537 Tum demum, ingentem lapidem etc. Heic enimvero risum teneatis amici; nam multo magis id ridiculum, quam si humano capiti cervicem iungat equinam pictor. Rhea pro filio lapidem fasciis involutum Saturno offert devorandum. Quod Clericus explicans dicit, Rheam alienum filium pro suo supposuisse, eumque Saturno obtulisse, ut in carcerem, in quo et alii eiusdem degebant liberi, coniiceretur . Vox enim Eben tum in lingua phoenicia, tum in arabica aeque lapidem ac filium significat: cui voci Eben si dir adiungas erit Eben-dir seu filius alienus . Haec quidem scite: Nam Priscianus lib. v haec habet: Abadir deus est. Dicitur et hoc nomine lapis ille, quem Saturnus fertur devorasse pro Iove, quem Graeci fiouruXov vocant. Addit Graevius et Pausania in Phocicis, in templo Delphico inter ctvctQriiJ.XTot fuisse hunc fiot'nv\ov . En eius verba latine reddita: Ascendenti autem ab eo monimento lapis est non magnus, quem et oleo quotidie perfundunt, et lana circum amiciunt rudi. est autem fama, eum esse ipsum lapidem, qui datus fuerit Saturno pro puero, quemque rursus evomuit Saturnus. Quod vero oleo perfundebatur,

Fasciolis rite implicuit, dat habere priorum
Saturno divum regi. rapit ille prehensum
540 Turbidus, et vasto confestim condit in ore:
Demens, qui lapidem pro gnato nescius hausit,
Explevitque famem rabidam; quum filius olli
Abditus invicto superesset robore, quondam
Exitio patri venturus, et arcibus ipso
545 Deiecto e superis, tantique e culmine honoris,
Imperium solus clari accepturus Olympi.
Nec mora longa: cito creverunt augmine membra
Fortia, et insuetum robur sub pectore regis.

Vade retro

Vade porro