10. Ad Glauciam, invidia flagrantem.
Glaucia, dum rides populum, dum spernis inepte,
Factus es, heu, spreto fabula jam populo,
Teque doles passim rideri et denique sentis,
Junxit ubi vires, quam gravis est populus.
Sentis, nec quid agas, jam scis: succendere pronum est,
Sedare haud pronum scilicet invidiam;
Flagrat ubi, et, laxis qua se se immittit habenis,
Cuncta vorat, nigrum vertit et in cinerem.
Hanc licuit monito flammam vitare: moneri
Nunc quid opus, flamma qui perit in media?