Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Zamanja, BernardKunic, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768]: Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica, 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zamagna-b-navis.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
111
ELEGIA VII.
Ad Virginem Divino Partu jam perfecto.
Non ver floriferum ridet, non aura Lene ciet pennis aequora purpureis; At fera Idumeos late nix obruit agros, Jordanisque alto constitit unda gelu, Frigida et hybernae volvuntur sidera noctis: Tu gelidae ingressa in pumicis hospitium Ah qualem puerum virgo paris! O bona mater, Quam [a][ERROR: no reftable 1:] pulcher tuus est, quam puer hic similis Est tibi! Non certe matrem rosa, non amaranthus Purpureo melius purpuream ore refert, Parvus ubi explicuit molli de cortice frontem. Ut capit, ut memet surripit ille mihi, Huc istos blande quoties convertit ocellos, Queis etiam posset vincere vim chalybis, Aut si quid chalybe ipso usquam pote durius esse. 112 Vincor io: tantae ferre negant oculi Mortales lucis flagrantia spicula; nosco Numen, in humano corpore quippe subest, Nec tacite prodit sese. Velut obvia soli Quum sese aut nubes, aut vapor opposuit, Objectu et radios intercipit; ille corusci Quamquam intercepta parte latet jubaris, Haud tamen omnino tegitur, nebulamque per ipsam Fundit inextinctas lucis ab axe faces. Sed deus est quando puer editus, heicne jacebit? Nec minus hoc fuerat vilis in orbe locus? Heic igitur, virgo, heic inter deserta ferarum Lustra pruinosis pervia flaminibus, Rupe sub hac scabris pendentibus undique tophis Nudus in agresti stramine pro viola, Pro molli narcisso, pro languenti hyacintho Iste tuus ponat lactea membra puer? Humani ille salus generis spesque unica, longe Proh dolor! Humano pulsus ab hospitio est; Et tremit et gelida vagit projectus in ulva, Aurea sidereo cui micat axe domus. Te tamen haud pudeat vili peperisse sub antro: Tantus ubi est infans, tantaque ubi genitrix, Illa capit sedes, quidquid formosius usquam est, Illa ipsis domus est aemula sideribus. Quin etiam tempus veniet, quum rupibus hisce 113 Invideat tantum maxima terra decus; Nilus, et Euphrates, Ister, flavusque Garumna, Ille suam Aegyptum oblitus, hic Armeniam, Teuthonicos arces alii Gallumque potentem Hac fluere undisono tramite quam cuperent; Quam riguo rupes adtactu has lambere! Dumque Hac fluerent, solito lentior unda foret. Jam video et lapsis quaesitum oracula rebus Haec loca et Eoos et petere Hesperios Trans freta trans montes longe: quin martia Roma Hanc septemgemino vertice supliciter Exiguam colit ipsa specum nil aurea curans Illa suo quondam templa superba jove. Jupiter hic melior puer est: latet ille, suumque, Hoc nascente, caput condidit in stygii Horrentes erebi latebras, informe barathrum, Quo nos jam blandis egerat insidiis, Ni tu dia parens peperisses. Omnia nobis Sunt bona de tanto nata puerperio, Ac gemitus fletusque atque anxiferi singultus Sunt versi in subitae gaudia laetitiae: Pax regnat, pax alma viget; tuque inclyta magnum Virgo in Achemeniis nomen habes domibus. Laeti adsunt; en certe adsunt, ducentibus astris Non rude pastorum vulgus, et agricolae, 114 Ast [b][ERROR: no reftable 1:] Arabum proceres delecti, prima virorum, Qui tibi qui puero ditia dona ferunt Litoribus longe a patriis. Hos tu bona cernes Quum gnati ambrosios procidere ante pedes, Laetanti excipiens vultu solabere; et o quam Dimittes hilares rursus in Arabiam! Illi felicem te dicent; unaque certe Matres tu felix mater es ante alias, Quae tantum edideris puerum, cui contigit uni Tale decus. Gremio tune fovere deum? Tu potes et diae acclinis dare basia fronti, Inque os lac niveis exprimere uberibus? Ille tibi adridet, te obtutu fixus in una Gaudet tam de se cernere sollictiam, Ac matrem agnoscit sua tendens brachia, et ora Quum movet, o quantum te, mea mater, amo, Dicere hiante videtur jamjam velle labello, Atque tuo illius pendet ab ore anima. O si quid merui, vatis subeat quoque cura, Blando meme oculo fac puer adspiciat, Fac quoque uti, foedum sit quamvis, hoc capiat cor, 115 Si Nec mihi jam posthac, tibi vivam at, virgo, tuoque Huic puero, quo nil extat amabilius, Seu gelidum resonis implet vagitibus antrum, Lactea seu ridens ubera forte petit.
Zamanja, BernardKunic, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768]: Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica, 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zamagna-b-navis.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.