HOMERI ODYSSEAE LIBER PRIMUS.
Musa virum memora, varium qui pectore versans
Ingenium, erravit longum post eruta Trojae
Pergama, multorum mores inspexit, et urbes
Ille hominum, multa et pelagi mala passus in undis,
Dum sibi, dum sociis reditum molitur: at illos
Providus haud valuit nigro subducere leto;
Nam culpa periere sua, dementibus ausis
Aggressi niveos Solis violare juvencos,
Quos propter vetuit reditu deus ipse potiri.
Ergo harum et nobis da rerum evolvere partem 10
Diva, precor, magni Jovis o pulcherrima proles.
Jam Danai, quotquot leti crudelia fata
Incolumes fugere, et ponto et marte soluti
Attigerant Patriam. solum hunc arcebat amato
Conjugis a gremio, magnoque ardebat amore
Rupe sub excisa scopuli formosa Calypso.
Quin ubi jam tempus venit, volventibus annis,
Quo superis reditumque viro concedere visum,
Optatasque Ithacae sedes, nondum ipse labores
Finierat, saevo fortunae exercitus aestu, 20
Scilicet et caros infelix inter amicos.
Illum omnes pariter duros tot volvere casus
Caelicolae miserati: unus dominator aquarum
Usque gravis pulso instabat maria omnia circum,
Dum patrios fines, et dulcia tangeret arva.
Aethiopas at forte pios tum visere gaudens,
Extremos hominum Aethiopas, pars altera quorum
Solis ad occasum, pars altera vergit ad ortum,
Cesserat, atque illic sollemni more sacrorum
Ante suas laetus conviva adsederat aras. 30
Di Jovis in sedes alii advenere frequentes
Sidereum per iter: solio queis orsus ab aureo
Ipse hominum summus fari pater atque deorum
Aegisthi tum forte animo crudelia volvens
Fata, agamemnonides leto quem strarat Orestes.
Haec memorans, cunctis dis ille silentibus, infit:
Proh superi! immerito sanctos mortalia culpant
Secla deos. per nos mala nascier omnia dicunt,
Quum tamen ultro homines dementi arcessere corde
Triste sibi, nulla fatorum lege coacti, 40
Exitium properant. an non Aegisthus Atridae
Eripuit nuper thalamos, ipsumque necavit
Inscius haud cladis, quam nos praediximus olli
Adfore, Mercurius retulit quum talia dicta:
Parce torum violare, et parce Agamemnona ferro
Laedere; namque aderit patriae ultor caedis Orestes,
Ut primum flava sparget lanugine malas.
Talia Mercurius: monitis parere sed ipse
Dum negat, infando persolvit sanguine poenas.
Juppiter haec. subito coepit sic caerula Pallas: 50
O pater, o divum rector, saturnia proles,
Ille jacet merito parcarum funere mersus,
Flagitia atque utinam molitur talia quisquis,
Sic pereat. sed tale meus quid fecit Ulysses
Infelix, qui nunc patriis procul angitur oris
Insula in undisona, medio quae consita ponto
Horret opaca jugis frondentibus? intus Atlantis
Filia, qui pelagi tractus atque omnia novit
Antra vafer, longas immania saxa columnas
Ipse gerens humeris connixus, queis sola terrae 60
Distinet atque aptum stellis fulgentibus axem,
Intus habet sedem. lacrimis heic ora rigantem,
Fundentemque imo gemitus e pectore, blandis
Detinet inlecebris mulcens, atque omnia tentat,
Ne qua Ithacae oblitum subeat jam cura. sed ille
Surgentem ut noto tantum de culmine fumum
Aspiciat, certa malit cum morte pacisci.
Nullane finis erit? necdum miserebere tandem
O genitor? tibi dona quidem, tibi semper Ulysses
Divite sub Troja sacravit vota per aras: 70
Cur, pater, heu tantum tu contra irasceris olli?
At genitor, quem nimborum domus alta tremiscit,
Reddidit oranti. quid te sic vana fatigas,
Quidve tibi Pallas, sanguis meus, excidit ore?
Mene umquam clari capiant oblivia Ulyssei,
Qui supraque homines mente est, disque omnibus unus
Ante alios fert dona volens? non Juppiter hostis,
Sed ferus exercet miserum regnator aquarum
Carum Cyclopem propter, cui lumen ademit
Fronte olim e media latebroso inclusus in antro, 80
Dis similem Polyphemum, omnes qui robore vincit
Aetnaeos fratres. hunc quondam nympha Thoosa
Filia Phorcynos genuit, postquam aequoris alti
Sedibus in glaucis Neptuni exarsit amore.
Ex illo infensus semper germanus Ulyssem
Insequitur; nec fata struit, sed distinet alma
A patria, errantem terris, ac fluctibus actum,
Sed jam agite, et cunctis placeat sententia nobis,
Ut redeat tandem; saevus nec cedere frater
Abneget, o superi. quid enim contendere solus 90
Audeat, aut omnes possit pervincere contra?
Sic ait; atque olli virgo Tritonia subdit:
O genitor, cui summa hominum rerumque potestas,
Omnibus id superis si nunc placet, exsul Ulysses
Ut repetat sua regna, lares et visat avitos,
Fac age Mercurius properet jam nuncius oras
Missus in Ogygias, nymphaeque edisserat omne
Consilium, reditum ne certum ignara moretur.
Ipsa Ithacae interea descendam ad litora gnato
Auxilium roburque ferens, quo fretus Achivos 100
Concilio in magno socios sibi jungere possit
Multa procis:minitans, olli qui plurima caedunt
Et pecora et nigros ingentia corpora tauros.
Mox etiam Pyliasque oras, Spartamque jubebo
Tendere, si qua suas veniat genitoris ad aures
Fama, vel ipse virum claro celebretur honore,
Dixerat, ac pedibus primum talaria vinxit
Pulcra, aeterna, auro fulgentia, queis super aequor
Par levibus ventis, terram et volat ardua supra.
Corripit hinc hastam praefixam cuspide ahena
Fortemque ingentemque, domat qua densa virorum
Agmina, queis magno fata patre irascitur olim.
Tum summo aërii descendit vertice olympi
Prona ruens, Ithacenque adiens levis adstat Ulyssei
Vestibulum ante ipsum surgentiaque atria sedis;
Hastam habet, ac Taphium regi par omnia Mentae est.
Heic genus invisum juvenes prope limina cernit
Sese inter talis ludentes, mollia stratos
Tergora taurorum supra de caede recenti.
Circum ipsos famuli et lecti de more ministri 120
In cyathis lymphas alii cum munere bacchi
Miscebant, alii mensas abstergere jussi
Atque onerare epulis, in partes exta secabant,
Illam Telemachus venientem ad limina vidit
Alta prior: medius nam forte adsederat inter
Convivas tacita genitorem in mente volutans,
Si rediens qua parte procos indigna furentes
Exigat a domibus, seque in sua regna reponat.
Id juvenis volvens conspexit Pallada, et altis
Prosiliit foribus subito, indignatus amico 130
Quippe animo, ante domos longum quod degeret hospes.
Jamque adstans propior, dextramque amplexus inhaesit,
Accepitque hastam, breviter sic deinde loquutus:
Salve, hospes; tibi tecta patent, epulisque refectus,
Quidquid erit, prodes tranquilla per otia fando.
Sic dicens graditur prior ipse, et Pallas euntem
Subsequitur. celsis ingressi ut sedibus ambo
Constiterant, hastam praecelso in parjete firmat
Pulcrum intra septum, validi quo multa parentis
Condita fulgebant praefixo hastilia ferro. 140
Ipsam autem mollique toro, stratisque locavit
Vestibus in pictis, queis alte innixa residat,
Componatque pedes. tum sese proximus addit
Telemachus solio posito, qua parte sub aula
Haud fremitu offensus juvenum, vastoque tumultu,
Et dapibus possit melius gaudere paratis
Hospes, et ipse sui scitari nuncia patris.
Dant famulae manibus lymphas, quas lucidus auro
Urceus irrorat supra, purumque fluentes
Subjecti excipiunt argentea labra lebetis. 150
Ponunt et mensam juxta, cereremque canistris
Expediunt, cumulantque epulas ante ora repostas.
At pueri patulis varias in lancibus escas,
Fumantesque gerunt armos, et viscera tosta,
Caelatoque auro fulgentia pocula: circum
Praeco obit, ac laticem bacchi de more ministrat.
Jamque domum subiere proci, seque undique pictis
Ingressi fudere toris. dant ordine longo
Gaudentum manibus fontes, et jussa facessunt
Praecones, famulaeque ferunt cerealia dona. 160
Ipsi autem laeti dapibus pascuntur opimis,
Poculaque exsiccant, pueri quae plena coronant.
Postquam pulsa fames, potusque exstincta cupido,
Sese in laetitiam solvunt (nam nulla fatigat
Cura alia ignavos), et cantu tempora fallunt,
Et choreis, hilarantque suis convivia ludis.
Nec minus hos inter citharam pertentat eburnam
Phemius: invitus qui quamquam solveret ora,
Grata tamen resonis jungebat carmina nervis.
Atque heic Telemachus placida sic voce Minervam 170
Alloquitur jungens propius caput, auribus hospes
Solus ut accipiat, non alter, dicta loquentis.
Irascere mihi, si quid nunc, dulcis amice,
Fabor, ait? capiant hos quaenam gaudia, cernis:
Semper amant citharam, semper sua carmina cordi.
Et merito: quoniam possunt impune vorare
Parta labore viri, cujus jam candida putrent
Ossa vel ignotis terris, vel gurgite in ullo.
At si fors Ithacae redeuntem in regna viderent,
Credo equidem, pedibus mallent superaddere pennas, 180
Munere quam pictae vestis splendescere et auro.
Sed jacet ille miser jam perditus: ulla videndi
Nec mihi spes reducem est, etsi quis spondeat ultro
Nunc meliora; olli redeundi haud ulla potestas.
Sed jam age, fare mihi, nec ficto pectore narra,
Quis? genus unde tibi? quaenam urbs tua? quique parentes,
Qua rate et advectus, quaque haec ad litora caussa
Venisti? sese dicunt quo nomine, qui te
Vexere huc nautae? puppi nam vectus, opinor,
Venisti, haud pedibus gradiens, quando undique ponto 190
Cingimur. expedias mihi vera, ut noscere possim,
Huc primumne venis, an patri foedere junctus
Hospitii antiquo? multi haec late undique adibant
Quondam tecta viri; genitor sibi jungere multos
Namque hominum hospitio facilisque et comis amabat.
Vix ea Telemachus, reddit quum talia Pallas:
Vera quidem referam, quaecumque o amice rogasti.
Mentes Anchiali proles ego dicor, et omnes
Me Taphii observant late regemque salutant.
Cum sociis navique haec vestra ad litora veni 200
Longum iter aggressus: Temeses ad moenia tendo
Aera relaturus, vehitur mihi copia ferri.
Nec procul hinc religata stat uda ad litora navis
Ante urbem portu in Rhethro sub Neïo alto.
Hospitia alterno jamdudum foedere nobis
Icta vigent: nec vana fides mea dicta sequetur,
Laërten heroa adeas modo, quem procul urbe
Degere nunc perhibent, solosque errare per agros
Vitantem vulgi strepitum, curisque gravatum
Et senio; una epulas ubi custos fida ministrat 210
Olli anus, infirmos quoties subrepit in artus
Languor oberrantis per consita viribus arva.
Veni autem, nam fama tuum rediisse parentem
Attulerat mendax, quum tristem fata morantur,
Dique procul. neque enim terris decessit Ulysses,
Sed circum clausus maris alti a gurgite vivit
Rupe aliqua in sola; fors et gens effera captum
Detinet, invitumque domo procul arcet avita.
Nunc te, si qua fides dictis, quae numina caeli
Inspirant sub corde mihi, eventura docebo 220
Vaticinans, sim nec vates licet ipse, nec augur.
Adveniet cupido genitor, nec tempore longo
Exsul erit, non si teneant vel ferrea vincla:
Ille fugam inveniet non ulla segnis in arte.
At mihi tu contra, si fas, dic pauca roganti:
Num fatus ex ipso juvenis jam tantus Ulysse
In viridi flores aevo? sic ora gerebat,
Sic oculos, sic ille caput mihi cognitus usu
Haud parvo, ante ratem quam scandens iret ad altum
Ilion, argivum pubes quo prima ruebat: 230
Numquam ego post illum, numquam me vidit Ulysses.
Huic breviter juvenis. poscis quaecumque, fatebor
Vera, hospes: genitrix natum me dicit ab illo,
Sed non certus ego; neque enim quo sanguine cretus,
Nosse potis quisquam est. o! si quem tarda senectus
Exciperet propriis felicem in sedibus, auctor
Ille foret generis, non sic miserabilis aevum
Ipse adeo exigerem fortuna oppressus iniqua.
Dis aliter visum: fama est ex omnibus, unum
Quem miserum vixisse magis mortalibus, illo 240
Me genitore satum, quando haec vis noscere, dicunt.
Haec ubi Telemachus, rursum sic diva loquuta est:
Non tibi di generis spondent ignobile nomen,
Spero equidem, talem genuit quum te inclita fama
Penelope. sed pauca mihi precor insuper addas.
Quodnam epulum, quaenam turba haec? sollemnia sacra,
Connubia anne paras? non haec socialia mensae
Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos:
Usque adeo insueto misceri tecta tumultu
Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250
Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira.
Cui juvenis. dicam, quando haec te cura fatigat
Ignarum: fuit olim haud ulli obnoxia culpae,
Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat.
Nunc aliter superi voluere infanda parantes
Damna mihi, passique meum sine honore parentem
Concidere exstinctum. nec flerem ita tristis ademptum,
Si socios inter miles cecidisset in oris
Dardaniis, interve manus jam victor amicas.
Grajugenae ingenti decorassent mole sepultum, 260,
Partaque venturos esset mihi fama per annos.
At nunc harpyiae indecorem rapuere, nec ulli:
Occidit heu notus, luctumque et triste reliquit
Exitium gnato. nec tantum caussa doloris
Ille mihi: graviter miserum premit altera clades.
Regnant finitimis proceres nam quotquot in oris
Dulichioque Samoque alta viridique Zacyntho,
Quotquot et apricis Ithacae dominantur arenis;
Tot matrem poscuntque meam, meaque omnia vastant.
Ipsa autem nec amans nec dedignata petentes 270
Cunctatur, nectitque moras. ruit omnis ab imo
Interea domus alta, et mors mihi certa paratur.
Dixerat. indoluit Pallas, miserataque curas:
Absentem haud frustra suspiras, inquit, Ulyssem,
Qui juvenum tales ausus tamque improba facta
Comprimat, ac subitus scelerum super ingruat ultor.
Nam veniens primo si nunc in limine staret
Protectus clipeo, galeaque, et bina coruscans
Longa manu valido praefixa hastilia ferro;
Qualis erat, nostris quum primum in sedibus olim 280
Vidi gaudentem dapibus ludoque, reversum
Ex Ephyra; (puppi nam curva vectusad Ilum
Mermeriden procul hinc virus letale petitum
Iverat aeratas cupiens armare sagittas.
Nec tamen ille deos veritus concessit: at ultro
Ipse meus caro genitor donavit amico.)
Hos adeo juvenes inter si talis adesset,
Flerent angustumque aevum tristesque hymenaeos.
Id tamen obscura fatorum in lege repostum
Scilicet est, ultorne idem sua tecta revisat, 290
An secus? interea tibi prima ea cura recurset
Usque animo, hanc diram quamprimum avertere turbam.
Jamque age quae dicam, memori tu pectore conde:
Cras in concilium Grajis de more vocatis
Omnibus haec edic, sint dicto et numina testes.
Tecta proci sua quisque petant: si jungier optat
Connubio mater, generosi regna parentis
Illa sui repetat. claro comitata hymenaeo,
Atque opibus ditata novis, dotabitur illic
Dote, patrem gnatae quantam largirier aequum est. 300
His actis, ni forte sequi mea jussa recusas,
Instrue bisdeno volitantem remige pinum,
Optatique diu genitoris nuncia captans:
I procul hinc alias in gentes, sicubi vocem
Audieris vulgi, demissamve ab Jove magno
Famam, quae summo mortales nomine clarat.
Primum neleis dium pete Nestora terris,
Tum Spartam et flavi Menelai ad limina tende,
Ultimus Argivum patrias qui venit ad oras.
Vivere si audieris patrem, reditumque parare, 310
Omnia adhuc unum praestat mala ferre per annum:
Sin vero exstinctum fors nunciet ulla, nec aura
Amplius aetheria vesci, persolve supremas
Inferias patri, atque ingens attolle sepulcrum;
Nupta alias genitrix taedas thalamumque sequatur.
Verum adeo haec postquam perfeceris omnia rite,
Multum animo reputes jubeo, quo robore quave
Arte procos perimas, seu vi congressus aperta,
Sive dolo insidians? an non pervenit ad aures 320
Fama tuas, retulit nuper quam clarus Orestes
Insignem in cunctis, patriae quum tristia caedis
Crimina nil metuens Aegisthi morte piavit?
Tu quoque, nam valido florentem corpore cerno,
Aude animo, sileant ne te venientia secla.
Ipse autem ad socios, qui me jam forte morantem
Increpitant, celerans ibo, navimque revisam
Litora fida petens; tu dicta haec omnia serva.
Sic ait; ac juvenis, dum diva abscedere tentat:
Cara quidem mihi sunt, inquit, quaecumque loquutus 330
Ut genitor gnato es; memori stant omnia mente.
Verum age, paullisper, quamvis iter urgeat, oro,
Heic maneas. jam jam lotusque animumque refectus
Velivolam repetes pinum, sociosque revises
Dona ferens te digna, mei quae pignus amoris
Sint tibi, et hospitii foedus testentur amicum.
Cui dea tum breviter: ne me discedere aventem
Jam teneas. quaecumque paras nunc tradere dona,
Haec reduci post ferre dabis, quum litora adibo
Rursum eadem; ingratae dederis nec munera dextrae. 340
Haec ubi dicta dedit Pallas, velut ales in auras
Miscuit aetherias sese. simul addita virtus,
Atque habilis juveni venit vigor, ipsaque patris
Acrior ardentem subiit cura, ille volutat
Omnia dum secum monstro defixus, et haeret,
Haud dubiis sensit caelestia numina signis.
Jamque procos visurus adit, quos carmine dulci
Mulcebat vates tacitos atque auribus omnes
Intentos cupidis. reditum tum forte canebat,
Difficilem a Troja dederat quem Pallas Achivis. 350
At cantum postquam tecti in penetralibus altis
Audiit Icarii magni pulcherrima proles
Penelope, extemplo sedes descendit ad imas
Hinc atque hinc geminis propius comitata puellis.
Atque ubi devenit, juvenum qua densa caterva
Parte sedet, postes stetit aulae ingressa sub ipsos
Tenvia praetendens niveis redimicula malis:
Stant pariter famulae circum, custodia fida.
Nec mora; sic vatem lacrimis affatur obortis:
Phemie, namque alios cantus et plurima nosti 360
Gesta hominum divumque, solent quae dicere vates,
Dulce aliquid modulare precor, dum pocula pubes
Haurit plena sedens: jamque isto desine cantu,
Qui miserae laniat jamdudum рectorа curis.
Meme hic luctificus nimium tabescere cogit
Heu dolor ante alias cupientem cernere frustra
Conjugis amissi carum caput, inclita cujus
Hellada per totam, mediumque it fama per Argos.
Sic ea; Telemachus referens sed talia reddit:
O genitrix quid cara vetas, ne carmina vates, 370
Quae libitum sit cumque, canat? non sponte feruntur,
Juppiter at vates agitat, fingitque canentum
Ingenia ipse regens nutu pater ora potenti.
Hunc etiam voluit Danaum memorare labores,
Difficilemque fugam: tangunt super omnia mentes,
Quae nova sunt, famaque vigent celebrata recenti.
Quin tu animum obfirmans ferto haec haud mollia quamquam
Auditu; neque enim est reditu fraudatus Ulysses
Unus: apud Trojam multi periere Pelasgum.
Si renuis; tua pensa colum telamque revise 380
In thalamum scandens, operique instare puellas
Cura sit una tibi, non haec sunt auribus apta
Femineis, sed digna virum virtute meaque
Ante alios, uni cui summa heic tradita rerum est.
Dixerat: at gnatum genitrix mirata loquentem
Continuo paret dictis, thalamumque repostum
Scandit, ubi lacrimans famulantum septa corona
Plorabat Laërtiaden, dum lumina somnus
Clauderet armigerae submissus munere divae.
At magno juvenum fremuere obscura tumultu 390
Atria, et accensi studiis certantibus ignes
Optantum propius discumbere. queis ita fatus
Telemachus: vesana, inquit, genitricis amatae
Turba, proci, mensae nunc tempus; ponite voces
Implacidi. satius vatem exaudire canentem
Dis similem liquidae mita dulcedine vocis.
Vos ego, quum primo lux crastina fulserit ortu,
Concilium cogam in magnum, certusque jubebo
Deserere has sedes, aliasque requirere mensas,
Scilicet ac vestro convivia ducere sumptu. 400
Aequius at nobis contra si forte videtur
Unius heu miseri sic omnes perdere census,
Perdite certantes; jam nil moror. ipse deorum
Numina testabor, si quando Juppiter aequus
Supplicia exposcat scelerum, fortemque rependat,
Et vos haec eadem tecta intra perdat inultos.
Sic ait: at juvenes presserunt hispida morsu
Labra omnes, fixique haesere loquentis in ore
Mirantes animum pariterque minacia dicta.
Tum sic Antinous: di, credo, talia fari 410
Te docuere ipsi altiloquum, magnumque sonantem.
Quid si Ithaces etiam regnum Saturnia proles
Spondeat, ac patrium tibi sceptrum deferat ultro?
Tantum effatus; et ille haud contra multa moratus:
Antinoe, irascare mihi licet, eloquar, inquit,
Ipse tamen, si fata velint, ac Juppiter auctor,
Regnum etiam cupio; nec enim deterrima regum
Conditio, nec triste viros frenare potenti
Justitia. subito partis aggesta renidet
Divitiis domus alta, et primo gaudet honore, 420
Cui mens aequa deum regni concessit habenas.
Verum alii proceres multi juvenesque senesque
Sunt Ithaca in diti; regnet, cui candida laudem
Fata dabunt, oris postquam discessit Ulysses
A superis. rex, ipse domus ferar, unus et omnes
Pace regam famulos, genitor quos liquit habendos.
Dixit: at Eurymachus Polybi de sanguine cretus
Excipit his juvenem compellans vocibus ultro.
Telemache, obscura superi caligine condant,
Per populos Ithaces olim quis regnet Achivum 430
Sceptra tenens. tibi parta quies, et copia rerum
Tuta manet: solus patria dominabere in aula,
Quin metus impediat, ne quis tua barbarus hostis
Aggrediens impune ferat, dum cultor habebit
Haec loca, nec solae stabunt per litora rupes.
Nunc age pauca mihi quaerenti effare: quis ille
Hospes, et unde domo? qua se regione ferebat?
Quave satum de stirpe? an cari nuncia patris
Ulla tulit veniens, an vasta per aequora vectus
Appulit huc longis repetens compendia terris? 440
Ut citus eripuit sese, neque noscier ulli
Sustinuit! vis magna tamen se corpore magno
Prodebat, nec erat deformi ignobilis ore,
Haec ubi finierat, juvenis sic orsa vicissim
Ore refert. reducem jam spes mihi nulla videndi,
Eurymache, est misero patrem, nec nuncius ultro
Si veniat, nec fida reor fatis auguris ora,
Si qua meae accitus ferat haud ingrata parenti.
Ille Tapho e viridi fertur vetus hospes Ulyssei,
Magnanimo Anchialo generatus, nomine Mentes, 450
Oppositasque mari Taphium dat jura per oras.
Haec juvenis, certoque deam sub corde volutat
Vera tegens. choreis pubes et carmine capta
Nil metuens genio indulget, dum vesper ab undis
Prodeat. occiduo postquam de litore nigrum
Extulit os, tum quisque suos petiere penates.
Nec non Telemachus pulcrum de more cubile,
Olli celsus ubi thalamus surgebat in aula,
Multa putans animo subiit. praeit aurea quassans
Lumina taedarum, servare adsueta pudorem, 460
Clarum Opis Pisenoridae genus, Euryclaea.
Pro qua vernanti primaevo in flore juventae
Bisdenos capita alta boves persolverat olim
Laërtes, magnoque ipsam complexus amore
Haud tetigit, fugiens offensae conjugis iras.
Ergo eadem ardentes juveni tum sedula taedas
Portabat, teneris fuerat quae semper ab annis
Carior ante alias, jamque ut penetrale reclusit,
Ille toro sedit, mollemque exutus amictum
Longaevae thalami dat sueta in parte locandum. 470
Ipsa plicans aptansque datum suspendit ad alti
Fulcra tori: dein versa retro vestigia flectens
Postibus attractis, niveo qua lucidus ardet
Annulus argento, stridentia robora clausit,
Firmavitque arelo arcto? ferrata repagula nexu.
Heic juvenis pernox florenti vellere tectus
Jussa deae tacito volvebat pectore secum.