modico, tum in animi motibus ardentiorem efficiendi; Mercurio demum, ut est effrons ac deorum vaferrimus, cura datur astu impudentiaque Pandoram imbuendi. Ad quae omnia quum etiam Gratiae eademque Suada suas contulerunt illecebras, dolendum potius quam mirandum, ab hujusmodi monstro deceptum fuisse Epimetheum, a quo vel prudentissimi homines decipi potuerunt, quotidieque capiuntur. Vide sis etiam M. Garbitii explicationem allegoricam huius fabulae in adnot. ad verbum Hjpa/crrov pag. 102 editionis Hesiodi Patavinae: quae tota fere in eo est, ut ostendat hominis fuisse primum puriorem naturam; deinde lascivia mentis abusam ingenio et cognitionis vi degenerasse quodammodo ab illa veteri simplicitate -> seseque effudisse ad rerum etiam noxiarum inventionem etc.

Cuncta videt, manibusque suis dea caesia tractat.
Iamque Argi domitor mendacia pectore condit,
90 Infidosque animi sensus et mollia dicta
Consilio parens Iovis alti, idemque dat olli
Ore sonum, proprioque vocat de nomine monstrum
Pandoram, quod quisque deum sua dona puellae
Contulit, heu miseris damnum mortalibus ingens.
95 Hinc postquam absolvit proles Saturnia fraudis
Exitiale malum, celeres iubet ire per auras
Mercurium, donumque Epimetheo tradere. at ille
Immemor heu, quondam dederat quae iussa Prometheus,
Ne qua sibi a supero capiat Iove munera missa,
100 Sed potius retro, fuerint quaecumque, remittat
Perniciem terris arcens; prius aspera sensit,
Quam potuit solvi monitus, iam peste recepta.
Namque olim in terris vitam mortalia secla
Degebant facilem tranquilla per otia longe
105 A curis morbisque feris duroque labore,
Queis domiti languent homines metamque senectae
Ocyus attingunt miseri, quam tempora poscant.

Vade retro

Vade porro