| Croatiae auctores Latini: inventa |
| domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
|
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792]: Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica, 476 versus, verborum 5000, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [numerus verborum] [zamagna-b-idyllia.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Thyrsis ego ex Aetna, aetnaei Thyrsidis haec vox. Quae loca, dum misere Daphnis tabescit, habebant Quae loca vos, Nymphae? Pindusne, an Thessala Tempe? Nam neque tum visae vitrei sub gurgite Anapi, Non Aetna in viridi, sacra nec in Acidis unda. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Illum etiam Thoes, secla et flevere luporum, Illum etiam sylva torvis leo flevit ab alta. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Multae illi ante pedes vaccae, taurique iacentes, Multae illi vitulae, multae adgemuere iuvencae. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Primus Atlantiades veniens de monte: quis, inquit, Daphni, quis indigno miserum male perdit amore? Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Pastores venere, boum venere magistri, Venit et upilio; quae te sic, Daphni, rogantes, Quae miserum torquent curae? venitque Priapus, Cur et, ait, misere tabescis, Daphni? per umbras Te nemorum, te per fontes, tua Nympha requirit. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Te petit illa: nimis tu cura aegrescis acerba Perditus, ante boves servabas, ducere capras Nunc bonus heu dicere: hic namque irascitur ardens, Quum videt hirsutas hircis subsidere capras Mollibus in pratis, quod non caper ipse sit ortus. page Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Tuque videns passim ridentes suave puellas Suspiras, non ipse choro quod mixtus eodem es. Haec illi: at pastor nil contra, moestus acerbo Indulgens magis atque magis moriturus amori. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Venit ab Idalio ridens Venus; illa dolosum Nescio quid ridens, at corde irata sub alto, Atque ait: at certe iactabas nuper amorem Cessurum tibi, Daphni: malo nunc cedis amori. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Cui Daphnis graviter suspirans: Cypri cruenta, Cypri infesta hominum generi, saeva, improba Cypri, Ergo mihi totus sol occidit? ast erit ipsum Intra orcum Daphnis dolor et grave crimen amori. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Pastor ubi fertur Cyprin, pete protinus Idam, Anchisenque..... illic quercus, heic densa cyperus, Atque apibus cava dulce sonant alvearia circum. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Pulcher adhuc tibi carus Adonis: pascit et agnas, Et lepores figit, sequiturque horrentia lustra. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Rursus adi propius Diomedem, et dicito: Daphnin Pastorem vici Daphnin; contendito mecum. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. O thoesque, lupique, ursique, horrentia dumis page Occultant quos tesqua, valete: haud amplius usquam Cernetis Daphnin per sylvas et nemora alta. Tuque, Arethusa, vale; fontesque et flumina, pulcrum Quae pulcra fluitis lympha prope Tymbridis amnem. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. Daphnis ego, huc pastum duxi qui ad gramina vaccas; Daphnis ego, huc potum duxi qui ad flumina tauros. Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen. O Pan, Pan, gelidi seu nunc iuga celsa Lycaei, Sive altum lustras nunc Moenalon, huc ades, o Pan, Trinacrium ad litus. Helices rex, ardua linque Saxa, Lycaonidae mirum et dis linque sepulcrum. Desine bucolicum iam, Musa, o desine carmen. Huc ades, huc, o Rex; ferto hanc, pulcre apta recenti Quae cera, mellis iucundum spirat odorem, Molliter et labrum se circumflectit, avenam; Ferto tibi; me saevus amor iam trudit ad Orcum. Desine bucolicum iam, Musa, o desine carmen. Nunc violas iam ferte, rubi; ferto, aspera spina; Fundite, iuniperi, narcissos pulcra comantes. Cuncta secus fiant. exstincto Daphnide, pinus Det pira; quaesitos, cervi, raptate molossos; Montanaeque ululae, philomelam vincite cantu. Desine bucolicum iam, Musa, o desine carmen. Sic fatus fessum posuit caput: at Venus ulnis Collapsum excepit, voluitque attollere, frustra Iam frustra. nam cuncta illum fatalia fila page Defecere, nigram petiit Styga, mersus et atro est Gurgite vir Musis, vir amabilis ille Napaeis. Desine bucolicum iam, Musa, o desine carmen. At tu da capram, calicem da mî, Aepole: mulgens Libabo Musis. Musae, salvete; iterum mî Atque iterum salvete: alias meliora canemus.
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792]: Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica, 476 versus, verborum 5000, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [numerus verborum] [zamagna-b-idyllia.xml]. |
|||||
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.