250. [247.] A parvo ad magnum ne transi, clamo, sodalem.
In mediis mulus vitam degebat asellis,
Florebatque omnes nobilis ante alios,
Egregius forma prae cunctis et celer idem,
Et, quot sunt, raris dotibus eximius.
Auritos tandem sprevit fugitque sodales,
Et se se in medios intulit altus equos.
Continuo doluit verti simul omnia, nulli
Non longe toto de grege posthabitus,
Nec jam formosus, nec jam celer, omnibus expers,
Et, quotquot fuerant, dotibus eximiis.
Tum secum haec: ''Inter quanto praestabat asellos
Laudari, sperni quam merito inter equos!''
Haec te compellat mea fabula, qui male cautus
A parvis magnos transilis ad socios.