XXIV.

Illyr. Kad idesc u vuka na pir, vodi psa uſase.

Cum ad Lupi nuptias accedis,

Canem tecum adducito.

Lupus, Ovis, et Canis.

Ducturus olim cum esset uxorem Lupus,
Rumor per agros sparserat, grande hunc domi
Epulum parare; jamque condicto die
Animalia multa, ipsamque, quod stupeas, Ovem
Ad lauta jussit convenire prandia.
Illa e conviva ne cibus fieret timens,
Si sola adiret, asseclam adjunxit canem.
Adspexit isthaec ut Lupus, quis hic, optima,
Ovi inquiebat, pessimus tecum venit?
Ego solam ad epulas te vocari jusseram.
Lanigera at illi: hic hospes, et comes meus,
Cujus praesentem rebus in trepidis sum opem
Experta toties: te ergo fas ambos, Lupe,
Excipere; verum cum moleste haec sentiam
Te ferre nostri vincla contubernii,
Nec me ipsam ad epulas convivam expecta tuas.
Cum blandiuntur improbi, noxam parant.