XXXVI.

Illyr. Cinimise boglja tvoja cmulla raſbjena,

neghli moja zjela.

Tua urna disrupta melior videtur mihi, quam mea integra.

Duo cum Hydriis.

Duo quisque propriam deferentes hydriam
Muscosa in rupe, juxta quam pellucidus
Humor scatebat, posuerant, donec locum
Turba haurientum cederet, cum hic lumina
Intenta fixit in sodalis hydriam,
Ratusque in illa quid videre, quod sua
Urna haud haberet, possidentem lividis
Intuitus oculis inquiebat: pol! meae
Tua urna praestat. Hic gemellas dicere,
Lutoque fictas ex eodem, nec sibi
Dissimile in illis apparere quidpiam.
Alter, aliena qui cupidus inhiat bona,
Mitte, inquit, nugas: nonne cernis, ut tuae
Multo nitidior facies? Huic crustam quoque
Inductam ego intus puriorem quolibet
Certare tecum non recusem pignore;
Tactuque, et oculis explorata plurimum
Fundo nigroris ut subesse comperit,
Causae quid esset, postulavit illico.
Huic ille: fissa pars quod ima est hydriae,
Ut adhuc idonea esset ad aquandum mihi,
Rimas tenaci penitus opplevi pice.
Ut vis: profecto sed meae vel integrae
Adhuc tua fissa, crede, praestat hydria.
Non tanti avarus illa quae obtinuit bona,
Quanti quae ab aliis possidentur aestimat.