164. [161.] Ad Balthassarem Odescalchium, delicias urbis rus adducentem.
Rura petis magna comitum stipante caterva
Tecum et laetificum ducis, amice, chorum.
Nempe urbi adsuetus (liceat quod dicere) vita
Nescis quas habeat rustica delicias.
Mane novo aerios quam dulce invisere saltus,
Umbrosum densis et nemus ilicibus,
Riparumque toros atque antra virentia musco,
Nympharum dulces Naïadum latebras.
Tum lepori pedicas, tum retia ponere damis,
Tum misso incautam figere avem calamo.
Dein garrire aliquid quod reddere gaudeat Echo,
Aut tacitum adspectu pascere dulci oculos.
Hinc errant niveique greges, armentaque laeta,
Agricola hinc duram vomere findit humum.
Hinc laetas mittit voces frondator ad auras,
Hinc pastor grato carmine mulcet oves.
Hinc… Quid plura sequar frustra? Me ruris amoeni
Scilicet haec capiunt, Balthasar, illecebrae.
Vita tibi sordet male rustica; rus tibi et ipsum
Displicet, urbana si careat specie.