XXX.

Illyr. Plata na vrata.

In limine merces.

Scelestus, et Merces in Nemesin mutata.

Sibi absque teste quod patratum credidit
Quidam peratrox facinus, intrepidus pedem
In tecta retulit, coenat, inque plurimam
Noctem sopore dormiit lenissimo.
Merces, quae ab alta rupe trux vidit nefas,
Exarsit animis, improboque praemia
Referre digna gestiens, stat limine
Defixa saevo, nil caventi ut pectora,
Simulatque postes aperiat, ferro petat.
Jam vota referunt exitum: morere, ego te
Debita trucido facinori Merces tuo.
Hanc ut Deorum novit omnituens pater
Ab homine dignas haud cunctanter impio
Sumpssise poenas, te caducis exuo
Jam Diva, dixit, immortalis artubus;
Merces nec ultra, terror at nocentium
Vocere (*) Nemesis (Attici Rhamnusiam,
Adrastiamque regio te nomine
Argivi quondam nuncupabunt) interim
Poenarum ut omne serviat genus tibi,
Queis scelera plectas faxo; neve subtrahi
Possint nocentes, instruere praepete
Ala, levisque te vehet currus quoque.
Poena antecedentem cito adsequitur reum,
Raroque claudo deserit eundem pede. (*) De Nemesi Mythologi haec vulgo ferunt, eam Jovis, seu Justitiae filiam esse; ejusque peculiare officium scelera puniendi esse voluerunt; qua de causa, ut impios celerius adsequeretur, ei pennas et currum addiderunt. Adrastaea dicta fuit ab Adrasto Argivorum rege, qui primus ei aram