuas Helicon migravit in aedes, Et colit hos Phoebus Pieridesque Lares. Arma operis tibi quaeque sui (viden?) omnia praebet, Atque suam in quaevis carmina spondet opem. Quo te cumque rapit sacer impetus, i, licet, audax: Aut lauri, aut hederae praemia prima feres.
99. [97.] Ad Paullum Borghesium, de domo ingeniose ad speciem aucta.
Pulchram, Paulle, domum vidi. Pars altera fabri, Ingenio pars est altera structa tuo. Dispositis iteras speculis conclavia; quaeque Et res adspectu bis placet a gemino. Arte tua gaude: laxatas tollimus aedes, Solertem ad coelum tollimus et dominum.
100. [98.] De Victoria Odescalchia, Romam advecta.
Si qua tumet pulchram ob faciem, formaeque leporem, Ponat jam fastus victa puella suos [ERROR: no reftable :]suos] Krša : suas Radelja . Argivae haud impar Helenae Victoria linquens Ripam Arni, flavum se tulit ad Tyberim. Haec, quocumque venit, formas una anteit omnes, Formosae in cunctis nomen et una refert.
101. [99.] [ 344] Ad Clementem XIII. Pontificem Maximum rusticantem.
Dum te rura tenent, contractae seria frontis, Regnorum et curas, magnaque consilia, O pater et Thracum turbas et si qua timentur, Cuncta sub Albano tristia merge lacu. Quidquid ages, quoquo flectes vestigia, circum Te spes, te circum Gaudia laeta volent, Ingenui et Lusus et suavis turba Leporum, Et Jocus et vultu Risus hians hilari, Queis sine nil gelidi fontes, nil florea rura, Umbraeque et lenes profuerint Zephyri, Nec tibi decedet fesso de corpore languor, Nec bene erit nobis, queis pote nil melius, Nil quidquam in vita jucundius esse, valentem Imperii quam te froena tenere diu.
102. [100.] Ad Pium VI.
[ERROR: no reftable :]VI.] corr. ex VII.
Pontificem Maximum,
ut tandem Romam redeat et omnium saluti, ob latronum multitudinem periclitanti, consulat. Sexte, veni, miseros urget mala turba Quirites, Securis nulla jam licet ire via. Furum plena fuit, nunc plena est Roma latronum, Surripuisse olim, nunc rapuisse juvat. Rem servare suam nemo audet, summaque voti Haec una est, fodiat ne modo sica latus. Sexte, veni, spes una tuis; fac, optime princeps, Nostra simul redeat, te redeunte, salus.
103. [101.] De nuptiis Sigismundi Chisii et Flaminiae Odescalchiae.
Et saepe audivi te, Sigismunde, loquentem, Magnumque admirans ingenium obstupui; Et tibi desponsae vidi quondam ora puellae, Visaque Spartana pulchrior est Helena. Ergo connubii maturo tempore vobis Aurea dum sanctus vincula nectit amor, Quid precer? O superi, prolem his concedite, matrem Quae facie, patremque ingenio aequiparet.
104. [102.] De Victoria Odescalchia, ejusque gnata Flaminia.
[ERROR: no reftable :]De Victoria Odescalchia, ejusque gnata Flaminia in Arcadum
coetum cooptata. Kr
š
a
Totque ac tam raris gnatam Victoria praestet, Flaminia an matrem dotibus, ambigitur. Hoc omnes inter sed plane constat, utraque Esse nihil toto cultius et melius Foemineo in coetu, nec pol fore, ni dea summis Huc aliqua e coeli sedibus adveniat. Jure igitur matremque olim tam laeta recepit Nympharum sacras Parrhasidum in tabulas, Et nata in tabulas quod nunc dat nomen easdem, Parrhasii nec pars abnuit esse chori, Exultat, partumque sibi testatur honorem Et plausu et laetis cantibus Arcadia.
105. [103.] [ Sep. et Lug. 28] In funere Flaminiae Odescalchiae Chisiae.
[ERROR: no reftable :]Pare, che il seguente epigramma sia più encomiastico, che
lugubre; perciò l' ho messo fra gli encomiastici. Radelja
Optatam ut prolem vitales fudit in auras, Chisiadum et claro consuluit generi, Aurea mortales coetus terrasque reliquit, Atque domos abiit Flaminia in superas. Illa quidem felix, nec fleri digna; sed, eheu, Conjux, heu genitrix et pater unanimis, Et soror et fratres, altum queis vulnus adegit, Roma, tibi tristes eliciunt lacrimas. Hos ploras? Ipsam te plora; nam tibi, Roma, Eximium hinc abiens abstulit illa decus.
106. [104.] In idem argumentum.
Omni quae in vita nunquam non clara fuisti, Clarior es tua post funera, Flaminia. Sic quae clara micant media vel luce, coruscat Fax tamen obscuris clarior in tenebris.
107. [105.] Inscribendum hortis Alexandri Cardinalis Albani.
Quales Luculli vidit, seu Coesaris hortos Roma vetus, tales heic nova Roma videt. Hospes, Alexandri mirare ingentia facta; Antiquum patriae reddidit ille decus.
108. [106.] Ad Balthassarem Odescalchium, de carmine, quo hyemem laudat.
Tristis hyems ante hac mihi, Balthasar optime, visa est, Pigra gelu, nigris horrida turbinibus, Digna odio, nullis non probris digna, sed illam, Magne, tuo dum tu carmine concelebras, Incipit en eadem grata et jucunda videri, Et dici verno tempore laeta magis: Nimirum, ut carmen possit convertere mentem, Audieram; nunc re doctus id experior.
109. [107.] Ad Balthassarem Odescalchium, Cunichius de se audiente carmen ab eo
[ERROR: no reftable :]carmen ab eo] ab
Autumnum exegi Romae, caruique beati Ruris non laeto pectore deliciis. Autumnum sed tu dum, Balthasar optime, scribis, Pingis et agrorum gaudia mirifice, Urbe procul tecum rapior, rurisque beati Hercle fruor laeto pectore deliciis.
110. [108.] Ad Balthassarem Odescalchium, se ejus carminis lectione nunquam satiari.
Tale mihi saevus carmen si diceret hostis, Fratre mihi fieret carior ille meo, Quid tu cum dicis, quo nil mihi carius uno est, Junctius et sanctae foedere amicitiae? Incendor totis flammato corde medullis, Inque tuo exulto, Balthasar, ingenio. Atque iterum, atque iterum posco gratum mihi carmen, Dulci unquam fio nec satur ambrosia.
111. [109.] De Xisti V. Vaticana pyramide a Benedicto XIV. sublatis inanibus
ornamentis circa basim positis pristinae majestati restituta.
Xiste pater, gaude: Benedicto vindice, foedis Illa tua erepta est pyramis e pedicis.
112. [110.] De Spinelli urbis praefecti et Preti praefecti viarum in fungendo munere
diligentia.
Tutus eo, mundusque urbis per compita. Servas Tu, Spinelle, caput, tu mihi, Prete, pedes.
113. [111.] De docili Romanorum ingenio ad Spinellum praefectum urbis.
Fortis equi Roma est similis [ERROR: no reftable :]Roma est similis] est Cuilibet, at doctam sentit amatque manum. Hinc, Spinelle, tibi docilem se praebet, agique Se nutu gaudet, magne vir, illa tuo.
114. [112.] De eximia Spinelli praefecti urbis auctoritate in ea regenda.
Quam tibi morigeri se dent, Spinelle, Quirites, Quae nutu froenas, plena theatra docent. Nemo malos audet cantores laedere, nemo Plaudere, te plausum non praeeunte, bonis. Nil turbae est usquam, nec solum cuncta canuntur, Cuncta sed et fiunt ad numerum atque modum.
115. [113.] Simulacro Ciceronis subscriptum.
Salve, urbis decus aeternae, salve, optime Tulli, Salve, o magnorum maxime Romulidum. Eloquii princeps, quo sub duce Roma Pelasgos Vicit, quos armis vicerat, ingenio.
116. [114.] [ Sep. et Lug. 72] De Tullio servato apud hominem stolidum.
[ERROR: no reftable :]De Tullii simulacro apud hominem stolidum.
Krša
Tullius hoc vivit sub marmore; sed tacet, hujus Quod domini stolidas despicit auriculas. Veneris huc, Stay, vel tu, Bonamice, loquetur Ore merum promens nectar et ambrosiam. [ERROR: no reftable :]Il Bonamici, di cui si parla in questo epigramma, e il famoso Monsig. Filippo Questi (come leggesi nell' Efem. Lett. di Roma t. 14. n.o XVI del 16 Aprile 1785 pag. 122-125) morì in Roma nel mese di Novembre 1780, e fu onorevolemente sepolto nella Chiesa de' Lucchesi, dove gli fu eretto un monumento con una onorevole ed elegante iscrizione di Monsig. Stay, segret. de' brevi a principi ed amicissimo di lui. – E le opere sue alla sua vita furono stampate in Lucca, sua patria, coi tipi di Giuseppe Rocchi nell' anno 1784 in 8.vo, congiuntevi le opere di Castraccio Bonamici, fratello di Filippo, ed uomo nello bello scrivere eccellentissimo. Krša
117. [115.] Ad celebrem oratorem.
Eloquio adsuetus Tulli, tua verba probavi; I, te laudatum jam reor esse satis. [ERROR: no reftable :]vel: I, mihi laudatum te satis esse reor. Radelja
118. [116.] Ad Ignatium Veninum S. J. eximium sacrum oratorem, cum initio a paucis,
sed iis nobilissimis ac doctissimis audiretur.
[ERROR: no reftable :]Ad Ignatium Veninum S. J. eximium oratorem, cum initio a
paucis, sed iis nobilissimis ac doctissimis audiretur
Audiris paucis rhetor longe optimus, isti Sed pauci sunt pars optima Romulidum, Quos fora mirantur, quos curia sancta, Lyceo Queis parta est ingens gloria in omnigeno. Hos tu auditores mihi nactus, quaerere perges, Quo cerdo et fartor fugerit et lanius?
119. [117.] Ad eumdem. De ejusdem voce, ut aliqui dictitabant, non admodum leni ac
modulata.
[ERROR: no reftable :]Ad eumdem. De ejusdem voce
Quam, Venine, tibi dulcis, modulataque sit vox, Multi saepe rogant. Queis ego: dispeream, Si scio vel memini, nam rerum copia mentem Occupat, atque sibi vindicat attonitam, De numeris nihil ut quaeram; sic, ut rude vulgus, Omnis cui gemina est sensus in auricula. [ERROR: no reftable :]Se non altrove, vedesi stampato questo epigramma pel padre Venini nell' Efem. Lett. di Roma del 1781, pag. 327. Krša
120. [118.] De eodem Venino concionem habente de gloria beatorum.
Ludimur? An divum patuit penetrale? Pyropo Cerno urbem et flavis undique chrysolitis Fulgentem clare, quam pulchro interluit amni Torrens ambrosio dulce fluens latice. Haec illa, haec divum sedes, haec magna beatis Civibus a magno numine structa domus. Talia jactabam, coeli dum regna potenti Veninus mire pingeret eloquio, Nec jam audire, mihi sed cernere cuncta videbar, Quum subito fari desiit (hora nimis Praepete desierat lapsu brevis); ilicet omnes Mi penitus toto e pectore laetitiae Exciderunt, animoque elapsa ingentia, quae me aequarant magnis, gaudia, coelitibus.
121. [119.] De eodem mirifice de officio conjugum disserente.
Orantem sacra Veninum nuper in aede Miransque, horrescensque, attonito et similis Audivi et mecum: Salve, o, salve, unice, dixi, Orator, cui vel Tullius invideat.
122. [120.] De eodem Venino ad Romam.
Roma, cave, ne, si Veninum spreveris, omni Spernaris, late quam patet, Italiae; Namque virum novitque, omnique ad sidera tollit Laude omnis, late quam patet, Italia. Nec sibi vult dici, eloquio quam polleat ille, Sed tu acri quam sis praedita judicio.
123. [121.] De eodem cum desiit concionari.
[ERROR: no reftable :]Ad eumdem quum concionari desiisset.
Krša
Desiit audiri tua vox, Venine, sed alto Illa mihi penitus pectore fixa manet, Atque utinam evelli possit; nam postmodo quidquid Audiero, metus est, ne male displiceat. Ut quaecumque olim fluerant jucunda palato, Gustata incipiunt nil sapere ambrosia.
124. [122.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud epigr. de Minzono n.o 366.
Radelja
Ad Minzonum oratorem sacrum.
Pars laudat, pars te culpat, Minzone, Quiritum, Sed, quae te culpat, pars adeo exigua est, Parva, minuta, levis, dicam hoc ut jure: Quiritum Omni laudaris mirifice a populo.
125. [123.] Ad eumdem Minzonum.
Romulea orator loquitur dum multus in urbe, Templaque facundis vocibus alta sonant, Et placuisse bonis laus est tua [ERROR: no reftable :]sua] Kr š a :tua Radelja magna; sed hercle Major, Minzoni, est displicuisse malis. Illa quidem multis; uni haec tibi contigit, unum Probris Janseni turba proterva petit.
126. [124.] Ad amplissimum praesulem honoratum Cajetanum.
Moeonidum laudas, meque uno carmine, princeps; Auctor mi laudis perplacet et socius Dicere nec possum, quid sit jucundius; hercle Utrumque est dulci dulcior ambrosia. Utroque haec gaudet mea Musa et posse videtur Inter Pierios ire superba choros.
127. [125.] Ad Octaviam Odescalchiam Zagaroli ducis conjugem de ejus foecunditate
Urbi jucundissima.
Auges prole domum quod dulci, Octavia, totam Late Urbem video fervere laetitia. Nimirum passim gliscunt quae gaudia, laudant Et coelo attollunt teque, tuumque virum. Quippe etenim haec causa est laetandi, vestra futura Quod proles vobis creditur assimilis.
128. [126.] Viro amplissimo Hyeronimo Juliano, oratori Veneto, ab Urbe discedente.
Urbis deliciae, moesta discedis ab Urbe, Quae memor haud unquam desinet esse tui, Tu quoque sis, facito, memor illius ac tibi semper In medio haec sedes hereat alma sinu. Utque tuas cupide laudes Roma usque loquetur, Sic Romae usque tuo nomen in ore sonet. Pendeat ambiguum, dici tu carior illi, Carior an dici debeat illa tibi.
129. [127.] De Nicolao Azara, Hispaniarum regis oratore, facinorosis hominibus
infestissimo et pubblicae quietis studiosissimo.
Hispanum quae turba ferum scelerosa frequentas, Hic male tuta, alium jam tibi quaere locum. Hunc sapiens Azara locum regit, ille severus aequa fovet vigili jura patrocinio, Atque sibi, atque suo regi primum decus esse Nil praeter justum velle piumque putat. Hunc, Superi, servate urbi, pacalis olivae Huic meritum sacra cingite fronde caput.
130. [128.] Ad comitem Augustinum
[ERROR: no reftable :]Augustinum] Kr
š
a :
Cajetanum Radelja
Tanam, de ejus poetico augurio Neapolis regi inscripto.
Legi, Tana, istud, supremo in vertice Pindi Quod tibi dictarat Delius, augurium. Legi equidem dignum, quos laudas, regibus, isto Dignum, quo polles, magne vir, ingenio. Jure tibi liquidis plaudit Sebethus ab undis, Jure tibi flavo Tibris ab amne pater, Praesentemque alter praesens complectitur arcte, Alter at absentem nocte, dieque vocat. [ERROR: no reftable :]Nell' Efem. Lett. di Roma t.o 15, n.o XXII del 3 Giugno 1786 pag. 175 e riportato tutto intiero questo epigramma del Cunich sotto la rubrica "L' Augurio: Canto stampato in Napoli nel 1786." – Leggesi ivi, essere il detto canto del Co. Agostino Tana, e questi averlo scritto in occasione di parto di S. M. la Regina di Napoli. – E questi e quello stesso Tana che nel 1782 pubblico coi tipi Bonducciani in Firenze alcune sue poesie intitolate "Versi di vario metro". Krša
131. [129.] Ad eumdem Cajetanum
[ERROR: no reftable :]Cajet.] Cajet.
Tanam, de ejus diversoriolo.
Tana, tuam vidi latebram, placuitque. Pusilla Quam magis est, vati tam magis apta bono est. Aedibus ex magnis nil magnum prodit. Homeri Hospes amat parvas Calliopea domos.
132. [130.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud de Metastasio epigr. sub n.o
196. Radelja
Ad Aulum, de Petro Metastasio.
Non omnis periit vatum flos. Aule, querelis Parce: suum doctae stat decus Arcadiae. Quamquam vestrates primi periere poetae, Nostras vivit adhuc, Aule, Metastasius.
133. [131.] De Homeri Iliade.
Caetera privatis vatum scripta; Ilias una, Rex Macedo ut dixit, regibus apta legi.
134. [132.] Ad Homerum, de ejus carminibus.
Te multi caecum perhibent, sed carmen, Homere, Illi quod perhibent, id negat hercle tuum. Te te ipsum et clamat nil non vidisse prius quam Nostris, quae cantas, subjiceres oculis. Tot variam rerum speciem, formasque, colores Et pingi a caeco qui putat omnigenos, Dum te oculis caecum frustra contendere pergit, Dumtaxat caecum se probat esse animo.
135. [133.] Ad Marcum, de Homeri carmine.
Marce, tibi longum est divini carmen Homeri; Mi magis atque magis, quod placet, usque breve est.
136. [134.] In idem argumentum.
Carmen, Homere, tuum dico breve: mi breve, quidquid, Quantumvis longum, longius esse velim.
137. [135.] Ad Josephum Taruffium. Respondet ejus elegiae incipienti "Carmina
Grajorum coepit qui vertere primus" etc.
[ERROR: no reftable :]Ad Josephum Taruffium. Poeta respondet ejus elegiae
incipienti "Carmina Grajorum coepit qui vertere primus" etc.
Krša
Non mihi ego tantae merui praeconia laudis, Illa meus nec fert, dulcis amice, pudor. Quod priscos miror vates, doceoque juventam Magnorum ad normam scribere Grajugenum, Quod nostri fucumque odi pigmentaque saecli, Laudis (deme alias) haec modo summa mea est. Hac utinam Romae prosim, gignamque poetam Magnum aliquem, atque tibi, magne vir, adsimilem! Tunc dicam: Tantae merui praeconia laudis, Tunc feret illa meus, dulcis amice, pudor.
138. [136.] Josephi Taruffii responsum.
Quos mihi nempe tuas conanti attingere laudes Rescribis, vatum maxime, versiculos, Grata verecundi praebens munuscula plectri, Dulcis versiculos pignus amicitiae: Illos ni memori mansuros pectore condam, 5 Quippe ego sim ferro durior [ERROR: no reftable :]durior] Krša : durius Radelja et chalybe; Nam quidquid Charitum, quidquid fert Musa leporum Pol brevibus nosti claudere versiculis; Et nunquam Phoebaea tibi non Musa canenti Adflat, abest nunquam condita Calliope. 10
139. [137.] Ad Petrum Rossium, de Psalmis Davidis Latino carmine redditis.
Adsuetis cantu vitam incestare profano Parca rapit furva, quae cecinere, manu. Tu contra tua, Petre, feres haec carmina tecum, Divi ubi perpetuas laeti agitant choreas, Jessidaeque ibis magno comes ac tibi magni Certabunt aeque plaudere coelicolae, Nec minus interea terras tua clara per omnes Fama coronatis vecta feretur equis, Teque canet palma insignem, vatesque Latinos, Et vates natum vincere Grajugenos, Majoremque illis tanto, coelestia quantum Humanis, virtus anteit et sceleri.
140. [138.] Ad Raymundum Cunichium Petri Rossii responsum.
Nulla solet vox grata magis, nullumque acroama, Quam sua laus nostris auribus accidere, Quod si a laudata veniant praeconia lingua, Tum vero optatum nil magis esse potest. Munere, mi Raymunde, tuo contingit utrumque, 5 Nec tamen his capior dulcibus illecebris; Nam me animus nimis ipse sui sibi conscius urget, Atque his indignum laudibus increpitat. Quare age verte alio laudes et quidquid in illo Peccavi scripto, simplice voce mone. 10 Tu censor mihi, tu judex, tuque esto magister, Quando te talem Roma diserta probat. Discipulorum unum e numero me finge tuorum, aevo jam quamvis ingenioque senem. Emerita Ascraeo nempe etsi barbita [ERROR: no reftable :]barbita] Kr š a : barbara Radelja trunco 15 Suspendi, facies, doctior ut moriar.
141. [139.] De suis et Francisci Cancellierii carminibus.
Non gemini fratres, partu quos mater eodem Fudit, sunt inter se se adeo similes, Ut, Francisce, meis tua carmina. Si quis utrumque Damnat, fors recte sentit, at alterutrum Qui damnat seorsum, nil sentit prorsus et acri Mente caret, doctis et caret auriculis.
142. [140.] De eodem Francisco Cancellierio.
Quae scribis, Francisce, probem licet omnia, laudo Vix quidquam modice parciter et timide. Namque meo tuus iste color sic convenit, ut, quae Scribis tu, alter ego scribere mi videar; Nec large laudare ausim, ne dicar ineptus Ipse meis auctor plaudere carminibus.
143. [141.] De eodem.
[ERROR: no reftable :]Ad eumdem de suis carminibus ejus manu descriptis.
Krša
Carmina, quae scripsi, nunquam, Francisce, putavi Pulchra et lectorum digna tenere oculos; Sed cum tu miro descripsti cuncta lepore, Pulchraque sunt, dixi et digna tenere oculos.
144. [142.] [ 401] De se, & Pompej versibus.
[ERROR: no reftable :]De suis et Hieronymi Pompej versibus.
Krša
Carmina, Pompej, mea cum tot laudibus effers, Ipse mihi videor scilicet esse aliquid. Sed conferre tuis coepi ut mea carmina, rursum Non mi aliquid videor, prorsus at esse nihil.
145. [143.] Ad Hyppolithum Pindemontium de ejus carminibus.
Veronae decus et nova gloria, Pindemonti, Cur tua Romanum Calliope ad Tiberim In avidicos prompsit cantus, auditaque sensus Omnes mi, totam surripuitque animam? An desiderio frustra ut tabescere inani Cogar et avectam nocte dieque vocem? Avectam, indomito postquam heic incendit amore Omnia, longinquam, proh dolor, in Meliten.
146. [144.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud ad Pindemontium epigramma sub n.o 191. Radelja
De Verzae
[ERROR: no reftable :]Credo, hanc esse Sylviam Curtoni Verzam, de qua plura
scripsit Hyppolithes Pindemonte et Balthassar Odescachi. [sic]
Radelja
laudibus.
Hic sedit, cecinit, sub lauru hac Verza; canentem Audivere animis Arcades attonitis, Illius et plexas Phoebaea hinc fronde coronas Certatim flavis imposuere comis. Alto Romulidum sonuerunt omnia plausu, Et Tyberis laetis pulchrior ibat aquis. Haec vidi, haec rarae gavisus laude puellae In lauri scripsi cortice Daphnis ego.
147. [145.] Ad Amaryllin
[ERROR: no reftable :]Theresiam Bandettini, inter Arcades Amaryllin
Hetruscam Radelja; clari nominis poetriam, hanc esse opinor.
Krša
abeuntem.
Heic quod eras, nuper gaudebat Parrhasis ora, Et vatum est tota quidquid in Arcadia. Hinc quod abis longe, maeret nunc Parrhasis ora, Et vatum est tota quidquid in Arcadia. Nil mortale etenim cecinisti, dia Amarylli, Sed canit in Pindo qualia Calliope.
148. [146.] Ad Cocciam, de sua canendi scientia.
[ERROR: no reftable :]Ad Mariam Rosam Cocciam de sua modos faciendi scientia
Krša
Coccia, solerti laudamus mente puellas, Multiplices potuit discere si qua modos. Unam te attoniti miramur, cui datur uni Omnigenos alias posse docere modos, Artis et Orpheae supremum tangere culmen aetas floridulae dum tibi vernat adhuc. Scilicet eximium seris non indiget annis, Quodque modo aspexit, pervidet ingenium. [ERROR: no reftable :]Questo epigramma trovasi stampato nell' Efem. Lett. di Roma [del 1780 pag. 251.] sotto la rubrica "Elogio Storico della sig. Maria Rosa Coccia Romana Maestra pubblica di cappella, Accademica filarmonia di Bologna e tra i Forti di Roma Trevia, con aggiunta di varie lettere a lei scritte da uomini illustri ed eruditi, e di varj componimenti poetici consecrati al di lei merito" Per Cannetti nella strada detta l' Arco della Ciambella 1780 in 8.vo Roma". Ivi e detto "Veramente egli e un portento degno di essere tramandato alla piu remota posterità quello di una dongella, la quale, compiuto appena il 3.io lustro, può gareggiare coi primarj maestri di questa difficile arte (musica e contrapunto) in un paese come il nostro, il quale lungi dallo scarseggiarne, e anzi nel diritto di provvederne quasi tutti gli altri paesi del mondo. Un somigliante prodigio non ha forse l' eguale nel nostro sesso piu forte: "Le Donne son venute in eccellenza / D' ogni bell' arte, ov' hanno posto cura." Krša
149. [147.] Ad Vincentium Montium, de ejus Aristodemo.
Monti magne, tua haec quod prima tragoedia magnos Percellit miro carmine Romulidas, Invaditque imos sensus et pectora miscet, Atque sibi mentes vindicat attonitas, Laetor ego et mecum tacitus: Divine poeta, Hinc arsus, quonam denique pervenies?
150. [148.] De Strozzia, actrice eximia.
Mapheo debes, Verona, tragoedia nusquam Scripta quod in tota est pulchrius Italia; Strozziadi at debes, Verona, tragoedia nusquam Acta quod in tota est pulchrius Italia. Hanc quoque fac statuas Pario de marmore dignam Civibus eximio semper honore coli; Par nec honos desit fratri, quo se duce culmen Artis ad ignotae dia puella tulit.
151. [149.] Ad Nicolaum Spedalierium, de ejus in omnibus praestantia.
[ERROR: no reftable :]Ad Nicolaum Spedalierium, de ejus in rebus omnibus
praestantia. Krša
Nulla non praestas re, maxime Spedalieri, Mirum aequas miris ingenium manibus; Orpheos addis cantus, mentesque virorum Et sensus mulces omnibus illecebris. Quem qui non cupide jungit sibi, sensibus ille, Ille omni pol, me judice, mente caret.
152. [150.] De poetis Grajis opificibus Grajis comparatis.
Miraris Grajo priscos tu in marmore vultus, Ductaque sollerti signa venusta manu. Miror ego formas Dircaei vatis, Homeri Formas divina miror in Iliade; Nil ubi non rerum vivit, spiratque, tuentem Nil non sic pulchris lactat imaginibus: Ut, nugas veluti, puerumque crepundia, spernam aeraque Lysippi, saxaque Praxitelis.
153. [151.] In solemni ingressu exteri oratoris apud Sanctam Sedem.
Romuleam inveheris dum rite orator in urbem, Atque teris curru divite Flaminiam, Et pompam, sumptusque tuos, vir magne, Quirites Mirantur densi mentibus attonitis, Ipsum mirantur sed te magis hercle, tuasque Certatim laudes sidera ad alta ferunt, Nec jam aurum, aut vertes memorant, currusque superbos, Sed, quo nil urbi gratius est, dominum, Magnanimum, facilem, sapientem, suaviloquentem, Nullis non carum dotibus eximiis.
154. [152.] Ad Grimaldum catholici regis oratorem.
Nos, Grimalde, tibi multum debere fatemur, Queis laeti currunt, te tribuente, dies. Quique solet tacita maerere autumnus in urbe, Albanas gaudet vincere laetitias. Per te spectaclis gaudemus; tu tamen isto Isto hilari vultu gaudia prima facis. Dulcius hoc multo spectaclis omnibus unum: Te laetum nostra cernere laetitia.
155. [153.] De Eurynome Arcadica.
Eurynome, o Charitum mater, laeti Arcades aram Hanc tibi Parrhasio ponimus in nemore, Addimus et vario plexas de flore corollas, Munera parva tuae, diva, sed apta comae. Concordesque una sic mente ac voca precamur: O dea, Parrhasium saepe revise nemus; Tuque, tuumque genus Charites hinc pellite, si quid Insulsi restat, si quid et illepidi, Et facite, ut quivis Arcas madeatque lepore, Et sapiat, verter quam sapit Astridius.
156. [154.] De eadem.
Eurynome Arcadias coluit [ERROR: no reftable :]coluit] Kr š a : colerat Radelja quondam dea sylvas; Fallor, an hoc iterum nunc subit illa nemus? Se certe prodit vultuque et corpore toto Quae possit magnas forma decere deas, Et circum ludit manibus per mutua nexis Triplex composito gratia juncta choro. Non fallor: salve o Charitum formosa decentum mater, adesque tuis Arcasin, Eurynome.
157. [155.] De adventu Eurynomes inter Arcadas.
Arcadium nemus et celsi dumeta Lycęi, Antraque muscosis roscida pumicibus, Fluminaque et liquidi fontes, gaudete: beatas Pastorum ad sedes huc venit Eurynome, Quaque venit, perfusa novo micat aura lepore, Et viret et florum germine vernat humus. Ut divam excipiunt! Laetae ut comitantur euntem Naiades Nymphae, Nymphae et Amadryades! Ludor, an e patrio rursum huc migravit Olympo Candidus et niveos pascit Apollo greges? Non ludor; videoque deum, noscoque: sub illa Rupe sedet magno proximus Astridio, Atque viro quiddam narrat, fortasse futuros E dia pandens Arcadas Eurynome.
158. [156.] Ad Clementem Franciscum Bavariae ducem, inter Arcades cooptatum.
Arcadiae rupes, Romanaque Moenala, vatum, et Sanctarum sedes ardua Pieridum, Et virides ripae subter, Tiberinus et almo Qui virides ripas perfluis amne pater, Gaudete. Ille artus regum de sanguine Clemens, Carminis ille artem doctus Apollinei, Quamque probat Mavors artem et Tritonia Pallas, Arcadio dici nomine pastor amat. Jamque aderit, jam vos lustrabit, rura beata, Pastoresque inter sylvicolasque deos Percurret patruus quam trivit Coesar avenam, Phoeboque et patruo Coesare digna canat.
159. [157.] De duobus fratribus Pisauriensibus in militarem Sancti Stephani ordinem
adscriptis.
Et merito, egregii fratres, duo clara Pisauri Lumina, dant sacrae nomina militiae, Ut magna ingenti se se domus efferat auctu Altius, atque novis clara micet titulis; Et tantum egregios mirentur Tusca nepotes aequora, magnanimos Belgica quantum atavos Mirata est quondam tellus, cum infesta moveret Arma deum contra dira [ERROR: no reftable :]dira] Kr š a : mira Radelja superstitio.
160. [158.] Ad eosdem fratres crucis insignibus donatos.
Haec vestris defensa atavis insignia quondam, Ex merito vobis ferre dat alma fides. Vos, olim Odrysiam dabitur cum tendere contra Classem et barbarico praelia inire mari, Hoc illi, reddi sibi quod dea postulat unum, Reddite, vestrorum fortia facta atavum.
161. [159.] Ad Boccagiam (Madame du Bocage), de ejus carmine in laudem Columbi et
Columbi classis.
[ERROR: no reftable :]
Ad Boccagiam (Madame du Bocage), de ejus carmine in laudem Columbi Tu ne viris frustra tentatum foemina carmen Condere? Tu extremi littus ad oceani Appulsum incolumi potuisti classe Columbum Dicere et eximii fortia facta ducis Eximio aequasti cantu, cui magnus Homerus, Ipsaque cui merito Calliope invideat? Macte tua virtute, ingens, macte, o Doriclea, Felicis pulchris ausibus ingenii, Gallia queis plausit, plaudit nunc maxima Roma, Nullo non plaudet tempore posteritas.
162. [160.] Ad patrem, filio disputante.
Macte pater gnati doctrina. Mira docentem Jure illum toto pectore suspicimus, Sed mage te: pomis ceu ditem grandibus hortum Qui videt, is doctum suspicit agricolam. Abs te nam didicit, quae nunc docet, omnia. Patrem Te sibi naturae, te sibi habet sophiae.
163. [161.] De Newtoni philosophia, ejusque obtrectatoribus.
Natura et leges naturae in nocte jacebant, Newtonum ast hominum cum tribuit generi Ille opifex rerum, fulserunt omnia, fugit Late discussis horrida nox tenebris. Est tamen, est, diam nescit qui cernere lucem, Nocturnae ut se se proripiunt volucres, Aurora exoriente et noctem, nocte fugata, Obscaenae in faedis inveniunt tenebris.
164. [162.] Ad comitem Carolum Roncallium, de Italica versione plurium epigrammatum
e Gallico idiomate ab eodem exarata.
Roncalli, vincis quae vertis carmina, Musae Gallica succumbit semper et Ausoniae; Quidquid et illa canit salsum, lepidumque, lepore Miratur fieri salsius usque tuo. Perge opus ob magnum late clarescere, perge Externas patriis vincere divitias. Auctori interpres antistas cuilibet, et, quae Docte auctor cecinit, doctius ipse canis.
165. [163.] Ad Ignatium Boncompagnium quo die inter Romanos praesules adscriptus
est.
Ignati, violae nunc te color almus, at olim Lucida Sidonio murice lana teget; Forsitan et niveo mutabis rubra colore Texta, premetque tuum trina corona caput. Id si contigerit, gaudebo nempe, juventae Sed memor in primo limine qui fueris, Laetitia in tanta nil mirans; debita, dicam, Debita erant illis talia principiis.
166. [164.] Ad eumdem Boncompagnium de litterati hominis solitudine.
Secretum a turba possum te dicere, solum Haud possum, quamvis te loca sola tenent, Ignati; nam te cum magno saepe Marone, Saepe ferunt magno cum Cicerone loqui, Saepe etiam vafro Flacci sermone teneri, Sparsaque Cecropio dicta probare sale: Hos nactum comites, quisquam te dicere solum Audeat, urbano es quod procul a strepitu? Mi certe solus nunquam minus esse videris, Quam cum isto soli contigit esse modo.
167. [165.] [ 384] Ad Torquatum rusticantem.
Nondum uno, Torquate, die procul urbe moratus, Jam desiderium posse tui videor Vix ferre, absentem suspiro, in collibus Albae Quam trahis, immodicam conqueror esse moram, Et tardo facio soli convicia, longo Et, clamo, haec anno est longior una dies. Haec qui miratur, tua vel benefacta necesse est, Vel certe ingenium nesciat ille meum.
168. [166.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud epigr. sub n.o 345. Huic
anteponendum. Radelja
Cardinali Ignatio Busca, de Roma a latronibus liberata.
Quid tum Roma fuit, miseros cum saeva Quirites Latronum premeret nocte dieque manus, Cum rem, cumque caput vix spes foret ulla tuendi Eversis foede legibus, incolume! Quid fuerit, memini; quod nunc est, laetor; acerno Nec cesso grates reddere laetus equo. Et clamo: Pallas Trojam vastavit; acerno Romam Busca (omnes plaudite) servat equo.
169. [167.] De interprete Latino Torquati Tassi.
Torquati carmen Latio donare, Philippe, Quod potis es, vates diceris eximius. Rem fieri sed quod tam parvo tempore tantam Vidimus, id vere reddidit attonitos. Hoc verum est. Laudi quidquam nec detrahit, usus Fraude aliqua es si fors, aemulus ille tuus.
170. [168.] Ad quemdam privatam vitam ducentem otiandum aliquando.
[ERROR: no reftable :]Ad quemdam qui privatam vitam publicis muneribus
praetulerat. Krša
Fessum operi paullum nunc te furare; redibit Jam tibi opus, jam res pubblica poscet opem. Illa diu nec te quibit, vir magne, carere, Nec tu illam in mediis spernere turbinibus. Haec clamo attonitus divino pectore vates, Privatus patrium dum repetis Tiberim.
171. [169.] Ad nobilem adolescentem Pisanum.
[ERROR: no reftable :]Ad nobilem Venetum juvenem cognomento Pisanum.
Krša
Tam juvenem ad tantos quod patria tollit honores, Pisane, id pulchrum quis neget esse tibi? Pulchrius at multo est quae defert, omnia credit Nondum etiam meritis quod satis aequa tuis.
172. [170.] De Afrae constantia in paupertate perferenda.
Ampla excussa domo, parva latet Afra sub aede, Fertque gravem forti pectore pauperiem, Et cessu in tenui tamen omni sedula cura Ingenium, mores et colit ingenuos, Nec dejecta animi, dites volat ante puellas, Qua verax pulchrum gloria pandit iter. Afra, tuam laudo fortunam. Saeva premendo, Materiem laudi praebuit illa tuae.
173. [171.] De Cornelia Knight Angla doctrina et scriptis clarissima.
Quales prisca aetas olim tulit heroinas, Corpore praestantes, ingenio eximias, Talem Romuleas ad sedes, dia puella, Te patrio advectam cernimus a Tamesi; Et Grajo et Latio, Tusco et sermone loquentem, Promentemque alto pectoris ex adyto Doctrinae oracla attoniti miramur, at aevo In viridi tantam suspicimus sophiam, Quantam posse sibi vix longa aetate videmus Palladia insignes arte parare viros. Gaude istis memoranda orsis, teque ipsa, tuosque Orna et foemineum, gloria rara, genus.
174. [172.] Ad dominam Ceriam
[ERROR: no reftable :]D.m Catharinam Justinianam Balth.ris Odescalchi Ducis Ceritum uxorem. Radelja
more Indico cultam.
Indorum tales habeat si terra puellas, Qualis cultu Indo, Ceria, conspiceris; Extremas iret mundi mercator in oras, Non aurum et caros quaereret ut lapides; Sed quae aurum, lapides quae caros [ERROR: no reftable :]quae caros] caros Duceret ut sedes inde aliquam ad patrias, Europam specie quae mira incenderet omnem, Nec sineret priscam nomen habere Helenam.
175. [173.] [ 403] De laude Henricae canentis.
Henricam audivi pangentem ut carmina mirans, Atque manus tollens, talia dicta dedi: Ars nihil est; natura potens facit omnia. Testor Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt.
176. [174.] [ Sep. et Lug. 19] De Rufina Batonia.
Scribere longa piget. Batoni nata, sodales, Laudetur versu mi satis hoc gemino: Quam pater est forma picturae magnus in omni, Tam cantu in dulci filia magna fuit.
177. [175.] Ad Aloysiam Francisci Cancellieri sororem uxorem Stephani Antonii
Martinetti.
Quod major nondum lustris Aloysa duobus Tam bene dedalea stamina ducis acu, Foemineo in coetu praestas, sed tam bene ducis Quod pulchras docto pollice litterulas, Foemineam supra sortem te laudibus effers, Vincit et ingentes parva puella viros.
178. [176.] Ad Aeneam, de sidere ominis causa oblato.
Candida cui profugo clarum facit omina sidus (Quod credo, ipsa suis diva Venus manibus Aureolum astrorum coetu a fulgente refixit, Utque facem obscuris praetulit in tenebris), Parce metu; periere aliis, tibi Pergama restant, Fatorumque ordo pulchrior exoritur, Cui reges Asiae, cui victrix Graecia, vel si Ulla unquam gens est clarior, invideat.
179. [177.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud inter Varia sub n.o 199.
Radelja
De coma Ascanii ardente ex libro 2.do
Virgilii
[ERROR: no reftable :]seu: De Julo et futura ejus progenie.
Radelja
Et merito Iliaci clarum caput ardet Juli, Laneus et flavo in vertice fulget apex: Nempe haec venturos portendunt monstra nepotes, Factaque magnorum fortia Juliadum, Quos vigor in totum late feret igneus orbem, Quorum, se vasti qua patet unda maris, Quaque mari tellus circumflua, gloria fundet, Et flamma et solis lumine fulgidior.
180. [178.] I. Coelestino.
Coelestine, mihi est tua littera lecta, simulque Ingenium, mores et placuere tui: Ingenium, scripsti quod carmina plena leporis, Mores, quod ruri scribere non piguit. Perge: sagax te mens constanti juncta labore Victorem sistet vertice in Aonio, Dignum et Phoebaea praecingi tempora lauro, Atque parem priscis vatibus efficiet.
181. [179.] De classibus Britannicis Nereidum vaticinium.
Dicite, io, miserae, quas vexat Gallia, gentes: Tandem fert lapsis Anglia rebus opem. Illa malo injiciet victrix jam froena furori, Illa premet valido colla superba jugo. Nec, quaecumque lubet, patietur cuncta licere, Everti et foedo jura latrocinio. Haec, dum vela dabat magni gens arbitra ponti, Nereides laeto concinuere choro.
182. [180.] Ad Bozzolum Tusco carmine Homerum vertentem.
Bozzole, Moeonidem sic vertis, Tusca videri Possit ut ipse istaec scribere Moeonides.
183. [181.] De Phyllidis dotibus.
Olim quae miro juvenes incendit amore, Nunc miro incendit Phyllis amore senes. Corporis egregii florebat dotibus olim, Nunc animi floret dotibus illa magis.
184. [182.] Ad Salicetum archiatrum de recuperata valetudine.
Ereptum quae te servat, Salicete, periclo, Tecum hominum servat millia multa salus. Ergo jure omnes, cordi queis publica res est, Munificae haud cessant solvere vota deae. Nec te unum tantum, verum se se prope cunctos In te uno pariter convaluisse putant.
185. [183.] Laus Saliceti a solicitudine civium in ejus periculoso morbo.
Tam carum Romae qui te, Salicete, probavit, Si fas est, morbum gratulor hercle tibi.
186. [184.] De Quinti praestantia in coetu procerum disputantis.
Purpureos inter proceres, te, Quinte, loquentem Audivi; sprevi continuo et proceres, Quotquot erant, unum te admirans, verbaque melle Grata magis patulis auribus excipiens. Et dixi: Magni parvo concedite; quoquo est Sanguine prae cunctis dignior ille coli est.
187. [185.] De virtute nunquam in Delia cum aetate senescente.
Multas post messes vidi te, Delia, longo Fessam aevo, at caram, cara ut eras juvenis. Nil etenim rarae, solam quam semper amavi, Virtuti potuit demere longa dies; Quae magis atque magis duratque et crescit ab annis, Tristia damna senis nec timet omnivori.
188. [186.] De Quinti constantia in fortuna mutata.
Non ego nunc inopem facio te, Quinte, minoris, Quin pluris, quam quo tempore dives eras. Quod se mutarit fortunae est culpa superbae; Laus tua, mutatam quod bene, Quinte, feras.
189. [187.] [ 379] Ad duos fratres Roma Neapolim redeuntes.
Vos procul hinc patrias revocat Sebethus ad oras, Floriduli, nomen queis Rosa dat, juvenes; Nos flavum ad Tiberim vestri meminisse juvabit, Amborum et mores dicere et ingenium; Atque optare, redux rursum ut nos visat uterque, Et coetum hunc iterum, atque iterum exhilaret. Haec optare juvat: spe ne ludamur inani Vos facite, o nostri frater uterque memor.
190. [188.] Ad Corillam, de Phoebi erga eam amore
[ERROR: no reftable :]erga eam amore] amore
Dilexit Phoebus Daphnen Peneida; amore Nunc idem fervet, docta Corilla, tuo, Et tibi grandiliquos dat cantus et tibi complet Ipse suo pectus numine magnanimum, Sublatamque alte, nil et mortale sonantem Ostendit passim gentibus attonitis, Quam tua sors praestat! Divae formam abstulit illi Phoebus amans, te dis efficit assimilem.
191. [189.] Ad Puccinum auctoris carmina recitantem.
Sic mea mi recitas, Puccini, carmina, ut hercle Illa rear, quam sunt, esse venusta magis, Ac tumeam fastu, nugas nec ludere inanes Mi videar, Phoebi at numine digna loqui. Fastus at hic brevis est; rursus me agnoscere cogor, Ista tuae ut vocis constitit illecebra.
192. [190.]
[ERROR: no reftable :]Vide aliud epigr. inter Encom. sub num.o
323. Radelja
Ad Clementinum Vannettium, qui Alexandri Georgii vitam
scripsit, typisque Senis edidit anno 1779.
Quod vitam eximii scripsti, Vannette, Georgi, Ille tuo clarus vivet ab ingenio. Vives tu clarus simul, eximiusque fereris Scriptor et eximius cultor amicitiae. [ERROR: no reftable :]Questo epigramma pel Cav. Vannetti (dottissimo letterato Roveretano, morto di punta a 13 di Marzo dell' anno 1795, in eta di quarant' anni e quattro mesi) leggesi stampato nell' Efem. Letter. di Roma del 1780 p. 205. Krša
193. [191.]
[ERROR: no reftable :]vide aliud ad Pindem. epigr. sub n.o
366. Radelja
Ad Hyppolitum Pindemontium.
Esse mei memorem te, candide Pindemonti, Tam gratum est, toto laeter ut ex animo. Melli etenim est, vati carum quod contigit esse, Quo pote nil quidquam carius esse mihi. Vos facite, ambobus communia numina, Musae, Perpetuo me sic ille, ut amatur, amet.
194. [192.] Ad Lycoridem, de ejus pulchritudine.
Qui formae partem tibi morbus, pulchra Lycori, Abstulit, humano consuluit generi. Vel corrupta, urit quae multos, integra quem non In flammam, heu, facies verteret ac cinerem?
195. [193.] De Phyllidis pulchritudine.
Floret adhuc, postquam, tacite labentibus annis, Explevit denas Phyllis Olympiadas, Floret adhuc, patresque olim quae torsit, amore Nunc torquet natos mira puella suo. Forsitan et seros torquebit pulchra nepotes, Falciferi haud metuens tristia damna senis. Aegiden Helene sic Thesea; deinde sequenti Saeclo Priamiden ussit amore Parin.
196. [194.] Ad Guascum merito honore affectum.
Quod tibi, quo fulges, tandem post tempora longo est Partus honor, toto gratulor ex animo. Sed tibi quod partum nemo non gaudet honorem, Esse reor, multo gratuler unde magis. Illud fortunae partim, virtutibus omne Acceptum hoc debes, Guasce, referre tuis. [ERROR: no reftable :]tuis] Krša : tuae Radelja
197. [195.] In idem argumentum.
Martinelle, tuo nemo est non laetus honore; Parvus honor hinc fit maximus iste tibi.
198. [196.] Ad poetas de Petro Metastasio.
Luce sua heroas perfudit; clarior ipse Luce sui Petrus fulgurat ingenii. Vatum turba, sile: toto ut laudetur in aevo, Ille nihil vestris indiget ingeniis.
199. [197.] Ad comitem Victorium Alferium, de ejus tragoediis.
Apta parum soeclo molli sunt fortia, dictat Quae tibi, Victori, carmina Melpomene. Incipe, quod pronum est, enervi natus in aevo Enerves tandem scribere versiculos, Degener ac tragicos jam dudum oblita cothurnos Tota tibi palmam deferet Ausonia. Palladiis Vates ridetur dignus Athenis, Regnat ubi, mentes mollit et usque Venus.
200. [198.] Ad eumdem. In idem argumentum.
Foemineos quaerunt comptus, odere viriles, Victori, passim qui tua scripta notant. Herculeam gestet nervosa tragoedia clavam, Vi freta et molles negligat illecebras; Nec Veneri, at similem se se velit esse Minervae, Non pol suaviloquam, sed mage grandiloquam.
201. [199.] Ad eumdem. In idem argumentum.
Hirsutum legi carmen, placuitque; severa Ut mulier, comptu quae placet horridulo. Hoc decet, hoc tragicum, Victori; molliat autem Glabra modis aptans verba Metastasius.
202. [200.]
[ERROR: no reftable :]Vide inferius aliud epigr. sub n.o 331.
Radelja
Ad Victorium Alferium, de ejus tragoediis.
Quae scribis, nequeo, Victori, scribere, at hercle, Quae scribis, quam sint mira, videre queo, Ac te Pegaseo vectum trans nubila dorso Stratus humi attonito pectore suspicio. Et magnos laudo nisus, clamoque, profundos Admirans sensus, robur et eloquii: Salve, o Cecropio, salve, o vir digne theatro, Sole Sophoclaeis aemule carminibus.
203. [201.] Ad Quintum, affirmantem in Alferii tragoediis magis conatum, quam vim
perspici.
Vis sine conatu magnum nil efficit; ausu Conatus sine vi deficit in medio. Haec ubi conspirant simul et junguntur amice, Tunc opus eximium, Quinte, fit eximie. Conatum Alpheri qui laudas, vim quoque lauda. Utraque res Italum juncta dedit Sophoclem.
204. [202.] Ad Victorium Alferium.
Formosam vidit Venerem; quod carpere posset, Momus et in toto pectore nil habuit. Diceret ut malus ergo aliquid: Sandalia, dixit, Esse deae pulchro non satis apta pedi. Sic quicumque tuam, Victori magne, poesim Carpere vult, ipsam carpere putidulus Nec potis est: carpit verborum paucula Tusco Sermoni haud suetis auribus apta parum.
205. [203.] Ad eumdem, de ejus carminibus.
Nempe tuum carmen quoties legis ipse, probatur, Victori, denso mirifice populo; Ore alio lectum, durumque, hirtumque videtur, Et mentem, teneras laedit et auriculas. Sic pictura horret, spectandum in lumine vero Artifici pictor ni locet ipse manu, Sic pravo in speculo facies horrenda puellae est, Qua nihil est recto pulchrius in speculo.
206. [204.] Ad eumdem, de ejus Saule inter Arcadas lecto.
Cissidae audivi Furias, regnumque supremo, Et caput ipse suum cum daret exitio. Audivi, atque tuo perculsus carmine, tota Mente animi ac totis artubus intremui. Horrebantque comae, pallorque infecerat ora; Plaudebant alii, mutus ego attonito Adstabam similis, Victori magne, putavi Nec dici, dictum quod fuit, at fieri.
207. [205.] Ad eumdem, de ejus Philippo.
Quid tua visa mihi sit fabula, docte, requiris, Alferi: dicam more meo ingenue. Carolus iste mihi, mihi displicet iste Philippus, Efferus hic nimium, mitis at ille parum. Horrore hic nimio me trux percellit; acerbus Elicit haud ullas ille mihi lacrymas. Deme hinc, huc adde, o, quantum decet; ista cothurno Esse Sophoclaeo fabula digna potest.
208. [206.] Ad eumdem aedipodas legentem.
Aedipodum tristes furias et mutua fratrum Carmine dum tractas funera luctifico, Mens mi horret, gravibus torpent praecordia curis, Corda dolor multa complet amaritie. Et tamen hoc quiddam interea sub pectore gliscit Alferi, dulci dulcius ambrosia: Nempe tuo attonitum ingenio captumque lepore Me magis atque magis qui tibi jungit amor.
209. [207.] Ad comitem Alferium, de ejus Antigona.
Ista quid in pleno faciet rite acta theatro, Quae mihi me surpit lecta modo, Antigone? Quam cur docte negas, Alferi, lucis in auras Proffere? Ut gentes attonet Ausonias? Ausonium et toties quo despexere cothurnum, Gallorum minuat grande supercilium.
210. [208.] Ad Hieronymum
[ERROR: no reftable :]H(ieronymum)] corr. ex N.
Grimaldum catholici regis oratorem, de Antigona in ejus aedibus primum acta.
Auspice te, dias lucis processit in oras Antigone, atque avidis auribus excipitur, Statque Sophoclaeae par grandi nixa cothurno, Seque recens priscae laudibus aequiparat. Illi qui plaudunt, pariter tibi plaudere gaudent, Itque tuum sedes nomen ad astriferas, Quidquid et heic sensus, mentesque capitque beatquae, Grimalde, id munus dicitur esse tuum.
211. [209.] Ad comitem Alferium. De Antigonae scriptore et auctoribus.
Actores digni palma, dignusque poeta, Atque hunc, atque illos tollimus astra super. Nec scribi, nec agi melius potuisse, Quiritum Testantur plausus et lacrymae Antigonam.
212. [210.] Ad eumdem, de ejus Antigona.
Alferi, magnus tibi quam dictavit Apollo, Audivi arrectis auribus Antigonam; Admiransque, manus et tollens: Cedite, Galli, Clamavi, prisci cedite Grajugenae. Musae qui tragicae palmam sibi vindicat unus, Invicta est natus denique in Ausonia.
213. [211.] Ad eumdem, de ejus Antigona primo acta paucis spectatoribus adhibitis.
Salve Itali columen, salve o spes una theatri, Stat tua, perpetuo stabit et Antigone. Acta placet mire paucis spectantibus, at quos Nemo non multis millibus anteferat. Quos potis est numero quantovis vincere vulgus, Non potis est vero vincere judicio.
214. [212.] Inscribendum theatro, ubi primum acta est Alferii Antigona.
Hic primum Alferii Antigona commissa theatro Excepta est Urbis plausibus attonitae. Hic voti compos tandem caput extulit, ortum Esse sibi Sophoclem sensit et Italia.
215. [213.] Ad Octaviam Odescalchiam, Nicolai Rospiliosi ducis Zagaroli uxorem,
Antigonae partes mirifice agentem.
[ERROR: no reftable :]
Estratto dall' Effemeridi Letterarie di Roma n.o 50. del dì 14. Xbre 1782. Nella sera del 20. Novembre 1782. nel Palazzo del Sig.r Duca Grimaldi Ambasciatore di S. M. Cattolica presso la Santa Sede fu affidata alle Scene l' Antigona del Sig.r Conte Vittorio Alfieri da Asti. Era l' Antigona rappresentata da Donna Ottavia Odescalchi Rospigliosi Ducchessa di Zagarolo; l' Argia da Donna Cattarina Giustiniani Odescalchi Ducchessa di Ceri; il Creonte dallo stesso Alfieri; e la persona di Emone da D. Baldassarre Odescalchi Duca di Ceri. Radelja Te Bato, novus, Antigone, si pingat Apelles, Cedet, quam priscus pinxerat, illa Venus. Atque utinam, ut vultus, oculi, frons, sic quoque pingi Posset quidquid agis, quidquid et eloqueris, Pulchri omnis posset mirans, omnisque decori Exemplum in sola cernere posteritas.
216. [214.] Ad Mariam Catharinam Giustinianam, Balthassaris Odescalchi ducis Ceritum
uxorem, Argiae partes mirifice agentem.
Si talis patria conjux venisset ab Argo aedipodae, qualem dia puella refers, Si tam blanda foret jucundis gratia verbis, Tam pulchrae ex oculis si fluerent lacrymae, Ut lapides, ferrumque, Creon, adamantaque durum Vinceret, inciperet mollior esse tamen; Nec dictis miseram vellet proscindere acerbis, Pacato et saevas poneret ore minas.
217. [215.] Ad comitem Alferium, Creontis partem agentem.
Istum odisse velim, nec possum odisse tyrannum, Cujus agis partes, magne vir, egregie; Ipse etenim tanto comples mihi pectus amore Totum, odio ut quidquam non queat esse loci. Grandiloquum admiror carmen, percellor, acuto Ingenio; qui sis, non quid agas, memini.
218. [216.] Ad Balthassarem Odescalchium, de Antigona Alferii in lucem producta.
Eximius vates, recitas quod carmina vatis Eximii, scenae tradis et Antigonam, Conjugis auxilio doctae, doctaeque sororis, Laeta tibi plaudit, Balthasar, Italia. Coepto insta; lucem in mediam protrude, pudore Ille malo quidquid nunc premit in tenebris. Solus in Ausonio ter te regnare theatro, Dignus ut est, scriptor maximus incipiat.
219. [217.] Villa Strozzia. Secessus comitis Alferii poetae optimi.
Pindus ego nunc sum, non Strozzia villa. Camoenae Me dulces, Phoebus me pater ipse colit; Nimirum Alferi cantus citharamque sequuntur. Orpheus arte feras, ducit at ille deos.
220. [218.] Ad Alferium, de Antigona typis in lucem edita.
Et placuit spectata mihi, mihi lecta placere, Alferi et pergit mirifice Antigone. Nil ego, nil metuo jam fraudis, dicta ubi versans Expendi lento singula judicio. Spectator plausi: lector fidentius arti, Atque tuo plaudo, magne vir, ingenio.
221. [219.]
[ERROR: no reftable :]vide aliud ad Alferium epigr. sub n.o
331. 364 Radelja
De horto comitis Alferii.
Hortum, Alfere, tuum medio florere decembri Vidi equidem et mecum pectore sub tacito: Nimirum hoc flores alieno tempore vatis Eximii Musaeque et Charites tulerunt.
222. [220.] Ad Balthassarem Odescalchium in scena alienam personam agentem.
Tam mihi, care, places in vita, Balthasar, ut vix In scena patiar te tibi dissimilem; Et cupiam ponas alienam tam bonus actor, Personae incipias auctor ut esse tuae. [ERROR: no reftable :]Neque actor sum alienae personae, sed auctor meae. Cic. de oratore. Radelja
223. [221.] In idem argumentum.
Gratus et in scena es mihi Balthasar; attamen ipsa Mi multo in vita gratior esse soles. Nullas non mire partes agis, ast ego mire Tum capior, partes quando agis ipse tuas.
224. [222.] Ad Balthassarem Odescalchium, simulantem sacrum Dianae.
[ERROR: no reftable :]Ad Balthassarem Odescalchium, in personato coetu sacrum
Dianae exhibentem. Krša
Dum Scythicae sacrum simulas crudele Dianae Bacchantum laetis, Balthasar, in thyasis, Vulgusque et vulgo melior pars acre decori Judicium tollit laudibus astra super, Magnificos nec tam sumptus, quam suspicit istud Felix inventis grandibus ingenium.
225. [223.] In idem argumentum.
Ebria tu simulas tam belle verba loquentem, Ipsa quoque ut placeat, Balthasar, ebrietas.
226. [224.]
[ERROR: no reftable :]Vide de Raphaele Mengsio inter Lugubria sub n.o 18. 63. 64. 65. 66. 67. Radelja
De tabulis Raphaelis Mengsii.
Quanam animus forma pingatur, quove colore, Ignoro; pingi sed video, Raphael, Inque tuis tabulis cerni Spes, Vota, Metusque, Laetaque cum tristi Gaudia Moestitia. Cuncta geri credo praesentia, cuncta moveri, Attonitus monstro vivere cuncta puto.
227. [225.] De Menxio pictore.
Postremam eximii defixo lumine Menxi Dum tabulam specto nuper et ingemui, Et lacrymis oculos suffudi moestus obortis, Invida quod talem tam cito mors rapuit. Sed prope cum vidi studio quam pinxerat olim Ipse suam ingenti, mirum opus, effigiem, Huic atrox certe, dixi, Libitina pepercit, Menxius heic sua post funera vivit adhuc.
228. [226.] Ad Raphaelem Mengsium. De tabula Persei.
Tam levis est, Romae ostendis quem, Persea, Menxi, Sic vigor in toto corpore mirus inest, Ut verear, flammae similis talaribus actus Ne pulchra fugiens avolet e tabula.
229. [227.] Ad eumdem Mengsium. De pictura Andromedes.
Cerne, ut adhuc monstro pectus tremefacta [ERROR: no reftable :]monstro pectus tremefacta] Krša : monstro tremefacta Radelja marino, Ignotique oculos casta verens juvenis Andromede, gaudensque simul, simul anxia rupem Libera jam vinclis deserit aequoream, Quam Jove prognatus laetanti pectore Perseus Ora, sinum et flagrans excipit incolumem. Jamque aget abducens, claram qua lampada praefert Ore vafer prodens gaudia, parvus amor. Hanc spectans doctamque manum laudare memento, Ingenium et magni, quisquis es, artificis. Ipse animi attonitus clamo: Salve, inclute Menxi, Quem sibi nec Raphael jam neget esse parem.
230. [228.] [ Sep. et Lug. 68] In imaginem Hectoris.
Cessantem in thalamo quo turbidus increpat Hector Ore Parin! Quae vis fulgurat ex oculis! Hectoris haud forma haec, sed vitae redditus Hector, Jam vox jam mi aures exsiliens feriet.
231. [229.] De ultima pictura Raphaelis Menxii (Mengs).
Hoc opus extremum Menxi est; miransque, dolensque Roma viro plausum dat simul et lacrymas.
232. [230.] [ Sep. et Lug. 69]
In idem argumentum. Mirum opus hoc Menxi, coeptum quod morte sub ipsa, Optavitque omnes exigere ad numeros, Exegitque aliis, at non sibi; tangere metam Nec pulchri, quam mens viderat, evaluit. [ERROR: no reftable :]ponenda inter Lugubria. Radelja
233. [231.] De Briseide a Vienno mirifice picta.
Si tam pulchra olim Briseis vera fuisset, Haec quam pulchra tua est picta, Vienne, manu; Frustra illam duci major jussisset Atrides Celsis aemonii puppibus e juvenis. Talem quam formam, vitam demi sibi mallet, Nec bello in Grajos parceret, aeacides.
234. [232.] De tribus Horatiis a Davide pictis.
Tergeminam faustis prolem pater instruit armis, Romulei columen robur et imperii. Muta metu circum maeret domus, ardet in ore Spes juvenum, vis et Martia magnanimo. Gaude, Roma: tibi palmam haec fiducia spondet, Vincit tam certa qui capit arma manu.
235. [233.] Ad Pompejum Battonem celeberrimum pictorem, se suaque opera laudantem.
Praestans arte tua laudo, Bato, quod tibi fidis, Quod pretium tabulis dicis et ipse tuis. Tantus nempe opifex expectes, quod tibi de te, Rebus deque tuis dixerit Antigenes, Aut alius quivis, censuram vindicet ultro Qui sibi, verborum prodigus, arte rudis? Non te aliis, alios potius tibi credere par est: Jus est, ignaros gnarus ut edoceat.
236. [234.] De imagine Camilli a Rossio picta.
Mire pinxisti quem, Rossi docte, Camillum Spectans, laudavi magnanimum hercle ducem. De te nil dixi. Non pictam namque videbar Illius at veram cernere mi faciem.
237. [235.] Ad Pompejum Batonum N. Barbadicae imaginem pingere volentem.
Pulchram Barbadicae faciem vis pingere, Bato, Illa velut pingi possit ab arte tua. Tu potis es formam, potis es fortasse colorem, Non potis es multas pingere sed Veneres, Quae mire captos mulcent dulcedine sensus, Quae mire captos illiciunt animos, Quae simul ac micuere, calent circum omnia, nullum Non pectus flammis uritur indomitis. Has nec ego possum, quidnam sint, dicere, nec tu Picta, quidquid agas, exprimere in tabula.
238. [236.] In simulacrum Palladis.
Hanc Venus occurrens videat si Pallada, dicat: Praeferri digna est pulchrior ista mihi.
239. [237.] De Roscia, quae moechum vim afferentem confodit.
Vi foeda instantem confodit Roscia moechum, Invicta et probrum reppulit omne manu. Casta eadem et fortis, digna et quam Roma magistram Officii nuptis omnibus esse velit, Atque foro in celebri, saxove, aut aere, decorum Exemplar sanctae stare pudicitiae, Testari et nostro quo nil corruptius aevo est, Foemineum ex aliqua parte manere decus.
240. [238.] Ad Leonillam, amatorum vecordiam sapientia moderantem.
Advenit, Leonilla, tibi cum stultus amator, Cordata stultum mente regis sapiens. Nec sinis, officii finem transcurrat, amori Nec nimium laxet libera froena suo; Nec pateris, quidquam faciat, vel dicat inepte, Materiem et risu det levis indecori. Nimirum factisque doces dictisque, probari Nullum posse tibi, qui tibi non sapiat.
241. [239.] Ad Nigellum optimum ignavi domini aurigam.
Quam decet iste color fuscus, quam torva, Nigelle, Te facies! Corpus viribus et validis Subnixum, partes et pulchre mobile in omnes, Flectat ut admissos, sistat et alipedes! Quae vultu prodit fiducia certa; periclis Ars, animus semper crescit ut in mediis! Talis Achillaeos Phrygii prope flumina Xanti Versabat currus armiger Automedon, Cui tamen hac una concedis laude; ministras Turpiter ignavo tam bonus, heu, domino.
242. [240.] Ad Orphytum, de Galla nequaquam indotata.
Dotem Galla tulit, non quae dos dicitur esse A vulgo, mores at bene compositos, Conjugis at cari, soli cui vivit, amorem Mansurum extremas semper ad exequias, Naturam at, flecti docilis quae possit, acerba Vivere cum socrio quae sciat unanimis; Ingenium at mire solers, operumque laborem, Quaeque bonas auctat sedula cura domos, At genus et formam pauper tulit. Orphyte, Gallam Duxti dotatam (crede mihi) eximie.
243. [241.] Ad Alexim, putantem omnes esse bonos.
Esse tibi similem nullum non reris, Alexi: Ut bonus es, credis, quemlibet esse bonum. Ergo vir innocuus, fraudis vir nescius omnis, Assidue fraudes, damnaque perpeteris. At tu crede bonum quantum vis quemque; caveto Sed, tibi ne noceat, si velit esse malus.
244. [242.] De Quartilla loqui verecundante.
Admiror tacitam; malo, Quartilla, pudorem Quod praefert, quam si praeferat ingenium; Nec tamen ingenium non praefert dia puella, Quod sentit, praestet quam pudor ingenio.
245. [243.] Ad Lucam Sorgium, rogantem, ut in Rogerii Boscovichii parentalibus
aliquid scriberet.
Supremum volui Rogero solvere munus, Funereum tristes carmen ad exequias, Ingeniumque ingens, clara et laudare reperta, Et vitam, mores dicere et eximios; Nec potui: cari admonitu mens aegra sodalis Frangitur, haud voces, haud subeunt numeri, Ima fodit moeror luctu praecordia, manant Perque genas largae, perque sinum lacrymae. Has patriae possum, dulci has persolvere amico, Has tibi, qui me urges, inclyte Sorgiade. Nunc plorat meus hic tantum, post tempore longo Fors erit, ut fundat verba diserta dolor.
246. [244.] De Herophila adolescentula mire psallente.
Juppiter! aetatis quae vix tria lustra peregit, Nullo non psallit doctius Herophile, Et dulci, ut nemo, cantu praecordia mulcet, Nimirum aetatem praevolat ingenium. Nec tardo summam gressu perrepit ad artem, Primo illam nisu protinus assequitur.
247. [245.] Ad Vincentium Karapheum, Liviae conjugem, nummo cuso et carminibus
collectis, justa solventem.
Dixi ego, quum solido conjux tua cusa metallo est, Vivet, io, multas Livia Olympiadas! Idem, quum docto celebrata est carmine, dixi: Vivet, io, innumeras Livia Olympiadas. Ite ambo clari per gentes, nuptaque, virque, Exemplum sancti nobile conjugii. [ERROR: no reftable :]Osservazione. Desidero che il Sig.r canonico Radeglia scriva sotto l' epigramma Encom. 245 che comincia colle parole 'Dixi ego, quum solido' l' altro, che trovasi trascritto tra i Sepolcrali sotto il n.o 28 e che principia colla parole 'Nota suis fuerat', portendovi il seguente titolo: 'Ad Vincentium Karapheum de Liviae coniugis imagine ad auctorem missa. Né mal mi sapprebbe, che a questi due epigrammi di
248. [246.] Ad puellam laudabiliter festivam.
Quod laeto exhilaras, Aegle, sermone sodales, Quidquid id est, laudis non reor eximiae. Eximiae hoc laudis reor, Aegle, laeta sodales Exhilarans frugi, quod tamen esse facis; Inque joco morem prodens veneranda severum, Exemplo, virtus quam sit amanda, doces.
249. [247.] Ad Gelliam, de stabili erga eam benevolentia.
Pulchra places aliis, sapiens mihi. Non ego formae Damna tuae, annorum non ego vim metuo. Grata quidem es juvenis, fies et gratior olim, Longa dies cum te, Gellia, reddet anum. Quippe sequor; sero quod non marcescit in aevo, Quod, flos aetatis cum perit iste, viget.
250. [248.] De Polla, pulchra et proba.
Mollia corda virum quod pulchra incendit amore Polla suo, id laudem non reor eximiam. Pollae nemo suos audax quod narrat amores, Id demum, id laudem, pol, reor eximiam. Non magnum flammas formoso est ore ciere; Magnum est innocuis moribus opprimere.
251. [249.] Simulacrum Palladis paciferae.
Saeva prius, pugnaque diu lassata virorum, Laeva hastam versa cuspide Pallas habet. Dextra paciferae ramum praetendit olivae, Subridet vultu mitis et in placido. Quaere alium, bello si quis laetaris et armis, Haec pacem et pacis munera Pallas amat.
252. [250.] Ad Deliam canentem cum aliis multo doctioribus.
[ERROR: no reftable :]Ad Deliam canentem cum aliis quoad artem multo
doctioribus. Krša
Tu rudis es, doctas at vincis, Delia; quanto Ars et natura sit minor, hercle doces. Adde artem ingenio, velis remisque supremum Divinae ad finem veneris harmoniae; Quanto alias omnes et sueta es vincere, tanto Ipsam te incipies vincere jam spatio.
253. [251.] De Deliae mirifico ad canendum ingenio.
Ingenium misera quanto est felicius arte, Cantu parva suo Delia me docuit. Nondum docta alias vicit, quas longa labori Ars duro assuetas scilicet edocuit. Audivi et mirans, alienam hae rite sequuntur, Haec artem, dixi, condit at ipsa suam.
254. [252.] Inscribendum Melitae.
Romae arcem, scopulum Byzanti suspice, claram, Hospes, flore virum belligero Meliten.
255. [253.] Ad Caesarem Romam ingredientem.
Magne subi fausto, Caesar, pede celsa Quiritum Moenia, queis toto sanctius orbe nihil. Haec Roma est, olim terras quae magna profano, Major nunc sacro quae regit imperio, Cujus froena pati si quis negat, ille Gigantum More gerit soli bella cruenta sibi, Ille deo pugnat, coelesti fulmen ab arce Ille suo arcessit sponte sua capiti. Tu mea dicta memor serva, sanctaeque, tonantem Dum metues, urbis laedere jura time.
256. [254.] Ad Petrum Pizzellium, de hymno Sancti Petri, quem Stayus scripsit,
cujusque modos ipse fecit.
Quam res, verba, modi constant! Quam quidque cohaeret, Ac verae ad leges nectitur harmoniae! Stayus aptavit rebus verba omnia; verbis Omnes aptasti tu bene, Petre, modos. Ergo quod canitur non solas influit aures, Dulci sed mentes commovet illecebra, Clavigerum et coeli dum laudant carmina, miro Interea nostrum pectus amore calet: Nec solum audimus fundi, sed fundimus ipsi Certatim auditas corde silente preces.
257. [255.] De statua discobuli.
Cerne hunc, ut se se validos collegit in artus! Ut discum elata librat in alta manu! Jam lapis effugiet magno stridore per auras, Jam finem celeri turbine transiliet. Ante etiam jactum: Hic victor, clamo, date palmam; Tanta nec fulmen vi rapidum jacitur.
258. [256.] Ad Varum, de ejus mirifica in scribendo facilitate, atque elegantia.
Quae prima occurrunt, scribis, Varo, omnia; quidquam Nec scribis mire non sapidum, aut lepidum. Hoc alios vincis vates; rerum optima quaeque Prima tibi occurrunt omnia mirifice. Non opus est ullo delectu; nil nisi pulchrum Isto sponte sua prodit ab ingenio.
259. [257.] Ad convivatorem bona carmina recitantem.
Cui coenam praebes, recitas tua carmina, corpus Te penes egregie pascitur, atque animus. Duplex debetur jucundae gratia mensae, Pinguior unde abeo scilicet ac melior.
260. [258.] Ad Aulum, cur Titam visere nolit.
Vel semel, Aule, rogas, Titam cur visere nolim? Non est, quae visi possit, amice, semel. Illam quisquis adit (tam suavis, tamque venusta est) Nemo non avide rursus adire cupit. Hoc mihi ego vito cautus; metuoque, receptum Frangere quod nequeam, subdere colla jugo.
261. [259.]
[ERROR: no reftable :]De navi aeria II. vide I. inter Var. sub n.o 56. Radelja
De rate aeria.
Ingenio nulla est res dura, atque ardua: celsas Per nubes puppis Gallica tendit iter. Fors etiam aethereis olim se se inferet astris, Argiva coelo dignior illa rate.
262. [260.]
[ERROR: no reftable :]De navi aeria epigr.
Thyphi Argive, tuam sileat jam fama carinam, Hanc memoret, coeli quae secat alta vias. Grajugenam vicit Gallus: tu per vada ponti Curris, in aeriis nubibus ille volat.
263. [261.]
[ERROR: no reftable :]De navi aeria epigr. IV. Radelja
De navi aeria.
Et terra et ponto victrix jam Gallia regnat, Restat, ut et campis regnet in aeriis; Haec etiam ut possit rerum pars tertia subdi, Altivola nubes transvolat illa rate.
264. [262.]
[ERROR: no reftable :]De Navi Aeria epigr. V. Vide VI. inter Var. n.o 60. et inter Encom. 266. ep. VII. Radelja
Ad Graeciam, de Gallico ratis aeriae invento.
Daedaleos jactas quid nisus, Graecia? Fluctus Gallia sola potest nare per aerios; Laude sua quae te tam vincit Gallia, mendax Fabula quam vera vincitur historia.
265. [263.] Ad Quintum docilem monenti.
Multa quidem peccas, peccantem, Quinte, moneri At satis est; vero protinus obsequeris, Et fidi prima correptus voce sodalis Flectis iter, justam nec pudet ire viam. Tam docili nihil est, quod non ignoscere possum, Erratum quod vis et reor esse leve.
266. [264.] Ad Quintum amicis omnibus antelatum.
Quinte, mihi es dulces inter tu primus amicos, Tam primus, nemo ut proximus esse queat; Tam primus longe ante alios, ut, Quinte, secundum, Qui te consequitur, non reor, at decimum.
267. [265.] Ad Aulum, optimum re et specie.
Commodus es verbis, magis es re commodus, Aule, Vir bonus ante omnes nempe videris et es. Nec miror, nemo quod te non diligit, ipsis Inque oculis, dulci captus amore, gerit Res multos, plures species capit: at pote nemo Non capi, ubi placuit res simul et species.
268. [266.]
[ERROR: no reftable :]De navi aeria epigr. VII. Radelja
De navi aeria.
Scire piget, vitae quos duci possit ad usus Cymba recens nubes acta per aerias. Scire sat est, coeli vectum sub caerula templa Isse leves inter tandem hominem Zephyros. Scire sat est, fieri quod numquam posse putatum est, Humano effectum denique ab ingenio. Scire sat est, tot post laudum decora ampla tuarum, Hoc tibi partum uni, Gallia pulchra, decus. Eximium decus et cunctis memorabile saeclis, Desit ut, haud deerit quae tamen, utilitas.
269. [267.]
[ERROR: no reftable :]Vide Satyr. n.o 413.
Radelja; (hic retinendum) Krša
[ Sat. 413] Ad Phyllin, cum sene jucunde colloquentem.
Phylli, senem alloqueris gaudens, audisque loquentem Vultu, quo juvenem blanda puella solet. Nempe alias corpus, te mens capit, optima Phylli, Saepe sub incana pulchrior illa coma.
270. [268.] De crumena sibi data a Clementina Rossia.
Juppiter hanc auro licet impleat usque crumenam, Omni erit haec auro cara crumena magis, Quarta mihi Charitum multa quam sedula cura Clementina sua texuit ipsa manu, Cecropiae illa deae ante omnes dilecta puellas, Ingenio illa deae par prope Cercopiae.
271. [269.] Ad Quintilium falsis criminibus frustra appetitum.
Nuper [ERROR: no reftable :]Nuper] Mirus Radelja apud Grajos inventus dicitur ignis, Obrutus effusis qui tamen ardet aquis. Sic tua, Quintili, fama est; livor malus atri Nil non affundit criminis, illa viget.
272. [270.] De Neptuno.
[ERROR: no reftable :]De Neptuni simulacro aquae Romae dictae Virgini
superimposito. Krša
Viator et Neptunus. V. Quidnam istic, Neptune, tibi cum dulcibus undis? N. Esse mari hunc fontem progenitum doceo. Unde alii fontes, patior nescire, Quirites; Virginis auctor aquae nosci ego discupio.
273. [271.] De eodem.
V. Cur fonte in summo stas arduus, Enosigaee? N. Prognatum hunc fontem glorior esse mari.
274. [272.] De eodem.
Neptunus fundo salsum hac de rupe liquorem, Quem Romae ut dulcis contigit aura, salis Tetrum deponit virus, populoque salubris Romulidum oblita currit amaritie. [ERROR: no reftable :](Vide n.o 391 Enc.) Krša
275. [273.] [ Var. 94] De Aenea et Anchisa.
Aeneas, Troja extremo dum corruit igni, Impiger annosum sustulit ipse patrem. Mox ait, "O genitor, te salvo ex ignibus uno, Alta ego vix Trojae moenia versa queror". Cui genitor: "Gnate, incolumi te, moenia versa Numquam ego et Iliacas esse fatebor opes".
276. [274.] De Virgilio poetarum principe. (fragmentum)
Me neque tam variis halantes floribus horti, Nec juvat aerio lympha voluta jugo, Nec dulces teneris rixantes frondibus aurae, Populeas inter nec philomela comas, Quam tua, magne Maro, dulci mage dulcia melle, Musis et Clario carmina digna deo. Seu jacet umbroso patulae sub tegmine fagi Tityrus et Siculis ludit arundinibus, Seu terram durus curvo proscindat aratro Rusticus, arboreum seu colit arte genus, Et ducit pingues ad pascua laeta capellas, Et dites flavo nectare carpit apes. &.
277. [275.] De eodem. (fragmentum)
Ah valeat, quicumque unum legit usque Maronem, Atque aliud vatum despuit omne genus! Non Maro quod primos tenuit sibi victor honores, Nulla est Romani gloria Callimachi, Nec tua, Grajugenas doctos imitate, Catulle, Carmina sunt medio digna natare mari, Nec cinerem in nigrum digni sunt ire Tibulli, Scilicet atque tui, Naso diserte, modi. Vere novo ut vario se tellus gramine vestit, Cultus et omnigenas explicat hortus opes; Hic violae florent, hic nigrantes hyacinthi, Hic rosa purpureis suave rubet foliis &.
278. [276.] Ex novi diei effectu comparatio. (fragmentum)
Qualis ubi roseis invectus Apollo quadrigis Mane novo Oceani gurgite tollit equos, Occuluere suas errantia sidera flammas, Luna nec ardenti, quo prius, igne micat. aethereum properat sub caerula phosphorus agmen Cogere postrema versus et ipse face. Ilicet aflictis remeant nova gaudia terris, Laeta novo statim lumine ridet humus, Et tacitae plaudunt volucres, Phoebumque salutant, Narcissi et lacrymam parva requirit apis &.
279. [277.] De effigie Antinoi.
Adde vel Antinoo pennas, vel detrahe Amori, Antinous fit Amor, fitque Amor Antinous.
280. [278.] Ad Pretum, viarum Romae praefectum.
Prete, vias mire curas: hoc te super astra Omnes certatim laude ferunt merita; Omnes, dempto uno, quem nolo dicere, verso Qui lapsare suos pulvere clamat equos. Tu sine, lapsantes frangant vel crura, caputve, Illos ni melior denique rector agat. Turpe tibi fuerit, versa in convicia laude, Si dicare homini praeposuisse pecus.
281. [279.] De Societate Jesu inter Sarmatas.
Quam flevi extinctam, te ad vitam surgere laeter, Sancta, mage, eheu, oculis gens mihi cara meis; Laeter, ni metuam, vitam qui reddere gestit, Ne rudis et cineres dissipet ille tuos.
282. [280.] Eadem Societas Jesu loquitur.
Quae Romae ingenti jacui dejecta ruina, Rursus in extrema surgo ego Sarmatia; Parva quidem fateor, magni at rex altus Olympi Saepe solet parvis addere rebus opem. Ille modo faveat (fremat invida turba) resurgam Supremo longe pulchrior e cinere.
283. [281.] Ad Antonium, qui curru suo poetam exceperat.
Gratuler incolumi ut Sexto, Nivildus [ERROR: no reftable :]Nomen arcadicum Joachini Pizzi, qui tunc temporis erat upremus Arcadiae Custos Radelja; Credo Joach. Pizzi, qui inter Arcades Nivildus Amarinthius vocabatur. Kr š a in aestu Scandere Parrhasium me jubet ecce jugum. Id mihi ne febrim misero ferat, optime, curru, Antoni, tu me tollis in alta tuo. Ergo illic superis pro salvo principe, at una Solvam pro salvo me quoque vota tibi.
284. [282.] Laudes amicitiae.
Te procul a patria morientem sede, tuorum Cura omnis foede, Postume, destituit. Solus ad extremum nulla tibi defuit in re Varus constanti junctus amicitia. Et docuit, vincire homines vinclo arctius omni, Mutua quae fidus vincula nectit amor.
285. [283.] Iturus ad Balthassarem Odescalchium. Poeta de se.
Quid currum praebes? Ad te quae ducit, amice, Aspera nulla mihi, nullaque longa via est. Sed tamen et currum quod praebes, laetor; amorem Atque tuum, mea qui commoda quaerit, amo. Haec vates tuus ille, rotas dum scandit, ab Urbe, Balthasar et laetus ad tua rura venit.
286. [284.] Ad Celsum. Virtus sola facit magnum virum.
[ERROR: no reftable :]Ad Celsum. Se homines sola virtute metiri.
Krša
Ingentes laudo sumptus, laudo acre videndis, Quo mire polles, artibus ingenium; Hortos, atque domos et quae struis omnia magna, Dignaque Romanis omnia Caesaribus. Non tamen idcirco magnum te, Celse, putarim, Officii fuerit ni tua vita memor, Virtutem et praestet solidam, qua scilicet una Metior ingentes, Celse, proboque viros.
287. [285.] Ad quemdam, qui rei publicae, iniqua nactus tempora, valedixerat.
Fert onus impositum sapiens, curamque, laborem Et durum forti pectore perpetitur, Strenuus ut prosit multis, nec publica segnis Commoda socordi negligat ingenio, Pulchrum opus urgenti si fata adversa resistant, Praecidat si quis laevus et orsa deus. Irrita ubi vacuas prorsum dilapsa per auras Spes ventum et nubes fugit in aerias, Ne casso frangat corpus, mentemque labore, Tandem oneri dorsum subtrahit imposito, Nec fatuos ponit rumores ante salutem Infelix vanae victima gloriolae. Magne vir, hoc ratio fieri jubet, hoc tibi factum Laudoque et toto gratulor ex animo.
288. [286.] De Daphne a Meuccio picta.
Phoebe, tenes frustra Daphnen. Comprensa virescit In frondem subito dia puella novam. Heu, heu, qua Nymphas inter non pulchrior ulla est, Horrida jam duro cortice laurus erit. Flenda tibi, Penaee pater, tibi flenda, cruente, Qui miseram gemina cuspide perdis, amor. Haec mecum, fieret ceu nunc res ipsa, Meucci, Quam tua miranda pinxerat arte manus.
289. [287.] Ad Phoebum, de ejus imagine a Meuccio picta.
Quod debet cantor tibi, Phoebe, Meuccius, omne Id pictor solvit largiter ille tibi. Tu liquidam iuveni vocem, numerosque dedisti, Ille tibi hanc, qua nil pulchrius est, faciem, Qua visa poterat percelli scilicet ipsa, Atque fugax Daphne forsitan esse minus.
290. [288.]
Theugenidis laus. Magna, venusta eadem, vita et veneranda pudica, Omne opus et mire sedula ad ingenuum, Theugenis est. Talem qui non observat, amatque, Possit vel divam spernere Cecropiam.
291. [289.] Ad Leuciam, italice "Santo Leucio"
ob leges ei datas a Ferdinando IV. utriusque Siciliae rege. [ERROR: no reftable :](Hoc epigramma impressum fuit Neapoli 1789. inter alia carmina Leuciae dicata, pag.a 52.) Radelja Leucia parva, pio quae nacta in rege parentem, Semoto felix aevum agis in nemore, Nulla ubi vesanis fervent mala jurgia rixis, Turgida non inflat pectus et ambitio, Nullus perdit opes luxus, nec vulgus inerti In vita et molli desidet otiolo; Sed mores collit usque bonos, instatque labori, Monstratum verae laudis et urget iter. Salve, o, teque tuus nunquam non diligat auctor, Atque suas pergat dicere delicias. Salve, parva orsu primo, jam jamque futura Sed magna, in magna nobilis Ausonia.
292. [290.] De imaginibus a Leucone, eximio pictore pictis.
Unde istas promis, Leuco doctissime, formas, Pingens, quos jussus pingere cumque deos? Tu facili volitas dextra celer, at mihi mentem Horror nescio quis percipit attonitam. Miror enim fieri prope nullo in tempore, dignum Quod quivis longo tempore spectet opus.
293. [291.] In tabulam Apollinem exhibentem.
Os Phoebi hoc almum Juno si viderit ipsa, Dicet, privigno pulchrius esse nihil.
294. [292.]
[ERROR: no reftable :]Vide ad Lyd. n.o 436.
Radelja
[ Lyd. 437] In tabulam Dianam exhibentem.
Unde isthaec pulchrae deprompta est forma Dianae, Optavit pingi quam Violanta sibi? Fallor, an eximiae formoso ex ore puellae Quae deceant ipsas perspicis ora deas?
295. [293.] In tabulam Achillem exhibentem.
Hoc olim vultu Phrygiae vastator Achilles Hectora sub muris terruit Iliacis. Acres igne micant oculi, frons torva; minaci Ille tamen mirus fulget in ore decor.
296. [294.] In tabulam Ulyssem exhibentem.
Quam pulchra est Ithaci, quam, Leucon, pingis, imago! Ut vafrum in vultu cernimus ingenium! Quanta viri se vis cano sub vertice prodit! Quam mira in valido corpore forma seni!
297. [295.] Poeta de sua imagine a Leucone picta.
Nunquam forma mihi placuit mea: nunc placet, hercle, Illa tua, Leucon, tam bene picta manu; Qualiscumque, satis pulchra est in imagine ficta, Quam verae formam cernimus assimilem.
298. [296.] De imagine Lodoici Cappocciae a Leucone picta.
Thersiten forma Nireus quam vicit, imago Tam longe vincit te, Lodoice, tua.
299. [297.] De Lodoici Cappocciae et Violantae Pizzelliae imaginibus.
Quantum oculos nuper, Cappoccia, laesimus ambo, Tantum picta oculos nunc Violanta juvat. Una manus damnum pensat: sic Pelias hasta, Ut perhibent, quondam vulnus opemque tulit.
300. [298.] De imagine Clementinae Rossiae.
Vidit ut hac pulchram sub imagine Clementinam, Advertitque oculos, dixit et Anna parens: Quaere aliam, quam vis, matrem tibi non mea proles. Pulchrior est multo nata, ego quam genui.
301. [299.] De imagine Periclis.
Nosce, sit Actaei facies quae vera Periclis: Scripta ubi sunt, nosci possit ut ingenium?
302. [300.] De imagine Hannibalis.
Hannibal hic, belli fulmen, Mars alter, aventi Romanum invidit cui Venus imperium; Atque viro pedicas Campana injecit in urbe, Illa suis metuens exitium Aeneadis.
303. [301.] Ad Corvinum, de imagine Lycoridis.
Formosam in tabula vidi, Corvine, Lycorin: Fronte, oculis, agili est corpore visa Venus. Agnovi errorem. Quiddam huic spirabat ab ore, Mos etiam ut nosci possit inesse bonus.
304. [302.] In imaginem Lagoidis.
Ornat flore caput, quam cernis, picta Lagois, Flore sinum, niveas flore decente manus. Flos tamen Idaliis haud ullus nascitur hortis, Quem non formosis vicerit illa genis.
305. [303.] In idem argumentum.
Quaenam haec pulchra genis, nec vultu diva protervo Audax, lascivis laeta nec illecebris? Hac amor, hac adstant geminae de parte columbae, Signa haec Idaliae sunt manifesta deae. Illaec nimirum vulgo male cognita, coelo Huc, reor, e summo est lapsa pudica Venus.
306. [304.] In idem argumentum.
Oblitus matrem sequitur te, pulchra Lagoi, Saeva gerens dextra spicula parvus Amor. Et bene habet: duce sub tali puer improbus esse Jam melior, versis moribus, incipiet.
307. [305.] In idem argumentum.
Et puerum et niveas quaerit Cytheraea columbas, Frustra: secum illos pulchra Lagois habet. Hujus enim ut miros primum videre lepores, Confestim spretam deseruere deam.
308. [306.] Aliud.
Ore tuo pingi gaudet Venus ipsa, Lagoi; Nunc demum et dicit, mi mea forma placet.
309. [307.] Aliud. In idem argumentum.
Quaenam est? Pulchra deae in speciem depicta Lagois, aetas dum primo florida vere viget. Salve, o torquatis vectari digna columbis, Digna, Amor assidue cui comes ire velit.
310. [308.] In idem argumentum.
Quaenam haec picta puella? Venus ne, an pulchra Lagois? Utrique est similis; cui magis? Id dubito.
311. [309.] Ad Lagoidem Roma Neapolim proficiscentem.
Sebeto mutas Tiberim, formosa Lagoi, Digressu maeret maxima Roma tuo; Et queritur, non illa memor, quam tempore parvo, Sed memor, heu, quanto sit caritura bono.
312. [310.] In idem argumentum.
Parthenopem viset Roma digressa Lagois; Cui formae hinc abiens regna superba dabit? Cui veniens illuc adimet? Quaenam omnibus una Heic erit, aut illic desinet esse prior?
313. [311.] Ad Lagoidem Neapoli Romam redeuntem.
Digressam flevit, reducem nunc Roma Lagoin Excipit ingenti non sine laetitia. Salve, dia puella: refers tu gaudia nobis, Aspectuque urbem pulchra tuo exhilaras. Vere novo campos rediens sic Flora revisit: Purpureo florum germine ridet humus, Mitior et tacitas rursum ciet aura volucres; Nusquam non laeto carmine rura sonant.
314. [312.] Ad Gelliam, ne spernat Tullam, domo parvam, sed meritis aliquanto
majorem.
[ERROR: no reftable :]Laudat Tullam quam illa spreverat. Krša
Parva Tulla domo est, magna tu, Gellia; nec tu Id circo Tullam, Gellia, sperne tamen. Estis clarae ambae; sed tu, ceu luna, tuorum Luce nites, ceu sol fulgurat illa sua.
315. [313.] Laudat Phyllidis pulchritudinem.
Vidit Amor Phyllin, forma et deceptus eadem, Cernere se Paphyae credidit ora deae. Nec mora, formosae penna plaudente puellae Optatum laetus devolat in gremium. Hic se deceptum sentit, sed Phyllidis esse Ille tamen mavult, quam, Cytherea, tuus.
316. [314.] Aliud.
Phyllida vidit Amor, matrem et vidisse putavit Ille deam; in teneros involat ergo sinus. Sensit ibi errorem, sed enim nec Phyllida linquit, Nec dubitat matri praeposuisse deae.
317. [315.] Monet Lycorim, ne se Neapolim Romae praeferre aperte dicat.
Sebetum Tyberi praefers, formosa Lycori, Grataque prae Roma est Parthenope usque adeo, Expers ut vitae prius omnis, vivere tandem Vecta istuc niveis coeperis alitibus? Quidquid id est, decuit celari; Martia Roma (Cum se posthabitam turpiter audierit, Teque mori sciet hic, istic et vivere tantum) Huc reduci tristes ne paret exequias; Quamque sibi claram praeclara in luce locarat, Invisam in coecas abjiciat tenebras.
318. [316.] In idem argumentum.
Parthenopen Romae praeponis, flava Lycori: Quo tibi judicium, quo tibi mens abiit? Judicio, magnis praefers quod parva; quod istud Non celas tacito in pectore, mente cares.
319. [317.] De Mareotidis pulchritudine.
Et Juno et Pallas, visa Mareotide, nobis, Dixere, hanc poteras praeposuisse, Pari.
320. [318.] Aliud.
Pulchra Venus, visa Mareotide, non ego, dixit. Hanc si vidisses, o Pari, prima forem.
321. [319.] Carlillae forma, vel in tenerrima aetate, amore adurit omnes, quicumque
eam spectant.
[ERROR: no reftable :]De excellenti Carlillae forma. Krša
Expletis nondum lustris Carlilla duobus Spectantum attonitos urit amore sinus. Ah miseri queiscumque olim florente juventa Mirandam occurrens objiciet speciem! Exoriens quae forma urit, cum ceperit auctus, Quem non in flammas verterit et cinerem?
322. [320.] Pholoës pulchra, docta et gravis.
[ERROR: no reftable :]Pholoës laudes. Krša
Spectasti Pholoen, visa est Venus aurea: docta, Si fantem audieris, Postume, Pallas erit; Sed male si prodes, quo jam es correptus, Amore, Fiet Juno gravi torva supercilio.
323. [321.] Inscia Delia, se pulchram et sapientem esse, miranda erit cunctis, si
sibi miranda non erit.
[ERROR: no reftable :]Deliae laudes. Krša
Et pulchra est, pulchram nec se scit Delia; mire Et sapiens, nec se Delia scit sapere. Sic, oro, maneat semper: mirandaque cunctis Mirari nunquam se tamen incipiat.
324. [322.] Ad Barbaram, Barbara nomine, placida tamen et bona moribus.
[ERROR: no reftable :]Ad Barbaram, de ejus comi mitique ingenio.
Krša
Qui te tam duro, tam saevo nomine dixit, Barbara, tam mitem, tam placidam, atque bonam, Is liquidos, credo, lapides, atque aera durum, Corvum album, nigram duxerit esse nivem, Falsaque perversis cum dixerit omnia verbis, Hoc mage perversum dixerit ille nihil.
325. [323.] In laudem Alexandri Georgii.
[ERROR: no reftable :](vide inter Encom. epigr. sub n.o 190.)
Radelja
Festina lente, doctrinae pulchra cupido Acrem animum flammis cum ciet indomitis, Dum nimium properat, primaevo in flore Georgi Illaec, heu, virtus incluta procubuit! Quantas spes secum abstulit, heu, qua patet, omnis Heu raptum ob juvenem quam dolet Ausonia!
326. [324.] Ad Lycinium. In laudem ejus
[ERROR: no reftable :]ejus] Krša : suae Radelja
uxoris.
Uxori servire tuae te scilicet olim Audieram et mirum mi fuerat, Lycini, Ut qui te nossem, qui scirem excellere in omni Doctrina, in paucis et sapere eximie. Sed tua visa mihi postquam est, auditaque conjux, Perculsum et raris dotibus attonuit, Non mirum est, dixi: Digna est, cui quilibet uni Vir quamvis doctus serviat ac sapiens.
327. [325.] Laudat Lagoidem, quae, ubi Pallas, nil choreis intenta, eximias artes
exercet.
[ERROR: no reftable :]Laudat Lagoidem, se a choreis abstinentem.
Kr
š
a
Quod molles ductare choros te, dia Lagoi, Non decet, id laudis nil tibi demeruit. Illa etiam, in coetu fulget quae prima dearum, Pallas lascivis nil valet in choreis, Atque leves aliis lusus concedere gaudet: Artes ipsa sibi vindicat eximias.
328. [326.] Vestis refert dominae candorem.
[ERROR: no reftable :]Laudes modestae puellae.
Kr
š
a
Candida cur nigro praetexta est palla? Referret Candorem dominae candida tota suae.
329. [327.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter satyrica) Krša
Quintum eximie laudat, eumque, ut se Romam redeat,
hortatur.
[ERROR: no reftable :]In Quintum, hominem ineptum Roma discedentem.
Kr
š
a
Quinte, abis hinc patrias longe digressus in oras, Nos desiderium triste tui macerat. Me primum ante alios, cui pol tua factaque semper, Quod scribam, large dictaque suppeditant. Te dempto, pereunt mihi centum epigrammata; dempto Nam te, nulla joci materies superest. Nemo est, qui faciat quidquam, vel dicat inepte, Nulla seges lepidi carminis exoritur. Quinte, redi: praesens tu me facis usque poetam; Te sine Musa mihi desit et ingenium.
330. [328.] Ad Lycoridem prae ejus decora facie miratur mores et ingenium.
[ERROR: no reftable :]Ad Lycoridem se prae ejus decora facie mirari mores et
ingenium. Krša
Foemineo in coetu praecellere, dia Lycori, Te cunctas oculis credideram ipse meis. Audivi ut fantem, credo auribus, atque decora Prae facie mores miror et ingenium.
331. [329.] Boni civis officium
Disce boni officium civis. Viden', alta Camilli Ingratam ut virtus restituit patriam? Laus haec digna viro est, hostes ultricibus armis, Ingenti cives vincere promerito.
332. [330.] Ad Burghesium, qui pingi jussit Camillum, ut ejus exemplo quisque
flagret amore suae patriae.
[ERROR: no reftable :]De Paulo Burghesio, qui pingi jussit Camillum eo animo ut
ejus exemplo quisque amet suam patriam Krša
Exemplum hoc mirae cernis pietatis, ut exul Ingratam servet magnanimus patriam. Quod pingi jussit Borghesius, ardet ut ipse, Nemo ut non patriae flagret amore suae.
333. [331.] Ad comitem Victorium Alferium. In suarum tragoediarum lividulos.
[ERROR: no reftable :]Ad Comitem Victorium Alferium. De ejus tragoediarum
obtrectatoribus. Krša
Lividuli carpunt tua carmina: nunc mihi demum, Victori, vates diceris eximius. Multa etenim dicunt, possunt nec dicere quidquam, Approbet auditum candida quod ratio; Quod non contemnat, non prorsum despuat, ortum Nec sciat ex animo futile lividulo. Sic utinam semper carpant tua carmina, teque Ornent, dum cupiunt laedere, lividuli!
334. [332.] De effigie Octaviae Odescalchiae exhibente Musam.
Musa tuo vultu picta est, Octavia; quam mi Post illa caepit Musa placere magis.
335. [333.] Aliud.
Musa tuos simulat vultus, Octavia: posthac Certatim fieri quisque poeta volet.
336. [334.] De Lagoide Iliadem legente.
Moeonidae magni carmen formosa Lagois Dum legit et muris bella sub Iliacis, Quam mirum est, Helenae pulchro, inquit, concita vultu Millia tot saevas conseruisse manus! Cui Leucon: Tam pulchra Helene, quam pulchra Lagoi es, Si fuit, id mirum non reor, inquit, ego.
337. [335.] Ad Alexandrum cognomento Re.
Dictus Alexander se digno est nomine: pastor Inclytus haud pecudes, at regis ille viros; Nec patriis tantum regnat mirandus in oris, Quo se cumque ferat sed sibi regna parat. Regna virum fundata alto sub pectore, solus Quae condit, solus condita servat amor. Arcades haec etiam largimur regna merenti: Rex erit heic, ut rex dicitur, ille virum.
338. [336.] In laudem Cardinalis Zeladae.
Quid valeat qui vir tempus non prodigit unquam [ERROR: no reftable :]unquam] ullum Radelja , Discimus exemplo, magne vir, usque tuo. Publica nam fungens privataque munia centum Nullum non munus fungeris egregie. Una dies vincit mensis longi acta, labori Magno ubi se magnum junxerit ingenium.
339. [337.] In laudem Gasparis (forsan Gozzi), de ejus Leandro.
Saeva canis miseri, Gaspar, dum fata Leandri, Atque pari extinctam funere Sextiada, Audivi attonitus; nec vana est fabula, dixi, Posse feras duci saxaque carminibus. Credo equidem id factum, credo, si Thracius Orpheus, Grajus et Amphion his cecinere modis.
340. [338.] In nuptiis Octaviae Odescalchiae.
Uraniae genus en summis delabitur astris, Et gerit in gemina vincla, facemque manu. Felices ambo, sacro quos foedere junget, Quos nectet stabili tempus in omne fide. Felicem, veri si quid canit augur Apollo, Vestro quae surget sanguine progenies, Atque aliam atque aliam laudes et facta parentum Diffundet nunquam degener in sobolem.
341. [339.] In imaginem Honorati, canonici Vaticani
Cernis Honorati vultum. Vis cernere mentem Ipsam etiam? Vatis carmina pauca lege.
342. [340.] Laudat Catullum.
Servatus passer tibi, Lesbia, voce Catulli est, Cui vitam aeternis versibus ille dedit.
343. [341.] Ad Rosam, de libro ad se misso.
Aureolum legique avidus, tua dona, libellum, Magni quo ploras funera Borbonidae Orator gravis et sapiens, rerumque peritus, Et lectum admirans talia verba dedi: Orsis macte tuis, sapiens Rosa, numen amicum Cui dedit haec puero scribere digna sene.
344. [342.] [ 101] Ad Clementem XIII. recuperandae salutis causa rusticantem.
Dum te rura tenent, contractae seria frontis, Regnorum et curas, magnaque consilia, O pater et Thracum turbas et si qua timentur, Cuncta sub Albano tristia merge lacu. Quidquid ages, quoquo flectes vestigia, circum Te spes, te circum Gaudia laeta volent, Ingenui et Lusus et suavis turba Leporum, Et Jocus et vultu Risus hians hilari. Queis sine nil gelidi fontes, nil florea rura, Umbraeque et lenes profuerint Zephyri, Nec tibi decedet fesso de corpore languor, Nec bene erit nobis, queis pote nil melius, Nil quidquam in vita jucundius esse, valentem, Imperii quam te froena tenere diu.
345. [342.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter votiva) Krša
Pio VI. monumentum.
Colle super sedem queis hanc largitus amoeno est Notam plumosi laudibus aucupii Hoc, quod nulla utinam, monumentum, obliteret aetas Coligulae Sexto constituere Pio.
346. [343.]
[ERROR: no reftable :]De sene patriae suae res perpetuo curante.
Krša
Sis licet annosus, toto et sis vertice canus, Non tamen idcirco te reor, Aule, senem. Ille senex dici est dignus qui cessat: agendo Magnum aliquid patriam qui juvat, est iuvenis.
347. [344.] Gratulatur Pontico honorem suae virtutis proemium.
[ERROR: no reftable :]Gratulatur Pontico honorem virtute partum.
Krša
Gratulor eximium tibi, Pontice, laetus honorem, Quem fers, virtutis proemia digna tuae; Virtutis, quae te primis nutrivit ab annis, Ipsa suo quae te fovit amica sinu, Ipsa manu quae te rupes evexit in altas, Fixit ubi aeternam gloria clara domum.
348. [345.] Ad cardinalem Ignatium Buscam.
Magne vir, imperii, Roma plaudente, ministrum Jure sibi magnus quem jubet esse Pius, Lora cape ac miseros horrenda a caede Quirites Eripe, Latronum quos premit improbitas. Rem serva, vitamque prius: dein aurea saecla Augusti saeclis condito laeta magis.
349. [346.] Gratulatur Aegle natam suo merito amandam.
[ERROR: no reftable :]Ad Aeglen de ejus nata. Krša
Moribus, ingenio et praestans quod contigit, Aegle, Nata tibi, toto gratulor ex animo: Quod, tibi quae fuerat, qualiscumque esset, amanda, Est talis, merito quod sit amanda suo.
350. [347.] Ad Aeneam.
Quid furis invisam contra, dux magne, Lacenam Certus foeminea spargere caede manus? Non Paris, Iliacos mulier non hospita muros Vertit et antiquas proruit igne domos, Sed Juno et magno saevus pater ille tridenti, Diva sed e summi vertice nata Jovis. At regit invicto qui Juppiter omnia nutu, Et gentem in summo nunc locat Argolicam, Fors idem, versa fatorum lege, vocabit Amissi Teucros culmen ad imperii.
351. [348.] Anchises Troja excedens.
Dii patrii, densos vestra en simulacra per hostes Haec ego et e mediis ignibus eripio, Vos natumque, nurumque meam, parvumque nepotem Eripite e duris casibus incolumes, Et date mansurasque domos, vastandaque nunquam Saevorum bello moenia Grajugenum. Haec mihi sollicitat mentem unica cura meorum; Ipse mihi nam, dii, quid metuam aut cupiam, Qui jam postremo languens in fine senectae Nec felix possum, nec miser esse diu?
352. [349.]
[ERROR: no reftable :]De se qui ingeniose quae in quadam pictura continebantur
versibus descripserat. Krša
Non dixi pulchram, retuli tibi carmine at ipsam Sic tabulam, ut jures pulchrius esse nihil. Hoc ego opus magnumque reor, dignumque poeta; Pulchram, si libeat, dicere et ipse potes.
353. [350.]
[ERROR: no reftable :]Hortatur B. Odescalchium ut Romam redeat, grassante
Neapolitanos inter epidemia. Krša
Carpe fugam, princeps, morbo gliscente, relinque, Dum licet, infestae moenia Parthenopes, Atque redi flavum ad Tiberim, patriosque penates. Tu, forti ut praestas pectore, nil metuis Scilicet ipse tibi: metuit tibi sed tua mater Incluta, sed genitor, sed soror unanimis, Sed fratres cari metuunt. Quid dia puella, Desponsam fidus quam tibi servat hymen? Ut dolet! Ut totam assiduis mentem anxia curis Ingemit! Ut largis uda sinum lacrymis Ploratu longo indulget, caroque severas Parcarum leges permetuit capiti! His, bone, te serva; serva ocyus, atque periclum Dum licet ac praeceps, dum sinit hora, fuge.
354. [351.] Mulier virtutibus praestans satis dotata.
[ERROR: no reftable :]Mulierem virtute praestantem abunde dotatam esse.
Krša
Indotata Macro fertur nupsisse Lycoris; Falsum id: quae mores namque habet egregios, Ingeniumque, manus et doctas et bona quotquot Vel natura indit, cura vel assiduo Adjungit cultu, nummum licet haud ferat unum, Dote virum ditatque et beat eximia.
355. [352.]
[ERROR: no reftable :]Vide quae dicta sunt sub epigram. n.o
Encomiast. Krša; & 408. Radelja
Ad Amaryllidem eximiam poetriam.
Te sibi praesentem gavisa est Moenalis ora, Et vatum tota est quidquid in Arcadia. Absentem sibi te ploravit Moenalis ora, Et vatum est tota quidquid in Arcadia. Nil mortale etenim cecinisti, dia Amarylli, Sed canit in Pindo qualia Calliope.
356. [353.] Unum pulchrum: virtus.
[ERROR: no reftable :]Nil, praeter virtutem, esse pulcrum et amabile.
Krša
Virtutem quod habet, quodque indicat, hoc ego pulchrum Esse reor: virtus scilicet una placet. Una subit, mulcens mira dulcedine pectus, Una oculos, mentes et capit implicitas. Nec pulchrum est quidquam, quidquam nec amabile, virtus Non aliquo se se prodat ubi indicio. Atque utinam ipsa queat manifesto in lumine cerni! Terras late omnes ureret et maria.
357. [354.]
[ERROR: no reftable :]vide aliud epigr. n.o 407.
Radelja
De effigie Clementinae Rossiae.
Clementina, ipsam qui te non vidit, imago Huic uni potis est haec placuisse tua. Qui semel at vidit, mortali sentit ab arte Coelestem pingi non potuisse deam.
358. [355.] Ad Nicolaum Tiberium, de ejus carmine.
[ERROR: no reftable :]Ad Nicolaum Tiberium, de carmine quo poetam de quoddam ejus
somni certiorem fecerat. Kr
š
a
In me quod versus, Tiberi, es tu nocte sub alta, Gratum est: ista tibi somnia fingit amor. In te ego sed verti malim, vernare juventa Et viridi et laetis fervere pectoribus, Quae nequeo senio fractus; tum denique possem Carmina carminibus digna referre tuis.
359. [356.] Ad amicum ex paupere divitem.
[ERROR: no reftable :]Ad amicum ex paupere divitem factum.
Krša
Me visum in turba vitas, cupis atque latere, Tingis et ingenuas, Quinte, rubore genas. An parva juvi quod te stipe saepe rogantem, Quo frigus posses et tolerare famem? Idne pudet nunc te jam ditem? Nec subit esse Eximiae id laudi, dulcis amice, tibi; Quod tua te virtus fortunae obnixa prementi Illis ex vitae sordibus eripuit?
360. [357.] Laudo, quod dives frugi es.
Laudo, quod dives frugi es, quod ponere gaudes, Quem res non ponit, tu tibi, Cinna, modum. Pulchrum est, fortunae virtus quum praevalet, inter Divae blanditias et sua jura tenet.
361. [358.] De Theonis laudibus.
Ignarum dicis morum, vitaeque Theona, Quod nec amat coetus visere foemineos Nec fatuos audit scurras, nec perdit ineptis Majorum oblitus tempora longa jocis. Quid vitam et mores mulier docet, aut nebulonum Turba levis nullo praedita [ERROR: no reftable :]praedita] Krša : perdita Radelja consilio? Nil doctae prosunt voces, madidaeque lepore Socratico? Ad vitam nil facit historia? Omnis et ingenii cultus, causasque latentes Scrutantem assiduus nil juvat ille labor? Crede mihi, ignarum quem dicis, Quinte, magistrum Dic vitae et morum verius eximium.
362. [359.] Laudatur, qui non Venerem, sed Palladem sequitur.
[ERROR: no reftable :]Laudat juvenem, qui posthabitis voluptatibus, optimis
disciplinis et literis operam navaverat. Krša
Florea serta dabat ridens Venus, altera lauro E viridi contra docta Minerva dabat. Macte tuis generose animis: Amathusia spernis, Gestas Cecropiae dona superba deae.
363. [360.] Omnia in Theone, nil sine Theone videt.
[ERROR: no reftable :]Se omnia in Theone, nil sine Theone videre. Credo poetam in
hoc epigrammate puellam Theonis amore captam inducere voluisse.
Krša
Quum video te, pulchre Theon, video omnia: si te Ipsum non videam, ast omnia, nil video.
364. [361.] Ad Ciceronem de ejus scriptis.
Magne places, Tulli, seorsum; componere sed te Coepi ubi scriptorum cuilibet, usque adeo Percellis mentem attonito, garrire putentur Ut mi alii, solus verba diserta loqui.
365. [362.] "Ille se multum profecisse sciat, cui Cicero valde placuerit". Quintilianus.
Profecisse putas te multum, quod tibi Tulli Aurea prae cunctis scripta, Sabine, placent. Atqui ni placeant prae cunctis, non ego paullum Profecisse putem, sed magis hercle nihil. Non bonus est oculis, non prorsum caecus at ille, Cui sol est cunctis fulgidior facibus.
366. [363.] Ad Angliam, Garrichium extinctum flentem.
Garrichium fato raptum fles, Anglia, quaerens Frustra alium, arte sua callidus omnigenum Actor mutatis vincat qui Protea formis, Se se mille unus vertat et in facies, Idem vir, mulier, caupo, rex, davus et heros, Et quidquid fieri denique collibuit.
367. [364.] Ad comitem Victorium Alferium.
Cecropiam ad legem tibi scripta tragoedia quid si Non habeat similem Cecropio populum? Nempe cadet; nec te, vates cordate, sed ipsum, Crede mihi, arguerit stultitiae populum.
368. [365.] Ad Hyppolitum Pindemontium, de ejus tragoedia, quae inscribitur
"Ulysses".
Culparis, quod te culpasti censor iniquus. Innocuum nec se laedere, amice, licet. Nec tibi quam scriptus famam quaesivit Ulysses, Tota tua est: partem sed domus et patria, Causonia et partem sibi magnam vindicat, olim Ingenio felix illa vocanda tuo; Omnes per gentes praestanti laude feretur Quod te Maffaeo progenuisse parem. [ERROR: no reftable :]Leggesi nell' Efem. Lett. di Roma dell' anno 1779 pag. 189. cio che segue: "Ulisse, Tragedia del Cav. Ippolito Pindemonte con alcune osservazioni dello stesso autore contro la medesima. Firenze 1778 in 8.vo Questa Tragedia di merito singolare fu pubblicata dall' autore nella età appena di quattro lustri". E raccogliesi dalle stesse Efemeridi (di ciò in fuori che è detto nel titolo della stessa tragedia) averne lo stesso autore fatto una lunga critica. Krša
369. [366.]
[ERROR: no reftable :]vide alia epigram. de Minzonio n.o 128,
& 123. Radelja
De Onuphrio Minzono clarissimo concionatore.
Minzonum dicis tantum, Corvine, docere. Id fieri quanam possit, ego haud video. Non etenim ludicra docet, nec inania rerum, Verum aeterna homini pendeat unde salus: Quidnam servatum coelo queat addere, quidnam Neglectum horrendis mergere suppliciis. Haec quicumque docet, non menti lumina tantum Praefert, cor penitum spe ciet, atque metu.
370. [367.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter satyrica) Krša
De Virgilio et Homero.
[ERROR: no reftable :]In Postumum male et inepte de Virgilio et Homero
judicantem. Krša
Quanti Virgilius, quanti sit magnus Homerus, Nescis pol, quamquam, Postume, scire putas. Amborum ignoras pretium: componere utrumque Vis tamen et palmam das, rapis alterutri. Nec minus interea rideris, quam si puer astra Si terra ignarus comparet ex humili, Dicat et hoc illo majusve, aut altius esse, Nec dicti caussam noverit ipse sui.
371. [368.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter satyrica) Krša
In idem argumentum.
Virgilio magnum magno componis Homerum, Quisnam sit major, Postume, uti statuas. Id video et ridens miror, mi Postume, tantos Tantilla poni tam fatue in trutina. Ut velit in gemina si quis suspendere lance Hinc Haemum, hinc celsis culminibus Rhodopem.
372. [369.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter satyrica) Krša
In idem argumentum.
Magnum Virgilium, majorem dicis Homerum, Nec falso dicis forsitan id, Licini. Sed certe dicis temere; metitus utrumque Vatem namque tuis exiguus modulis, Non potis es, quam sit magnus, deprendere, uterque, Ignoto ignotum turpiter anteferens.
373. [370.] Laudat Homerum praeferens illum Newtono.
[ERROR: no reftable :]Credo, hoc epigramma eo scriptam fuisse, quod aliquis
dixisset, Newtonum Homero, quoad ingenium, praestitisse. Krša
Newtonum Grajo si quis praeponit Homero, Divinum humano posthabet ingenium. Hic facit, hic rerum prodit quae facta, sonoro Hic tonat, hic surdo mussitat eloquio, Hic luce in media est ac rebus magnus apertis, Hic magnus coecis creditur in tenebris.
374. [371.] De Serassi effigie, perfecte in tabula expressa.
Vivum te in tabula, vivum, Serasse, videmus: Haec non forma tui est, ipse tui at geminus.
375. [372.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter varia); De equis in colle Quirinali, cujus
positum mutari jusserat Pius VI. Pontifex.
Kr
š
a
Horum, Sexte, faber positum qui mutat equorum, Hoc tandem impensis grandibus efficiet, Adversi mire qui cunctis ante placebant, Adversi cunctis ut male displiceant. Serva opus eximium, vesana et coepta coerce: Adscribet meritis hoc quoque Roma tuis.
376. [373.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter varia); De eisdem equis in pila lapidea
constitutis. Krša
Stat gravis ac tentos non audit pila rudentes, Atque suum servat firma tenaxque locum. Illa quidem verti docilis non cuilibet, at qui Rite sciat numeros, pondera, lineolas, Venerit hic; duci partem patietur in omnem, Et veniet nulla jussa venire mora. [ERROR: no reftable :](V. n.o 375) Krša
377. [374.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter varia); In idem argumentum.
Krša
[ 71]
Vincere Alexandrum, qui vicerit omnia, durum est; Durum est indomitum vincere Bucephalum. Stant obnixi ambo non cedere. Roma, timori Parce tamen: magno cedet uterque Pio.
378. [375.]
[ERROR: no reftable :](Ponendum post epigr. sub n.o 373); In
idem argumentum. Krša
Serva haec, clamavi, serva haec tu signa, Quirine, Signa haec, unde tuus nomina collis [ERROR: no reftable :]Et re vera Collis Quirinalis dicitur hodie Monte Cavallo. Krša habet. Impingent motu in medio si tracta, fragore Ingenti ad terram pondera vasta ruent. Haec ego: discissos gavisa est Roma rudentes, Sensit opem et plaudens, magne Quirine, tuam.
379. [376.] [ 189] Ad eximios iuvenes Roma Neapolim proficiscentes.
Vos procul hinc patrias revocat Sebethus ad oras, Floriduli, nomen queis rosa dat, juvenes. Nos flavum ad Tiberim vestrum meminisse juvabit, Amborum et mores dicere et ingenium. Atque optare, redux rursum ut nos visat uterque, Et coelum hunc iterum dein iterum exhilaret. Haec optare juvat: spe ne ludamur inani, Vos facite, o nostri frater [ERROR: no reftable :]frater] corr. ex fater uterque memor.
380. [377.]
[ERROR: no reftable :]De effigie Principis Kaunitzii. Krša
Caunius hic. Caesar donum immortale, parabat Quod mater, meritis hoc dedit eximiis.
381. [378.] De Gelliae laudibus.
Non movet os pulchrum, movet at me vultus, in ore Qui pulchro mores indicat ingenuos. Sic fit, quae vulgo formae laudantur ab omni, Uni ut saepe mihi, Gellia, displiceant. Ore places toto sic tu, cui candida virtus Ipsa sua, vultum fingere visa manu est.
382. [379.] Ad Gelliam de Quinto.
Quintus amat senior vetulam te, Gellia; quid ni? In qua multa videt digna placere seni. Multa, gravi quae nec senio tentata fatiscunt, Atque ipsa florent aucta vigentque die.
383. [380.] Ad eamdem de se.
Vera ne sint, de te quae scribo, Gellia, amore Anne tui ludar, dicere pol nequeo. Hoc possum: de te quae scribo, cuncta videri, Visa velut claro in lumine, vera mihi.
384. [381.] [ 167] Ad Torquatum rusticantem.
[ERROR: no reftable :]Torquati absentis desiderium
Nondum uno es, Torquate, die procul urbe moratus, Jam desiderium posse tui videor Vix ferre, absentem suspiro, in collibus Albae Quam trahis, immodicam conqueror esse moram, Et tardo facio soli convicia, longo, Et clamo, haec anno est longior una dies. Haec qui miratur, tua vel benefacta, necesse est, Vel certe ingenium nesciat ille meum.
385. [382.] De Lesbia bene morata, non vana.
Moribus ornari quam gemmis Lesbia mavult; Jure aliena suis posthabet illa bonis.
386. [383.] Laudat pennam, quam Cinnae suo discipulo vates donat.
Hanc anceps pennam, cycni quam dempsit ab ala, Aptam olim campos nare per aerios, Nunc atro niveam ductu signare [ERROR: no reftable :]signare] sive: sulcare Radelja papyrum, Doctaque Palladiis condere verba notis, Accipe, Cinna, tui munus nec sperne magistri, Uti quo bene si munere non pigeat; Fundet opes, auri quae vincant pondera, vincant Omnes carorum divitias lapidum. Nam caros lapides, atque aurum conficit aetas: Quod fluit hinc, aetas perdere nulla potest.
387. [384.] De virtutis laudibus.
Virtutem tibi, Quinte, para: pulchra omnia virtus Anteit, hanc puro in pectore quisquis habet. Laetus, honoratus, dives ludibria sortis Ridet et obscuro in carcere liber agit. Hac quicumque caret, nescit, quid vera voluptas, Quid sit honos, quid sint denique divitae, Incertamque pavet sortem, celsoque triumphans In curru servo est vilior indecori.
388. [385.] Vates, quae de suis carminibus eventura, praedicit.
[ERROR: no reftable :]Non defuturos suis carminibus lectores, praedicit.
Krša
Saeclum triste iret quum vatibus, haec ego scripsi, Atque, ut sunt, luci credere non timui. Quae niger averso livor male spernet ocello, Vivere sed pergent non minus illa tamen; Atque aliquem invenient, qui se legat ac probet aequus, Audax et media laudet in invidia.
389. [386.] Ad puerum. Quos discendi ardor et labor fructus ferat.
[ERROR: no reftable :]Ad puerum. Laborem gignere vitae commoda et ornamenta.
Krša
Disce, puer, moneo; duro nec parce labori: Gignit opes, famam, gaudia vera labor.
390. [387.] De viro sapiente.
Quam praestat stulto sapiens! Rebusque secundis, Rebus et adversis laeditur insipiens: Qui sapit usque, sibi fortunam dexter utramque Cogit ferre aliquid, gaudeat unde, boni.
391. [388.] Ad Fabronium optimum praesulem auctoris carmina laudantem.
Quod mea dilaudas, Fabroni, carmina, gratum est, Quamvis laudari me rear immerito. Ista etenim est quo vera minus laus, optime praesul, Hoc magis est verae pignus amicitiae.
392. [389.] Ad Ignatium Boncompagnium.
Pauperies acuit mentes, aptatque labori; Dives alit rerum copia desidiam. Hoc ego te, Ignati, facio pluris, labor iste Assiduus magnas quem juvat inter opes, Cui non tam quidquam cordi est, quam nulla diei Doctrinae addicto segnis ut hora fluat. Macte tua virtute: labor veram tibi laudem, Et parat ingentes divitias animi, Queis sine quid magni sensus, quid regia prosint Tecta, quid heroum sanguine ducta domus?
393. [390.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter satyrica) Krša
Quanti faciat amicitiam Auli.
Non flocci facio, quod me vocat Aulus amicum; Unum ex sexcentis millibus esse piget.
394. [391.]
[ERROR: no reftable :](Ponendum post epigr. sub n.o 272 Enc.)
Krša
De aqua Romae dicta Virgine.
Heic, ubi aqua e scabro Virgo exit murice, Roma Neptunum pulchro dedicat in scopulo. Ille datam ob rupem gaudet; nec jam tibi rupem Tarpejam, dicit, Jupiter, invideo.
395. [392.] Ad Fernandum, qui munus miserat.
Quae, Fernande, mihi misisti munera nuper, Sunt vel Mopsopio dulcia melle magis; Muneribus sed quem missis testaris amorem, Is vero est ipsa dulcior ambrosia.
396. [393.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter Moralia) Krša
De viro sapiente.
Qui sapit, is late regnat; qui desipit, inter Aurum et gemmarum lumina mancipium est.
397. [394.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter Moralia) Krša
In idem argumentum.
Qui sapit, is rerum nil non habet et sibi, quoquo Venerit, imperium, lataque regna parat. Nec se fortunae dat coeca mente regendum, Fortunam arbitrio sed reget ille suo.
398. [395.] De Flacci in amicitiis jungendis prudentia.
Semper amat, semel occepit quem Flaccus amare. Hoc fit, quod cautus jungit amicitias; Nec blanda facie, dulci et sermone movetur, Sed lente quaerit, sub cute quid lateat; Et postquam ingenium, mores, vitamque probavit, Tum demum placido pectore dicit: Amo.
399. [396.] De Coelio se aegrotum invisente, sive "De laudibus amicitiae".
Languebam fractus vires et pallidus ora: Languentem ut visit Coelius, en valeo. Quod succis medici haud poterant, hoc dulcis amicus, Ut venit, dulci praestitit alloquio. O melior succis, meliorque potentibus herbis, O, vitale mihi nectar, amicitia!
400. [397.]
[ERROR: no reftable :](ponendum inter Moral. seu potius Varia)
Krša
Ad Aulum. De amicitia.
Dulcis amicitiae qui nescit foedera, amari Nec se vult alii, non amet ipse alium; Antra colat, sylvasque, hominum commercia laevus Vitet, montivagis tristior ille feris. At me sanctus amor sic fido jungat amico, Spiret ut in gemino corpore mens eadem, Illi ut ego, ut contra mihi vivere gaudeat ille, Una sit ambobus res ut et una salus. Hoc opto; hoc prope jam quia contigit, Aule, beatus Ipsam vix divis ambrosiam invideo.
401. [398.] [ 144] Ad Hieronymum Pompejum.
Carmina, Pompei, mea quum tot laudibus effers, Ipse mihi videor scilicet esse aliquid; Sed conferre tuis coepi ut mea carmina, rursum Non mi aliquid videor, prorsus at esse nihil.
402. [399.] De libro cuidam e proceribus oblato.
Do parvum hunc librum magno tibi. Thure pusillo Placari magnus Juppiter ille solet.
403. [400.] [ 175] De Henrica canente.
Henricam audivi pangentem ut carmina, mirans, Atque manus tollens, talia dicta dedi: "Ars nihil est: natura potens facit omnia: testor Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt."
404. [401.] Clarissimo viro Philippo Honorato. Maria Pizzellia de Burrone.
Macte, Honorate, tua virtute et fortibus ausis. Burronum debet maxima Roma tibi. Tu facis, Orphea patriam doctissimus arte Possit ut ille suis usque beare modis. Jure igitur laudesque tuas celebramus ovantes, Tollimus et cuncti nomen in astra tuum. Prima et ego cupiens, quas possum, reddere grates, Pauca tibi haec grata carmina mente cano.
405. [402.] Ad Daphnin de Amaryllide.
Disfer, Daphni, tuos tu cantus [ERROR: no reftable :]tu cantus] cantus Una sibi totam vindicat Arcadiam. Ceperit illa suae postquam sibi praemia laudis, Et tu, quae capias, praemia laudis erunt; Et tu magnus eris, fies et proximus illi, Cui se nec Pindi numina praetulerint.
406. [403.] Laudat quemdam vatem, sed docet: debere carmen rebus consonare.
Magna studes rerum versu cantare pusillo: Ingens materia est, carmen at exiguum. Dissonat hoc illi, male dissonat, atque poetam Vix decet, omnigenam qui canit harmoniam, Harmoniam late caelo miratur in amplo, Laudat in humanis moribus harmoniam. Fac, numerus rebus jam consonet: optime vates, Clamabo, eximiae nil tibi laudis abert.
407. [404.] Ad Gelliam, quo animo sit erga eam, docet.
Ullum non renuo tibi quod sumpsisse laborem, Acceptum debes, Gellia, ferre tibi. Quippe etenim es tanti, te propter sumptus ut omni Mi soleat requie dulcior esse labor.
408. [405.] [ Var. 194] Ad Gerardum de fabula scenis commissa.
Gerarde, Actaeo tua fabula plena lepore Quod cecidit, fatuo nec placuit populo, Non tibi tu doleas, populus sibi sed magis ipse, Stultitiae testis quod fuit ipse suae: Cujus ego sensu pulchrique bonique carentis Laudibus et plausu sibila praetulerim.
409. [406.] Ad Quintum. De Pompejo Batonio.
Quae pinxit Raphael, mire scis omnia, Quinte, Nescit, quem spernis, maximus ille Bato. Quae pinxit Raphael, potis es quam dicere sed tu, Tam potis efficere est maximus ille Bato.
410. [407.] Ad Clementinam Rossiam.
Clementina, tuum tua nuper quod mihi nomen Scripsit tam lepidis dextera literulis, Servo equidem ac laetus servabo tempus in omne, Parvum, at dulce tuae pignus amicitiae. Hoc mi lectum animo sistet tot magna deorum Dona, quibus mire, dia puella, nites. Hoc mi virtutis, qua polles inclita, verae Conspectum assiduo proderit admonitu, Et mentem incendet pulchre, tua nomina gustans Par tibi ut innocuis moribus esse velim.
411. [408.] Ad Amaryllim poetriam.
Ni tecum certent Musae, vel Delius ipse, Praeripiet palmam nemo, Amarylli, tibi.
412. [409.] Ad Caphniam, de ejus historiis.
Ingenio praestans, nulli et non aequa virorum Antiquas pingis, Caphnias, historias. Cuncta vigent, ridentque omni perfusa lepore, Cui prisci, credo, Cecropidae invideant. Hoc mirum est certe, multo at mirum magis illud, In tanta quod non foemina laude tumes; Quod laudata aliis ipsam te despicis una, Quantaque sis, nondum scilicet una vides.
413. [410.] Ad Lebruniam, de sua imagine in tabula picta.
Qualis eras olim quinto, Lebrunia, lustro, Pulchra tua heic mire pingeris ipsa manu. Reddidit ars, quod tempus edax tibi dempserat: haec et Constans una omni vindicat a senio. Esse parem superis haec te facit una deabus Nullo non unquam tempore floridulam.
414. [411.] In idem argumentum.
Totam heic se pinxit Lebrunia. Quidquid habebat, Quidquid habet formae, cernimus in tabula.
415. [412.] In idem argumentum.
Se, qualis nunc est, Lebrunia pingere non vult: Usque solet se se pingere qualis erat. Laudo artem, cohibet quae pingens, cedere et annos Cogit et in formae posse decore nihil.
Kunic, Rajmund (1719-1794) [1794]: Epigrammata, versio electronica, 20870 versus, verborum 170058, ed. Irena Braticevic [genus: poesis - epigramma] [numerus verborum] [kunic-r-epigr.xml]. |
|||||
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.