XL.

Illyr. Cjasna haglina sramote nepokriva.

Honesta vestis non contegit infamiam.

Musca, et Apis.

Stat Musca quaedam, quam viridis ornat color
Contemperatus aureo, pulcherrima
Videri, at aliis et figura, et moribus
Cognata muscis; propriumque huic insuper
Id est, ut olido, quo nutritur, a fimo
Nunquam recedat. Haec volantem cominus,
Florumque capita delibantem Apiculam
Ut vidit atro concolorem pulveri,
Tune, inquit, habitu corporis sic lurido
Audes venustis insidere floribus?
Id me deceret aequius, cui divitis
Smaragdi ab omni parte se adjungit nitor.
Exasperata sic superbis vocibus
Apis, dabo, inquit, non venustam corporis
Mihi adeo formam, nec colores vividos;
Flores at illus nil curant, et surgere
Hinc mellis etiam me liquidi partem sinunt,
Quod in beata congero alvearia.
At tu, quae nitidis exornata vestibus
Contemnis alios, ne putato contegi
Tuam sub illis posse turpitudinem;
Nam qualem accedas ad dapem, ipse odor docet.
Quibus indecora dignitas adjungitur,
Fabella in illos maxime haec quadrat viros.