160. [157.] Ad Balthassarem Odescalchium rusticantem.
Hinc procul in virides ibis tu, Balthasar, agros;
Hic maneo assiduus cultor at urbis ego.
Nec tamen hic desit ruris mihi multa voluptas,
Rura ego si celeri visere mente velim,
Et rupes spectare altas et lustra ferarum
Horrida, sed quamvis horrida, pulchra tamen,
Prata, lacus liquidos, labentia flumina, fontes
Ingenuos, laetum per juga celsa pecus.
Et varios volucrum lusus et quidquid amoeni est,
Quodque animos pulchra visum hilaret specie.
Haec mihi ubi mentem pascent spectacla, videnti
Non erit haec eadem tristis ut invideam.
Verum animi laetus dicam: tu quaerito rura
Quae tibi vis; in me sunt mea rura mihi.