XVII.

Illyr. Neſna Tovar, sctoje petrussin.

Non sapit Asino apium.

Coquus, et Asinus.

Inter culinae januas, et hortuli
Usus quod esset pervius, scitissimi
Herbas saporis diligens inseverat
Coquus, ut haberet condiendis ferculis
Facile paratas: hic suo dum strenue
Desudat operi, sepe rupta Auritulus
Hortum subierat, herbidoque gramine
Ventrem replebat; nec Coquus sensit prius
Pascentem, ab ipso quam culinae limine
Pedem promorat, in hortulo quid nescio
Carpturus oleris; properat arrepta sude
Abigere, jam apium deperisse, et caeteras,
Quas miscet escis, arbitratus herbulas.
At nil ut aliud adtigisse, carduum
Praeter rigentem, caricesque comperit,
Versa in cachinnum, dixit, iracundia:
Quid sapiat Apium pol! Rudentes nesciunt.
Ne te sodales imperitum irrideant,
Disce aestimator esse rerum callidus.