Cat: Christo duce et auspice veniam, amice, lubens. Praei!
Max: O virgo, pulchritudine sidera quae poli
Vincis rutilantia et aureum lunae decus,
O inclytarum gloria prima virginum
Et Caesare sponso digna praeter ceteras,
Dic, quid tibi vis, vel quid boni desideras?
Responde animo fac sis bono! Clementiam
Te maximam decet experiri Caesaris.
Cat: Unum est bonum, Caesar, quod expeto mihi
Tibique pariter et omnibus mortalibus.
Max: Fierine potest, ut ego bona plurima cupiam,
Tuque unico contenta puella sis bono?
Cat: Summum bonum, quod caetera bona continet,
Desideriis ardentibus et flammantibus
Solum expetendum censeo: nihil caetera
Nisi huc relata, beatitudinis adferunt.
Max: Quodnam istud est summum bonum? –

Cat: Solus deus.
Max: Quisnam iste deus solus bona omnia continens?
Cat: Caeli rutilantis principium atque conditor
Terraeque iacentis et procellosi maris, 867–69] A 478–80, C 557, 559. 877 duce et auspice] Hor. carm. 1,7,27. 883] Ter. Ad. 511 Bono animo fac sis. 887–901] C 730–40.
IESUS, dominus dominantium, rex omnium
Regum, gubernans omnia et omnia dirigens
Summa potentia et insuperabili imperio.
Max: O virgo, Christus, quem deum esse praedicas,
Infestus hostis et inimicus est mihi.
Proinde, cum tuae eloquentiae satis
Nequeam facere aut responsa commoda reddere,
Hac ampla et alta clausa teneberis domo,
Donec quid agendum sit melius perspexero.
Properate fortes armigerique milites,
Deducite Costida in abditam procul domum,
Vel squallidum, tetrum et tenebrosum in carcerem!