HOMERI ODYSSEAE LIBER DUODECIMUS
Oceani rapido properans ratis amne relicto,
Rursum caeruleas Neptuni lapsa per undas
Venit ad Aeaeos fines, ubi ducit in altis
Sedibus alma choros Aurora, atque aureus axi
Jungit equos Sol ipse. stat acta in litore puppis,
Nosque una egressi dulci tellure potimur,
Sternimur et somno, lucis dum fulgeat ortus.
Qui simul ac roseo primum se ostendit Eoo,
Continuo socios praemisi ad limina Circes,
Ut miseri exstinctos referant Elpenoris artus. 10
Robora nos autem, qua celso vertice silva
Tollitur, aggressi ferro, lacrimasque cientes
Condidimus terra delati corpus amici.
At postquam exustique artus atque arma fuere,
Aggesto supra tumulo, positaque columna,
Fiximus in summo mansurum culmine remum.
Omnibus hinc rite exactis, haud inscia nostri
Ex erebo reditus celerans vestigia Circe
Venit: eam circum famulae Cerealia dona,
Lustralesque armos, generosaque vina ferebant. 20
Tum dea stans propior dedit has pulcherrima voces:
Heu miseri! horrentem vivi subiistis et Orcum,
Bis letum experti, quamvis semel omnibus hora
Atra venit? dapibus dulcique o corpora vino
Procurate viri; cras altum iterabitis aequor,
Luce nova. vos ipsa viam, vos cuncta docebo,
Insidiis ne forte ullis terraeve marisve
Capti iterum luctu frustra doleatis acerbo.
Dixerat, et dictis curas a corde removit.
Nos subito instamus dapibus, fusique per herbam 30
Solis ad occasum libamus munera Bacchi;
Utque abiit lux alma, et inhorruit aura tenebris,
Litoris in sicca nautae sternuntur arena.
At me diversa solum dea parte locavit
Ipsa manu ducens, atque ordine singula quaerens
Me cubuit juxta. cui postquam rite recensens
Omnia narravi, tunc illa ita farier infit:
Haec fuerint jam cuncta quidem; nunc auribus ista
Accipe, quae memori in mentem deus ipse reducet.
Principio scopulos Sirenum et litora vises 40
Tristia, quae falsa capiunt dulcedine nautas.
Illas incautus quicumque accesserit oras,
Audieritque sonum, nec amatae conjugis ora
Aspiciet, nec laeta redux dabit oscula gnatis
Carmine deceptus, quod molli e gutture fundunt
Sirenes viridi in prato. late ossibus albent
Omnia, et infanda miserorum caede putrescunt.
Tu transvectus abi; ceraque sodalibus aures
Obline, ne quisquam voces exaudiat alter,
Ipse velis ni forte unus. tamen ante jubeto, 50
Vincla tibi, circumque arctos inducere nexus
Ingentem ad malum, fixosque aptare rudentes,
Tutus ut accipias Sirenum ex aequore cantus.
Quod si etiam solvi poscas, magis arcta revincto
Injiciant socii tendantque haerentia vincla.
At simul hinc volucri praeterlabere carina,
Non ego te moneam, quo flectas tramite cursum:
Tu videas; facies haec certa utrinque locorum.
Horrescunt cautes, magnique ex aequore fluctus
Cautibus illisi resonant, errantia divi 60
Saxa vocant. pennis supra non ulla volucris
Tendit iter; possunt non ipsae impune columbae
Ambrosiam pavido referentes ore Tonanti;
Verum aliquam semper leto rapit improba rupes,
Suffectaque nova numerum Saturnius aequat.
Hаc non ulla quidem potuit tranare carina
Sospes adhuc: navimque simul correptaque ab aestu
Corpora fluctus agit nimbisque vorantibus ignis.
Sola per undosos intendens carbasa tractus
Transiit haec Argo quondam loca, Phasidis oras, 70
Aeaetaeque domos linquens. fors turbine et ipsam
Corripiens fluctus cautes fregisset ad altas,
Ni celeri lapsam praeter vada tristia cursu
Vexisset Juno, fuerat cui gratus Iason.
Stant gemini scopuli: superas hic tendit in auras
Arduus, atque altum caput intra sidera condit
Nubibus aeternis horrens. non vertice fulgor
Purpureus rutilat solis, diffusaque puro
Aura polo nec bacchi ardet nec tempore messis.
Haud etiam quisquam valeat conscendere supra, 80
Aut revocare gradus: non si bisdena moveret
Brachia, bisdenisque ageret vestigia plantis.
In medio scopuli nigro patet intus hiatu
In Stygias conversa plagas specus horrida. longe
Flectere tum praestet cursum, atque avertere proram,
Quamvis immenso fugiat specus edita tractu,
Quo neque contingat juvenis jaculatus ab arcu
Nequidquam toto contendens cornua nisu.
Heic graviter frendens stat Scylla informis in antro,
Latratusque ciet catulos imitata recentes: 90
Ipsa autem monstrum horrendum, quam cernere nullus
Gaudeat; ipse deus non si foret obvius illi.
Subter crura rigent bis sex informia monstro,
Senaque colla supra, totidem capita horrida collo
Cuique instant, triplicique assurgunt ordine dentes
Ora exertantis, caedemque et fata minantis.
Atrategit mediam spelunca: at corporis exstat
Pars alia, et barathro capitum saeva exerit ora,
Piscaturque, oculis lustrans saxa omnia circum,
Delphinasque, canesque; et sicubi grandia possit, 100
Plurima quae pelago vivunt, deprendere cete.
Incolumes nulli haec nautae jactantur abisse
Per loca cum navi: tot corpora capta virorum
Surripit, ora ratem tendit quot hiantia supra.
At scopulus ponto surgit depressior alter
Parte sub adversa, telique haud longius ictu:
Frondibus hunc ingens patulis Umjesto „potulis“ caprificus inumbrat.
Sub latere hoc tegitur, fluctusque invisa Charybdis
Eructans ter quaque die rursumque resorbens
Aestuat horrendum. ne tu, quum gurgite ab imo 110
Sorbet in abruptum fluctus, vicinior ito;
Nam neque Neptunus diro te subtrahet aestu,
Ille quidem id cupiat quamvis, frustraque laboret.
Quin propior Scyllаe scopulis adverte carinam,
Atque citus molire fugam: sex corpora praestat
Rapta dolere, omnes quam certo occumbere leto.
Dixerat. ipse autem: fare o pulcherrima, meque
Diva doce; immitem fugiam si qua arte Charybdim
Incolumis? si fata ultus miseranda meorum
Interitu Scyllаe vertam? sed nympha loquentem 120
Increpuit subito, rursumque haec addidit ore:
Infelix! tibi facta animo stant Martia, necdum
Ardor abit: cedes nec dis, quos nescia leti
Vita manet? mortale putas, quod funeris expers
Di voluere malum saevumque et triste nec ulli
Vincendum: fuga sola dabit properata salutem.
Si namque in scopulo sumptis cunctabere telis,
Heu vereor, ne dira tibi tot hiatibus ora
Exerat, et socios totidem rursum improba tollat.
Sed fuge praecipiti cursu, magnaque Crataein 130
Voce voca, monstrum quae partu enixa nefando
Edidit; illa cavo rabidum compescet in antro.
Post hinc Trinacriam venies, ubi pinguia Solis,
Et pecora et nivei ludunt per prata juvenci:
Septem armenta boum, totidem formosa bidentum
Agmina; quinquaginta aequatis partibus omni
Sunt capita in coetu; numerum nec foetibus augent,
Nec minuunt leto. pastoris munera curant
Nymphae pulcricomae Phaëthusaque Lampetieque,
Aetherio genuit Soli quas dia Neaera, 140
Pubentesque parens viridique in flore vigentes
Trinacriae aequoreas longe deduxit ad oras,
Et patrios servare greges armentaque jussit.
Haec intacta sines si pingues ire per agros,
Post varios casus Ithacam cum pube redibis:
Laedere sin ausus fueris, tum triste carinae
Exitium sociisque cano; tuque ipse periclum
Si fugies, sero infelix tua litora vises
Omnibus amissis. quae postquam diva loquuta est,
Aurea Tithoni conjux jubar extulit ortu 150
Purpureo: Circe simul ipsa e gramine surgit,
Et cedit diversa petens. ego scandere puppim
Admoneo socios, terrisque incidere funes.
Nulla mora; insiliunt omnes, transtrisque locati
Spumea convellunt inflexis aequora remis:
Nec non a tergo faciles abeuntibus auras
Suscitat implentes optato flamine vela
Ornatis spectanda comis dea maxima Circe.
Omnibus hinc armis per navim rite locatis
Sternimur: ipsa ferunt celerem sua flamina puppim. 160
Atque ego tum tristi conpellans voce sodales:
O socii, dixi; neque enim sciat unus et alter,
Haec modo, quae docuit verax oracula nympha;
Omnibus at pateant, seu nobis fata minantur
Exitium, seu laeta jubent sperare salutem.
Scilicet illa prius vocemque et prata cavere
Florida Sirenum; meque unum audire canentes
Jussit. at innexis vos vincla tenacia membris
Tendite, et haerentem nodis nexuque revinctum
Arboris ad truncum media me sistite navi. 170
Solvi si precibus poscam, constringite vincla
Arctius oranti, et duros cohibete rudentes.
Talia dum socios hortatus voce monebam,
Litora Sirenum placido ratis incita cursu
Contigit; innocuo labentem ventus agebat
Flamine. tum subito zephyri posuere, neque ulla
Murmura tranquilli resonant per caerula ponti,
Sopitique jacent aequato gurgite fluctus.
Vela legunt nautae, certaque in sede reponunt
Composita, et validos sortiti ex ordine remos 180
Certatim incumbunt, et spumea caerula torquent.
Ipse autem ingentem cerae conversus ad orbem
Dissecui ferro, et lentescere frustra coëgi
Pressa terens: jam cera manu tractata valenti
Liquitur, et Phoebi radiis ardentibus icta.
Hаc ego tum sociis illevi protinus aures
Omnibus infundens. contra illi vincula capto
Injecere mihi, rectosque in stipite mali
Hinc atque hinc validis cinxerunt nexibus artus;
Dein rursum impulsis ferierunt aequora palmis. 190
Jamque ubi distabat, quantum clamantis ab ore
Audiri vox missa potest, ratis acta per undas,
Haud latuit nymphas, curvoque in litore stantes
Talia suavidica cecinerunt carmina voce.
O Laërtiade Grajum decus, huc age navem
Dirige, ut arguto cantum quem fundimus ore,
Accipias. nemo haec transvectus caerula puppi est
Quin prius adstiterit vocum dulcedine captus;
Post variis avido satiatus pectore musis
Doctior ad patrias lapsus pervenerit oras. 200
Nos grave certamen belli clademque tenemus,
Graecia quam Trojae divino numine vexit,
Omniaque e latis rerum vestigia terris.
Sic resono ingeminant cantu: mihi corda voluptas
Intima pervadit, vultuque et lumine nutans
Solvere vincla precor socios. illi freta verrunt,
Surgentesque una Perimedes Eurylochusque
Implicuere magis cupidum perrumpere nodos.
Interea celeres vecti viridantia praeter
Litora Sirenum, nullis ubi cantibus aura 210
Pulsa sonat, ceram juvenes ex auribus omnem
Eripiunt, laxantque meo de corpore vincla.
Cessimus ut campis, vidi atrum ad sidera fumum
Tollier undarum strepitumque exterritus hausi:
Excussi manibus subita formidine remi,
Omniaque horrifico sonuerunt murmure, et ipsa
Remigio puppis spoliata immobilis haesit.
Atque ego per medios gradiens maerentia dictis
Pectora mulcebam, sic quemque hortatus ab ore.
O juvenes, neque enim ignari sumus ante malorum, 220
Exitium nec majus adest, quam dira Cyclopis
Experti quum facta cavo trepidavimus antro;
Hinc tamen et virtute mea et sollertibus ausis
Fugimus: horum etiam quondam meminisse juvabit.
Quare agite et nullus dictis parere recuset:
Vos rapidos remis fluctus per transtra locati
Scindite, si mortem saltem hanc fors Jupiter aequus
Det fugere, et praesens etiam vitare periclum.
Tuque gubernator memori mandata reconde
Haec animo, tibi enim clavo torquenda carina. 230
Hunc extra fumumque procul fluctusque sonantes
Flecte ratem, scopulumque cave, ne cautibus asper.
Incautum fallat, nosque atro funere mergat.
Vix ego finieram, sociique haud jussa morantes
Incumbunt remis; necdum implacabile monstrum
Scylla rapax mihi dicta fuit, ne forte timentes
Ima ratis tabulata petant, remosque relinquant.
Heic etiam misero Circes mihi pectore tristes
Exciderant monitus: nam contra ac jussa ferebant
Arma amens cepi, longoque hastilia ferro 240
Bina manu crispans prorae surgentis in ipso
Fine steti, poterat prius unde horrenda videri
Scylla meis luctumque ferens et funera nautis.
Nec tamen aspexi, licet acri lumine fessus
Omnia lustrassem late loca rupis opacae.
Tendimus angusto conclusi gurgite flentes
Inter utrumque latus: furit atra heic Scylla sub antro,
Illic sorbet aquas resonans immane Charybdis.
Quae quoties vasto fluctus eructat hiatu
Spumea, ceu rapidis quum flammis fervet ahenum, 250
Aestuat ingenti strepitu. sublatus in auras
It liquor, et summi fumant aspergine montes.
At quoties rapidi salsas vorat aequoris undas,
Monstrat aperta sinum penitus: tum murmure circum
Saxa tonant, glaucaeque oculis cernuntur arenae
Reclusa tellure. aspectu territa pubes
Palluit; atque illam trepidi dum cernimus unam,
Ecce furens antro, manibusque et robore fortes
Ante alios mihi Scylla viros sex improba tollit.
Respiciens navimque simul, simul acta meorum 260
Corpora, vix summo pendentia brachia saxo
Elatosque pedes vidi me saepe vocantum
Nomine, et extremos gemitus in morte cientum.
Ac veluti residens viridi piscator in acta,
Incautos longa quum fallit arundine pisces
Objiciens tecto letalia pabula in hamo,
Tollit anhelantes, siccaque exponit arena.
Semineces: sic illi in saxa horrentia tracti,
Exanimes longis singultibus ilia tendunt.
Ipsa autem in foribus clamantum pascitur artus 270
Tendentumque manus frustra mihi morte sub ipsa:
Spectaclum horrendum! quo nil crudelius usquam
Saeva diu ponti scrutando caerula vidi.
His tandem elapsos scopulis atraque Charybdi
Et Scylla, hospitio molli nos insula divum
Cepit; ubi Solis forma praestante juvenci
Lanigerique greges tondebant roscida prata.
Necdum contigerat litus ratis acta per undas,
Et jam mugitusque boum ferit excitus aures
Balatusque ovium; nec non mihi dicta recursant 280
Tiresiae Circesque iterumque iterumque monentum,
Solis uti sacra caveam tellure potitus.
Hаec metuens tristi sic voce silentia rupi:
Accipite o socii quae me Thebanus in Orco
Edocuit vates, fatorum et conscia Circe.
Scilicet unum illud repetens edixit uterque,
Ut Solis fugerem cari mortalibus arva;
Exitium nam triste manet: quin o freta rostris
Findite Trinacria longe post terga relicta.
His dictis cecidere animi turbataque cunctis 290
Pectora, et Eurylochus subita me turbidus ira
Increpuit: mens laeva quidem te vexat, Ulysseu,
Indomitumque geris robur, nulloque labore
Frangeris. an sociis tu ferrea corpora rere
Omnibus, haud patiens somno curisque gravatos
Optata heu miseros tandem tellure potiri,
Dulcibus atque epulis operari in litoris ora?
Scilicet obscuram per noctem errabimus undis
Sic temere avulsi gremio telluris; an auras
Praecipites non saepe polo nox turbida cogit? 300
Quis fugiat late tenebris horrentibus atram
Perniciem, si forte mari gravis incubet auster,
Nimbosusque ruat zephyrus, qui turbine naves
Corripiunt, vexantque, adverso numine divum?
Cedere nunc praestat nocti, dapibusque refectos
Corpora vicini curare in litoris herba:
Cras iterum cum luce nova sulcabimus aequor.
Sic ait Eurylochus: cuncti simul ore fremebant
Haec eadem assensu haud dubio. mihi triste canebat
Haud obscura quidem jam tum gravis ira deorum; 310
Et subito: jam jam cedo, nec tendere contra
Sufficio solus. nunc vos at numina caeli
O saltem jurate: greges florentibus agris,
Contigeritve boum si qua heic armenta videre
Haud admissuros scelus exitiale, neque ullam
Laesuros pecudemve manu sortemve juvencum;
Sed fore contentos dapibus, quas provida Circe
Praebuit. haec fatus tacui; nec dicta retrectant
Jam nautae, jurantque omnes. queis rite peractis,
Ingredimur portum religata ex aggere navi 320
Dulcem propter aquam. juvenum manus emicat ardens
Litus in optatum, dapibusque operarur in acta.
Inde ubi pulsa fames, sitis et compressa Lyaeo,
Tristia prosequimur sociorum funera fletu,
Abstulerat curva quos nuper Scylla carina;
Flentibus et lassos dulcis sopor occupat artus.
Tertia noctis erat quum pars, jamque astra cadebant,
Saeviit extemplo nimbis ingentibus atra
Ab Jove tempestas, et late horrentia pontum
Nubila telluremque simul cinxere; polo nox 330
Nigra ruit. vix almus equis afflarat anhelis
Nos Oriens, quum prima ratem subducere nobis
Cura subit, tractamque cavo religare sub antro,
Candida ubi nymphis exstructa sedilia stabant.
Post etiam pleno in coetu sic alloquor omnes:
In curva mollesque dapes potusque carina
Dulcis inest; heu triste aliquid ne fata minentur,
O prohibete manus, quaeso, et servate juvencos.
Haec armenta deo pascuntur sacra potenti,
Omnia qui vastum lustratque auditque per orbem. 340
Nec plura his: fremitu socii assensere secundo.
Interea totum non secius aethere mensem
Flat notus excito quisquam nec flamine deinde,
Ni notus atque eurus, pelago dominatus aperto est.
At juvenes, tostae Cereris dum dona manebant
Vinaque, solliciti vitae abstinuere juvencis
A vetitis. ubi cuncta tamen sensere carina
Deficere, ad praedam versi venatibus instant,
Rimanturque uncis manibus, si scrupea piscem
Saxa inter (cogebat enim vis improba ventris) 350
Haerentem inveniant, latitantem aut rupe volucrem.
Contra ego secreti processi ad litoris oram
Vota diis facturus, iter miseratus ab alto
Expediat si quis misero, reditusque secundet.
Jamque procul residens diversa in valle, ubi ventis
Aequora tuta silent, palmasque in gurgite lotus
Omnes caelicolas supplex in vota vocabam.
Tunc mihi dī facili sparserunt lumina somno,
Eurylochus dum parte alia pervertere tentat
Corda virum subiens sic astu: o dura sodales 360
Experti mala quaeque, venit mortalibus aegris
Invisum genus omne necis; sed acerbius unum
Omnibus est, periisse fame fatumque subisse.
Quin agite, et Solis pingues adducite tauros,
Debita uti magnis solvamus munera divis.
Quod si Ithacae dabitur tandem patria arva videre;
E niveo Soli statuemus marmore templum,
Ducemusque sacras alta ad donaria pompas.
Aut etiam pro caede boum si perdere navem
Hic volet iratus, prohibebunt cetera cladem 370
Numina. quidquid erit, malo jam mergier undis,
Quam miser ignota longum tabescere in acta.
Dixerat, atque eadem placuit sententia cunctis;
Continuoque sacros lunata fronte juvencos
Excipiunt: multi camuris nam cornibus ibant
Et vicina nigrae carpebant gramina puppi.
Circumstant pariter laeti, divosque precantes Umjesto „precantus“,
Et solia e querna, Cereris pro frugibus almae,
Arbore carpentes summa inter cornua fundunt.
Tum precibus missis feriunt colla alta securi, 380
Tergoraque eripiunt, et sectos cruribus armos
Arvina involvunt super et pinguedine densa.
Lenaei deerant latices; ardentiaque exta
Fluminea spargunt unda, libantque faventes.
Hinc simul incensosque armos et tosta vorarunt
Viscera, et aeratis fixerunt cetera membra
Secta minutatim verubus; mihi lumina somnus
Deseruit, sociosque iterum navimque reviso.
Vix aderam propius, tenues quum nidor in auras
Diffusus nares mihi noto afflavit odore. 390
Ingemui, et clamans has rupi pectore voces:
Juppiter o genitor, vosque o stellantis olympi
Numina, quid miserum juvit sic perdere somno?
Heu sine me crudele nefas est ausa juventus.
Haec ipse: interea celeri per inania lapsu
Attulerat dira stratos jam caede juvencos
Lampetie auricomo Soli, qui turbidus ira:
O pater, o superi, dixit, mihi digna rependant
Supplicia infandi comites errantis Ulyssei
Admissa pro caede boum, quos laetus ab axe 400
Cernere gaudebam, sive alto invectus olympo,
Seu repetens humilem stellato a vertice terram.
Quod mihi ni meritas persolvant crimine poenas;
In Stygias ibo latebras, atque horrida Ditis
Regna meo late perfundam lumine fulgens,
Discutiamque umbras. cui Juppiter: aurea caeli
Templa colens. tu semper, ait, radiantia ferto
Lumina dis, pariterque nigrae telluris alumnis:
Horum ego jam celerem candenti fulmine puppim
Fluctibus in mediis feriam jaculatus ab arce 410
Aetheria. quae dicta Jovis mihi deinde Calypso
Candida narravit: retulit Cyllenius olli
Nuncius adveniens superis e sedibus ales.
At navem ut tetigi, socios in litore adortus
Increpui nulli parcens: sed dicta cadebant
Irrita, nec tantam poterant sarcire ruinam;
Exstincti jam quippe boves tellure jacebant.
Terrificis etiam turbarunt pectora monstris
Di subito, tractaeque solo (mirabile dictu!)
Serpere tum visae pelles, auditaque longis, 420
In verubus mugire simul jam torrida membra,
Cruda simul, sonitu vivos imitata juvencos.
Nec tamen abstiterunt, senasque ex ordine luces
Perpetuis egere epulis convivia nautae
Sacra instaurantes. postquam lux septima venit,
Nimbifer immani cessavit turbine ventus;
Et nos ingressi deductae in pinea navis
Robora velorum crepitantes solvimus alas.
Ut pelago fugit puppis, nec jam amplius ulla
Apparet tellus, caelum undique et undique pontus, 430
Caeruleam supra nigra caligine nubem
Juppiter induxit: tum subter inhorruit unda,
Continuitque ratis cursum. nam turbine stridens
Praecipiti zephyrus turbavit caerula, et ambos
Diffidit haerentes malo vis aspera funes
Impete contorquens. cadit actus pondere retro
Malus, et arma simul fundum volvuntur in imum
Omnia: at ipse ruens puppim super incidit ictu:
In caput inque humeros miseri rectoris, et ossa
Omnia subjecti frangit: jamque ille carina 440
Labitur in praeceps, vitamque relinquit in auris.
Tum simul intonuit caelo, simul igne trisulco
Juppiter intorsit fulmen; correptaque navis
Tota diu intremuit, dirumque efflavit odorem
Sulfuris. excussi nautae volvuntur in undas
Aequoreis similes corvis circumque feruntur
Fluctibus in tumidis: reditum negat ira deorum.
Ipse autem gradiens hac illac, pinea solvat
Donec texta ratis, laxis compagibus, unda,
Opperior. jamque illa salo resoluta fatiscit, 450
Imaque pars superest tantum, cui fortia vincla
E corio haerebant mali retinentia truncum.
His subito vinclis malumque, imamque carinam
Implicui, junctoque sedens in robore utroque
Et vento et pariter fluctu jactante ferebar.
Dein zephyrus nimbisque furens et turbine saevus
Desiit, adversisque ruens notus ingruit alis,
Rursus ut horrendae subeam vada iniqua Charybdis.
Tota nocte feror; primoque micantibus ortu
Cum radiis Phoebi violento gurgite vectus 460
Scyllae inter subii scopulos atramque Charybdim.
Illa quidem in barathrum salsas demiserat undas
Faucibus absorbens patulis: ego corpus ab aestu
In sublime levans caprificu adfixus inhaesi
Lucifugae similis volucri: vestigia nusquam
Figere, nec summum potui contingere culmen.
Longe etenim stirpes suberant, ramique sub auras
In diversa alto fundebant stipite sese
Ingentes, densisque umbrantes frondibus antrum.
Heic me tunc tenui obnixus, dum robora navis 470
Redderet eructans iterum. nec vana fefellit
Spes cupidum; nam jura foro quum dicere judex
Desinit ad caenam properans post jurgia pubis,
Emersere atro barathtri revomentis hiatu
Robora, demisique pedes et brachia supra
Cum sonitu illapsus mediis, manibusque recurvis
Uda sedens pulsi verrebam caerula Nerei.
Nec vero Scyllam divum pater atque hominum rex
Amplius est passus me dira e rupe videre
Innantem; neque enim fugissem tristia fata. 480
Inde novem per stagna dies maris humida ventus
Errantem vexit: decima post numina nocte
Telluri Ogygiae appulerunt, ubi dia Calypso
Inter Atlantiadas forma pulcherrima nymphas
Fluctibus ejectum facili me sede recepit.
Sed quid ego haec autem nequidquam indigna recordor
Hesterno jam dicta die tibi, maxime regum,
Uxorique tuae? fessum piget illa referre
Rursus, et insomnes noto sermone morari.