Quare mea tandem illic conquiescat oratio, ubi et suae vitae et studiorum exitum habuit Rogerius idibus Februariis. Petierat a rege facultatem obtinueratque se in Italiam conferendi, ut et librorum complurium impressionem curaret praesens, et veterum amicorum conspectu dulcissimo frueretur, et Mediolani illam, quam in regio Braidensi studiorum Collegio, monumentum Uraniae perenne ac urbis ornamentum, summa quondam cura, labore, ac aere etiam suo non exiguo collato construxerat, astronomorum speculam absolveret perficeretque, novis additis molitionibus, omnium commodissimam ac magnificentissimam. Jamque e Venetorum finibus eque Etruria Latioque redux Mediolani constiterat, moliebaturque cum alia multa, tum[ERROR: no reftable :]Hujus doctissimi elegantissimique operis duo tomi jamdiu lucem publicam viderant; reliquorum duorum editionem tum adornabat Rogerius, ut litteratorum hominum desiderio summo tandem satisfaceret. Stajanorum carminum de recentiori philosophia suarumque in eadem enarrationum supplementorumque editionem; quum paullatim seu defatigatione fibrarum cerebri, sive alia caussa (quamvis enim aetatis annum LXXVI. ageret, firmis tamen adhuc atque integris videbatur corporis viribus) coepit animo dejici, mente debilitari, atque in varios delabi errores. O vicem mortalium deplorandam! O commutationem rerum miserandam! O ingeniorum fragilitatem! O caducas spes atque inanes conatus! Quis tum Mediolani non ingemuit? Quis non tali tantoque casu commotus est? Quis eum etiam non ploravit? Quis non doluit? Te hoc loco, Luciane[ERROR: no reftable :]Lucianus Pozza Nicolai filius, patricius Rhacusinus qui aegrum Mediolani invenerat Boscovichium inviseratque saepius peramanter, quum dicta est haec oratio, summum in patria honorem gerebat reipublicae rector. Pozza, te inquam ipsum, quem praesentem hic rectorem ac principem senatus amplissimum intueor, testem apello; te ego in gravissimo viri summi infortunio, quum ex Austria in Insubriam descendisses, illius miserandi luctus in partem voco. Tu hominem facile omnium celeberrimum quum in eo statu vidisti, in quo ipsi mors, quae et brevi tuum discessum consequuta est, erat minus timenda, quam vita diuturnior exoptanda, in eo mentis errore ac falsa fortunarum desperatione, non solum lacrymis ac dolore tuo putasti dignum, verum et opes ei obtulisti tuas, et preces consolationemque adhibuisti, et communionem bonorum auxiliumque spopondisti, quo tecum in patriam atque in sororis[ERROR: no reftable :]Sororis Annae faeminae eximia morum innocentia vitaeque integritate praeditae, quae sola nunc ex hac familia est superstes; reliquis ejus fratribus, Bartholomaeo, qui Rogerium, utpote natu major, in Societatem Jesu anteiverat, Joanne, qui Praedicatorum regulam professus erat, Natali ac Petro jamdudum vita functis. Omnes praestantissimo ingenio ac singulari virtute ornati fuere. De illis vide Rogerium ipsum De Solis ac Lunae defectibus lib. 4. in not. 48. sub. fin. lectissimae amicorumque sinum sic aegrum atque afflictum deduceres. Et quamvis ipsum non exoraveris, cepisti tamen civicae caritatis fructum vel maximum. Itaque gaude isto tuo tam praeclaro animo, et fruere cum tuo hoc singulari erga civem patriae carissimum studio, tum omnium hujsce urbis hominum grati animi testimonio perenni: tu enim illi praestitisti, quod Senatus, et universus ordo patricius, clarissimique cives, si illic adfuissent, facere debuissent. Sed quoniam, patres conscripti, recordatione acerbissima amissi ejus ingenii et magnitudine summi, et foecunditate excellentis, et celebritate nobilissimi ad lacrymas, ad dolorem, atque luctum et vos jam moveri sentio, et me in dicendo perturbari, abrumpam repente orationem hanc omnem; vosque adhortabor universos, quotquot estis in hoc templo, ut postquam Rogerio Josepho Boscovichio perennem in caelis felicitatem expetieritis rite, atque eritis adprecati, multos ei similes in hac urbe cives a Deo Optimo Maximo postuletis, qui quod vobis jam factum gratulor, quo angustioribus ditionis terminis potentiaeque tenemur, eo latioribus sapientiae virtutisque finibus Rhacusinum nomen ac famam cum perpetua reipublicae incolumitate imposterum etiam propagent atque amplificent.