Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1794]: Fabulae, versio electronica, 2266 versus, verborum 52873, ed. Sanja Peric Gavrancic [genus: poesis - fabula] [numerus verborum] [feric-d-fab.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
XXVI.
Ubi vis imperat, nullus rationi est locus. Corvus, et Vulpes. Rerum potitus sceptra Leo praeceperat, Ut quotquot essent tollerentur stirpitus Omnes Cameli: triste scelus, at regia Vox legis instar: quod tyrannus imperat, Differre culpa est, plectitur ferro mora. Ut praepes ergo fama per terras iit, Novumque Vulpes regis edictum audiit, Diriguit amens, et fugae quaerit loca Sibi tuta: mortis undique est comes timor, Oculisque semper dirus occurrit Leo. Huic Corvus alta desidens in ilice, Tibi nulla certe est causa, cur timeas, ait: Te namque Bactra non tulere informibus Tumentem gibbis, et reflexo in pectora Collo, nec oneris ipsa patiens dorsum habes: Canum ergo potius vim time, et hominum plagas. Sursum illa spectans, porro, Corve, es garrulus Nugator, inquit, qui me et annis et bona Tibi praeeuntem mente Regum addiscere Arbitria jubes: forte clitellas tibi Si aptet, deindeque, sis Camelus, dixerit Tibi Rex et idem testis, et judex Leo, Num judicio abibis incolumis, et Rhetorum In morem acutis disputabis formulis, Ut te Camelum haud esse, sed Corvum probes?25 Felix, quod aevum degis aeria in plaga; Sin minus, et ipse mecum hiantia quaereres, Ut fata fugias, latibula exesi specus. Causas tyrannis opprimendi quos velint Nunquam deesse, fabula explicuit brevis.
Priciza XXVI.
Pr. Ghdje sila gospodj, s' raſlogom nehodi. Vran, i Kuna. Kada Lav kragljevat usta meu svjerima, ſapovjed ova dat htje nad ostalima, Dase tragh od Devâ iskorjepi s' svjeta. Hud poso, al kragljeva kao ſakon rjecje tâ. Iſvarscit trjebaje scto silnik naredi, 5 Zkniti krivinaje, i zknjegne smart sljedi. Cim naprjed po svjetu glas nosi stvar ovu, ſapovjed Kuna i tû kraglja obaſna novu, Van sebe od straha sledise, ter iscte ſabitse odmaha ù kegod skroviscte. 10 Svukud strah od marti pratie, i sveghse gnoj Prid ocima varti Lav slizi ù nemiloj. Na dubu sjedechi tad gnoj Vran ovako: Ù strahu i smechi ti nebud nikako, Er Deva njesi ti gharbava, nitje vrat 15 Put parsi skucenti, nit imasc ti harbat Podoban ſa nosit bremena; ti od pseta Vech splascena imasc bit, i gljudskih ſapletâ. Oci ona uſgori uſdiſcjuch, spardasti Cjakagljaz, govori, naſbiglsi Vrane ti, 20 Poveglje er kragljâ ucit hoch mene, ka ù svisti Nadhodim, mogu rit, tebe i ù godiscti. Da Lav kragl stavi – ti samar, i svjedok pak, I Sudaz on isti receti ù glas jak, Tichjesc Deva biti, bil ſdravu mogao 25 Ti glavu iſniti, i na sud ustao Beſjedom hitrome dasi vran kaſati, A ne Deva, kojome onte htje naſvati? Dobro, ersi krilat, da to nj, ù sckripu kôm, ſa ſciv bit, skroven stat iſkaobi i samnom 30 ſa start druſih, ſljema da kraglim kigod jes, Pripov. XXVI. Ghdje silla gospodj, s'raslogom nehoddi. Vran, i Kuna. Lavv kraglievsku cîm scibiku Darsgi, i svjerîm gospodduje, Da sasvijem iskorjpu Deve i taj – cjas odlucciuje: Svakse na rjec tu poklonni, 5 Kô da jesu gnjm ſakoni. Prodigliti jest krivina Scto moghuchi kragl naredi, Opriecitse nie naccina Na kraglievske sapovjeddi, 10 I kobise jur ljenio Pedepsanbi smaertno bio. Cîmse prospe glâs po svjetu, I naredbe kuna ciuje, Ludjem strahom priuſetu 15 Gorki cemmer svak – ciaſ truje, Biesgi, i Lavva svud vidjetti Zjeni, dajoij smaertno prjeti. Na visokom Vran Cesvini Grachie, i tada gnoij govorri 20 Scto strascitſe tebbi cinnj, Sctoti ludo saerze morri? Ti gaerbavva saisto niesi, Slicni Devi nitt' udessi? Sille kuccjaâk ti strascisse, 25 I kâ tebbi Gvosdjâ Gliudi, Oscza i sapnu: Ne scialiſse Recce Kuna, Tlapce ludi; Ia prohoddim tebbe s'ljetti Starjassam i pameti Ti kraglievske sapovjeddi 30 Uccit hochiesc menne sada: Svegh uſrok, kratka mâ kaſceti pripovjes. Ako tebbe Lavv naredi Osamarit isnenada Sudaz, svjedok kragl od vechie Kôchiesc ubjech od te smechie? 35 Ioscti kada budde rîti Od sad vechie deva buddi Kakochiescse slobbodditti Kragl to tebbi kad ossudi Vran sam ? nechiesc sva samani 40 Bichie vajmeh toij obranni Tvôm sahvali saisto srechi Povjetarzem sgivjet sledi Erbo smaerti za pobjechi, Tmâste samnom spille i hridi 45 Triebabiti sad iskatti Sa slobbodno dni trajatti "Nauk tebbi sada pravvi Ma pricizza kratka buddi Samosillnos ghdje boravvi 50 Da su gorke Mukke i trudi, I ghdje silla jur gospoddj Ti s'raslogom jur ne dohoddi."
Feric Gvozdenica, Duro (1739–1820) [1794]: Fabulae, versio electronica, 2266 versus, verborum 52873, ed. Sanja Peric Gavrancic [genus: poesis - fabula] [numerus verborum] [feric-d-fab.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.